طرح مفیدی که در بجنورد مورد استقبال واقع نشد/ صادقی: طرحم مشتری فرانسوی دارد

به گزارش خبرنگار  دانشگاه خبرگزاری دانشجو، همواره حمایت از پروژه‌های علمی دانشجویان می‌تواند نقش پررنگی در پیشرفت و آبادانی جامعه و کشور در تمام ابعاد داشته باشد. دانشجویان جوان نشان داده اند که با فکر خلاق خود می‌توانند برای مشکلات جامعه راه حل ترسیم کنند و باعث به روز شدن کشور شوند.

در میان ما دانشجویان فراوانی یافت می‌شوند که پروژه یا پژوهش دقیقی را به سرانجام رسانده اند؛ اما به دلیل عدم حمایت‌های لازم، این پروژه‌ها روی زمین مانده است و کسی سراغش را نمی‌گیرد. ما به سراغ یکی از این دانشجویان رفتیم. دانشجویی که ادعا می‌کند طرحش می‌توانست در محل زندگی اش، یعنی بجنورد پیاده سازی شود؛ اما مسئولان توجهی به آن نکردند و این باعث شده است که اکنون به دنبال ارائه طرح به خارج از کشور باشد. سهیلا صادقی؛ فارغ التحصیل رشته معماری است که کاردانی را شیروان گذرانده و در دانشگاه آزاد بجنورد مدرک کارشناسی را اخذ کرده و سپس در دانشگاه خزر محمود آباد به ادامه تحصیل پرداخته و موفق به کسب مدرک کارشناسی ارشد شده است.

دانشجو: از فعالیت‌های خود بگویید
بنده عضو موسسه حامی نوابغ جوان و بنیاد ملی نخبگان کشور هستم. بنده اظهارنامه ثبت اختراع از قوه قضائیه نیز دارم. در مدت دوران تحصیل مقالاتی در حوزه ملی و بین المللی ارائه داده ام که می‌توانم به مواردی مانند «تاثیر منظر روی سلامت افراد در معماری ساختمان‌های مسکونی»، «طراحی مناظر شهری در راستای بهره گیری از روانشناسی محیط»، «نگاهی به معماری خاک با رویکرد کاهش مصرف انرژی»، «شناسایی هویت مکان در معماری بر اساس آراء شولتز»، و «بررسی بنای عمارت دوره قاجار در اقلیم نیمه کوهستانی با تکیه بر عمارت مفخم بجنورد» اشاره کنم.

دانشجو: در مورد طرحی که به سرانجام رساندید، صحبت کنید
طرح اصلی من، که پروژه کارشناسی ارشدم نیز بود، با نام «طراحی و باززنده سازی محلات مسکونی، براساس اصول طراحی منظر شفابخش» شناخته می‌شود؛ اما اینکه منظر شفابخش چیست باید کمی توضیح داده شود. به طور خلاصه منظری که دارای عناصری است که از طریق حواس پنج، روی انسان اثر مثبت می‌گذارد، منظر شفا بخش است. در طرح بنده این اصول را رعایت شده و برای شهر بجنورد شبیه سازی کرده ام. این طرح در تمام شهر‌ها امکان پیاده سازی دارد؛ اما محاسبات خاص خودش را می‌طلبد. در این طرح منطقه کوی معلم بجنورد در نظر گرفته شد و از مردم آن منطقه نظرسنجی ها، آزمایشات و موارد این چنینی اتفاق افتاد تا در نهایت با معیار‌های خاص مانند رفتار‌های فیزیکی و فیزیولوژی، اطلاعاتی مانند رایج بودن بیماری خاص در این منطقه و کمبود‌های روحی و احساسی در منطقه به دست آمد. طبق این نتایج عناصری در طرح پیاده سازی شد تا این مشکلات را کاهش دهد و یا از بین ببرد. یعنی یک مرکز محله‌ای طراحی شد که به نیاز‌های روحی و جسمی افراد آن محله توجه دارد؛ لذا اسم شفا بخش را رویش گذاشتم.

دانشجو: این طرح چطور باعث افزایش اثرات مثبت خواهد شد؟
طبق تحقیقات انجام شده به اثبات رسیده است که حضور یک فرد در فضای سبز باعث تغییرات رفتاری او به سمت تغییرات مثبت می‌شود؛ لذا این فضای سبز را در یک محله استفاده کردم. اما این فضای سبز صرفا پارک یا بلوار نیست؛ بلکه دارای عناصریست که تغییرات مثبت به وجود می‌آورد. همچنین طراحی بنده بر مبنای طبیعت گرایی بود که به معنای استفاده از عناصر خود محله است. از طرفی از موادی استفاده شد که در منطقه خراسان شمالی امکان استفاده از آن‌ها بود. سپس در محله محیط‌های جمعی پیش بینی شد که این حود تاثیرات خاص خود را دارد. استفاده از گونه‌های آب و یا گیاهان دارویی خود منطقه خراسان شمالی از دیگر ویژگی‌های طرح بود.

