با تلاش محققان؛
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، در حدود شش سال قبل، هندریک دایتز و همکارانش در دانشگاه صنعتی مونیخ ثابت کردند که می‌توان رشته‌های DNA را به یکدیگر متصل کرد و با آرایش فضایی آنها، ساختار‌های سه بعدی با دقت اتمی تولید کرد. این گروه تحقیقاتی ضمن اثبات عملی بودن این فناوری، زمان تولید آن را از چند هفته به چند دقیقه کاهش دادند.
اخیرا این گروه نشان دادند که با استفاده از روش پایین به بالا می‌توان اوریگامی‌هایی تولید کرد که ۱۰۰ هزار مرتبه سریع‌تر از روندگان رایج DNA حرکت می‌کند. این اجسام با استفاده از خودآرایی تولید شده و می‌توان از آنها در تحقیقات پایه برای تولید آرایه‌های نقاط کوانتومی شکل استفاده کرد. چنین ساختار‌هایی قابلیت استفاده در نمایشگر‌ها یا ساختار‌های پلاسمونیک در طیف‌سنجی رامان افزایش یافته سطحی را دارا هستند.
در این پروژه تیم تحقیقاتی دایتز موفق شده است تا بر مهمترین مانع در مسیر خودآرایی DNA غلبه کند و در نهایت ساختار‌هایی تولید کنند که در محیط‌های خشن نیز دوام داشته باشند.
این گروه تحقیقاتی روشی ارائه کردند که در آن امکان ایجاد پیوند‌های کووالانسی بیشتر در واحد حجم فراهم می‌شود و در نتیجه پایداری ساختار نهایی افزایش می‌یابد.
دایتز می‌گوید: «پیوند کووالانسی رایج موجب می‌شود تا ساختار مارپیچی از هم باز نشده و استحکام محصول نهایی افزایش یابد.»
این گروه با استفاده از تابش فرابنفش اقدام به خودآرایی در این ساختار‌ها کردند. تابش فرابنفش موجب می‌شود تا دو باز تیمین کنار هم با هم برهم‌کنش دهد. این فرآیند در سلول‌های زنده یک اشکال محسوب شده و باید رفع شود، اما این گروه تحقیقاتی از این فرآیند برای افزایش استحکام ساختار استفاده کردند.
با افزایش دوام ساختار اوریگامی، این محصولات تا دمای ۹۰ درجه سانتیگراد دوام خواهند داشت و دامنه کاربرد آنها افزایش می‌یابد. روشی که این گروه ارائه کردند عاری از نقص ساختاری است. آنها به دنبال یافتن کاربرد‌های زیست‌پزشکی برای این فناوری هستند.
اخیرا این گروه نشان دادند که با استفاده از روش پایین به بالا می‌توان اوریگامی‌هایی تولید کرد که ۱۰۰ هزار مرتبه سریع‌تر از روندگان رایج DNA حرکت می‌کند. این اجسام با استفاده از خودآرایی تولید شده و می‌توان از آنها در تحقیقات پایه برای تولید آرایه‌های نقاط کوانتومی شکل استفاده کرد. چنین ساختار‌هایی قابلیت استفاده در نمایشگر‌ها یا ساختار‌های پلاسمونیک در طیف‌سنجی رامان افزایش یافته سطحی را دارا هستند.
در این پروژه تیم تحقیقاتی دایتز موفق شده است تا بر مهمترین مانع در مسیر خودآرایی DNA غلبه کند و در نهایت ساختار‌هایی تولید کنند که در محیط‌های خشن نیز دوام داشته باشند.
این گروه تحقیقاتی روشی ارائه کردند که در آن امکان ایجاد پیوند‌های کووالانسی بیشتر در واحد حجم فراهم می‌شود و در نتیجه پایداری ساختار نهایی افزایش می‌یابد.
دایتز می‌گوید: «پیوند کووالانسی رایج موجب می‌شود تا ساختار مارپیچی از هم باز نشده و استحکام محصول نهایی افزایش یابد.»
این گروه با استفاده از تابش فرابنفش اقدام به خودآرایی در این ساختار‌ها کردند. تابش فرابنفش موجب می‌شود تا دو باز تیمین کنار هم با هم برهم‌کنش دهد. این فرآیند در سلول‌های زنده یک اشکال محسوب شده و باید رفع شود، اما این گروه تحقیقاتی از این فرآیند برای افزایش استحکام ساختار استفاده کردند.
با افزایش دوام ساختار اوریگامی، این محصولات تا دمای ۹۰ درجه سانتیگراد دوام خواهند داشت و دامنه کاربرد آنها افزایش می‌یابد. روشی که این گروه ارائه کردند عاری از نقص ساختاری است. آنها به دنبال یافتن کاربرد‌های زیست‌پزشکی برای این فناوری هستند.
ارسال نظرات