با تلاش محققان؛
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، نانوذرات نیمه‌هادی موسوم به نقاط کوانتومی می‌توانند بیماری‌هایی نظیر آلزایمر و پارکینسون را بهبود دهند. این فناوری ممکن است در آینده برای درمان این بیماری‌ها استفاده شود.
بیونگهی هونگ و همکارانش از دانشگاه ملی سئول به دنبال این سؤال بودند که آیا نقاط کوانتومی می‌توانند از طریق جریان خون به مغز برسند و برای درمان اختلالات مغزی استفاده شوند.
پارکینسون در اثر وجود پروتئینی به نام سینوسلین در سلول‌های عصبی ایجاد می‌شود. تاخوردن اشتباهی این پروتئین موجب واکنش زنجیره‌ای در مولکول‌های سینوسلین هم‌جوار شده و در نهایت رشته‌های بلندی موسوم به فیبریل‌های پروتئینی در مغز تشکیل می‌شوند که مرگ نرون‌ها را در پی دارند.
این گروه تحقیقاتی در محیط آزمایشگاهی نشان دادند که نقاط کوانتومی کربنی می‌توانند به سینوسلین متصل شده و مانع از تشکیل فیبریل شوند. هونگ می‌گوید: «ما اصلاً انتظار نداشتیم که نقاط کوانتومی بتوانند موجب باز شدن پروتئین‌هایی که نابجا تاخورده‌اند شوند.»
در قدم بعد این گروه اقدام به تزریق نقاط کوانتومی به موش‌های حاوی فیبریل کردند که دچار مشکل حرکتی بودند. شش ماه بعد این موش‌ها بهبود یافتند و در دو آزمون حرکت موفقیت‌هایی به‌دست آوردند.
البته انتقال این فناوری از موش به انسان کار بسیار دشواری است؛ چرا که سیستم بدن انسان بسیار پیچیده‌تر است. یک گروه تحقیقاتی دیگر دریافتند که نقاط کوانتومی می‌توانند به همین طریق در بیماری آلزایمر مؤثر واقع شوند. این نقاط به آمیلوئید‌ها که نوعی پروتئین هستند، متصل شده و مانع از اتصال آن‌ها به هم می‌شوند. این گروه نیز نتایج آزمایشگاهی مثبتی به‌دست آورده‌اند.
سباسیتن پالوسون از کالج سلطنتی لندن که هیچ ارتباطی با این پروژه‌ها ندارد، می‌گوید که نتایج این دو پروژه بسیار امیدوارکننده است، اما باید منتظر بود تا روی انسان نیز کار شود تا بتوان به آینده آن امید بست. معکوس کردن فرآیند تشکیل الیاف پروتئینی کاری غیرمعمول است؛ اما محققان امیدوارند که بتوانند این کار را انجام دهند.
بیونگهی هونگ و همکارانش از دانشگاه ملی سئول به دنبال این سؤال بودند که آیا نقاط کوانتومی می‌توانند از طریق جریان خون به مغز برسند و برای درمان اختلالات مغزی استفاده شوند.
پارکینسون در اثر وجود پروتئینی به نام سینوسلین در سلول‌های عصبی ایجاد می‌شود. تاخوردن اشتباهی این پروتئین موجب واکنش زنجیره‌ای در مولکول‌های سینوسلین هم‌جوار شده و در نهایت رشته‌های بلندی موسوم به فیبریل‌های پروتئینی در مغز تشکیل می‌شوند که مرگ نرون‌ها را در پی دارند.
این گروه تحقیقاتی در محیط آزمایشگاهی نشان دادند که نقاط کوانتومی کربنی می‌توانند به سینوسلین متصل شده و مانع از تشکیل فیبریل شوند. هونگ می‌گوید: «ما اصلاً انتظار نداشتیم که نقاط کوانتومی بتوانند موجب باز شدن پروتئین‌هایی که نابجا تاخورده‌اند شوند.»
در قدم بعد این گروه اقدام به تزریق نقاط کوانتومی به موش‌های حاوی فیبریل کردند که دچار مشکل حرکتی بودند. شش ماه بعد این موش‌ها بهبود یافتند و در دو آزمون حرکت موفقیت‌هایی به‌دست آوردند.
البته انتقال این فناوری از موش به انسان کار بسیار دشواری است؛ چرا که سیستم بدن انسان بسیار پیچیده‌تر است. یک گروه تحقیقاتی دیگر دریافتند که نقاط کوانتومی می‌توانند به همین طریق در بیماری آلزایمر مؤثر واقع شوند. این نقاط به آمیلوئید‌ها که نوعی پروتئین هستند، متصل شده و مانع از اتصال آن‌ها به هم می‌شوند. این گروه نیز نتایج آزمایشگاهی مثبتی به‌دست آورده‌اند.
سباسیتن پالوسون از کالج سلطنتی لندن که هیچ ارتباطی با این پروژه‌ها ندارد، می‌گوید که نتایج این دو پروژه بسیار امیدوارکننده است، اما باید منتظر بود تا روی انسان نیز کار شود تا بتوان به آینده آن امید بست. معکوس کردن فرآیند تشکیل الیاف پروتئینی کاری غیرمعمول است؛ اما محققان امیدوارند که بتوانند این کار را انجام دهند.
ارسال نظرات