با تلاش محققان،
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، محققان مرکز تحقیقات نانوذرات در مؤسسهی علوم پایه کره‌جنوبی نانوذراتی ساختند که می‌تواند برای مقابله با پارکینسون استفاده شود. این نانوذرات می‌توانند گونه‌های اکسیژن فعال که در بیماران پارکینسون ایجاد می‌شود را پاک کنند و به‌عنوان ابزار جدید درمان مورد استفاده قرار گیرند. انتظار می‌رود که در آینده این نانوذرات برای شناسایی و درمان دیگر پاتوژن‌هایی که گونه‌های فعال اکسیژن تولید می‌کنند، نظیر سرطان و بیماری‌های قلبی و عصبی استفاده شود.
در بیماری پارکینسون، نرون‌های تولیدکننده دوپامین در مغز آسیب می‌بینند. تجمع گونه‌های فعال اکسیژن موجب آسیب به بخش میتوکندری سلول و در نهایت مرگ نرونی می‌شود.
مغز لیپید زیادی دارد و سطح آنتی‌اکسیدان آن کم است؛ بنابراین به شدت به گونه‌های اکسیژن فعال حساس است. تا پیش از این روشی برای پاک کردن انتخابی این گونه‌های فعال اکسیژن وجود نداشته است. محققان برای حل این مشکل سه دسته نانوذرات با شکل و خواص سطحی متفاوت ساختند. این نانوذرات به‌صورت انتخابی گونه‌های فعال اکسیژن را از بین می‌برند.
این نانوذرات با بار سطحی منفی و ابعادی در حد ۱۱ نانومتر، به راحتی وارد سلول می‌شوند و درون سلول رادیکال‌های آزاد اکسیژن را که دارای بار مثبت هستند، هدف‌گیری می‌کنند.
محققان این نانوذرات را در بخشی از مغز موش موسوم corpus striatum وارد کرده و نشان دادند که مشکل بیماری پارکینسون موش‌ها بهبود یافته است. یافته‌های محققان نشان می‌دهد که افزودن این نانوذرات به مغز موجب رفع التهاب نرونی می‌شود، اما تأثیری روی هیدروکسیلاز تیروسین نداشته و سطح این ماده در بدن در مقدار نرمال باقی می‌ماند.
این نتایج نشان داد که از این نانوذرات می‌توان به‌عنوان روش درمانی برای مقابله با بیماری پارکینسون استفاده کرد. پژوهشگران معتقداند که این روش، اولین روش انتخابی برای زدایش گونه‌های اکسیژن فعال در بدن است. این نانوذرات همانند آنتی‌اکسیدان مصنوعی عمل می‌کنند.
در بیماری پارکینسون، نرون‌های تولیدکننده دوپامین در مغز آسیب می‌بینند. تجمع گونه‌های فعال اکسیژن موجب آسیب به بخش میتوکندری سلول و در نهایت مرگ نرونی می‌شود.
مغز لیپید زیادی دارد و سطح آنتی‌اکسیدان آن کم است؛ بنابراین به شدت به گونه‌های اکسیژن فعال حساس است. تا پیش از این روشی برای پاک کردن انتخابی این گونه‌های فعال اکسیژن وجود نداشته است. محققان برای حل این مشکل سه دسته نانوذرات با شکل و خواص سطحی متفاوت ساختند. این نانوذرات به‌صورت انتخابی گونه‌های فعال اکسیژن را از بین می‌برند.
این نانوذرات با بار سطحی منفی و ابعادی در حد ۱۱ نانومتر، به راحتی وارد سلول می‌شوند و درون سلول رادیکال‌های آزاد اکسیژن را که دارای بار مثبت هستند، هدف‌گیری می‌کنند.
محققان این نانوذرات را در بخشی از مغز موش موسوم corpus striatum وارد کرده و نشان دادند که مشکل بیماری پارکینسون موش‌ها بهبود یافته است. یافته‌های محققان نشان می‌دهد که افزودن این نانوذرات به مغز موجب رفع التهاب نرونی می‌شود، اما تأثیری روی هیدروکسیلاز تیروسین نداشته و سطح این ماده در بدن در مقدار نرمال باقی می‌ماند.
این نتایج نشان داد که از این نانوذرات می‌توان به‌عنوان روش درمانی برای مقابله با بیماری پارکینسون استفاده کرد. پژوهشگران معتقداند که این روش، اولین روش انتخابی برای زدایش گونه‌های اکسیژن فعال در بدن است. این نانوذرات همانند آنتی‌اکسیدان مصنوعی عمل می‌کنند.
ارسال نظرات