دانشجو: از کجا بررسی چنین طرحی به ذهنتان رسید؟
تا دوره کارشناسی مطالعات زیادی نداشتم؛ اما در دوره ارشد به معماری منظر علاقه زیادی پیدا کردم. سپس مطالعات زیادی در این زمینه انجام دادم و با خود گفتم من چه کمکی می‌توانم انجام دهم در این موضوع که اکنون در صف اول دانش پزشکی به اسم پدیده‌های تنش روانی است. اکثر مردم ما این مشکلات را دارند که از جدایی انسان از طبیعت ناشی می‌شود. این نیز خودش به ماشینی و صنعتی شدن شهر‌ها برمی گردد. این مسائل باعث خواهد شد تحمل فرد کمتر از حجم مشکلات شود؛ لذا تصمیم گرفتم به عنوان یک معمار این طرح را ارئه دهم.

دانشجو: آیا این طرح قابلیت اجرا دارد و متولی اجرای آن کدام نهاد است؟
این طرح کاملا قابلیت اجرا دارد و به راحتی می‌توان آن را به اجرا گذاشت. شهرداری متولی اجرای آن است؛ اما این که آیا حمایت می‌شود یا خیر مسئله است که در اینجا حمایت نشده است. من این طرحم را به شهرداری بردم تا بتوانم آن را ارئه دهم، اما طرح من را حتی نخواندند. اکنون این طرح را یک شرکت بلژیکی خواسته تا در شهر پاریس اجرا کند. اکنون در حال رایزنی هستیم که یا طرح را به فروش برسانم و یا خودم به عنوان همکار به خارج از کشور سفر کنم. این را بگویم ابتدا خواستم برای شهر خودم مفید باشم؛ اما اهمیتی ندادند.

دانشجو: برای این طرحتان برآورد هزینه نیز داشتید؟
ابتدا بگویم قبل از شروع بررسی هایم، محله‌ای را انتخاب کردم که می‌دانستم بناست رویش مرمت کاری و بازسازی انجام شود؛ لذا این منطقه را انتخاب کردم و سعی کردم این بازسازی در جهت مثبت قرار بگیرد. یعنی بازسازی انجام می شود و درنتیجه هیچ هزینه‌ اضافی را برای دولت در پی نداشت.

دانشجو: به فکر ادامه تحصیل هستید؟
بله، هستم. اگر قرار باشد در مقطع دکتری ادامه تحصیل دهم به خارج از کشور سفر خواهم کرد، زیرا معتقدم ادامه تحصیل در اینجا بی اثر است. اینجا علم را کاربردی نمی‌کنند. اگر من دکتری بگیرم، در اینجا همان کاری را خواهم کرد که یک کارشناس معماری انجام می‌دهد. اگر به نوابغ اهمیت داده شود، این اتفاقات نمی‌افتد. در این بین شهر‌های کوچک‌تر مانند بجنورد از تهران نیز ضعیف‌تر است.

 

در تهران دختری پل طبیعت را طراحی می‌کند و اجرا می‌شود و این طرح به عنوان سومین اثر معماری انتخاب می‌شود؛ اما در اینجا اهمیت نمی‌دهند. شنیده ام در دانشگاه پیام نور بجنورد اقداماتی برای ثبت اختراع انجام می‌شود؛ اما خودم از این طریق اقدام نکرده ام. اگر این دست اقدامات افزایش یابد و در هر شهر نخبگان استفاده شوند، دیگر آن نخبه به شهر‌های بزرگتر و یا کشور‌های دیگر مهاجرت نمی‌کند. هر کسی ترجیح می‌دهد، ابتدا شهر خودش توسعه یابد.

دانشجو: با موسسه حامی نوابغ جوان چطور آشنا شدید؟
من ابتدا این طرح را در ایران داکت به ثبت رساندم و سپس از سمت موسسه حامی نوابغ جوان طرح مورد ارزیابی قرار گرفت و من را عضو این موسسه کردند. این موسسه سپس اقداماتی برای ثبت شدن این طرح به عنوان اختراع انجام داد که اکنون در حال طی روند است. این موسسه نوپاست؛ اما به دنبال نخبگان می‌گردد و آن‌ها را جذب می‌کند و همچنین تسهیلاتی نیز دارد.

دانشجو: به نظر شما سیستم آموزشی کشور کارآمد است؟
سیستم آموزشی کشور دارای ایردات زیادی است. شاید مهم‌ترین آن نمره محوری آن است. نمره اکنون ملاک است و به تخصص و یادگیری دانشجو هیچ اهمیتی داده نمی‌شود. فقط کافیست من درس را بخوانم و پاس کنم تا وارد ترم بعد شوم. باید دانشجو طبق بار علمی وارد مرحله بعد شود.

 

دانشگاه باید دانشجو را به دنبال پژوهش بفرستد و آن موقع او را به ترم بعد بفرستد. این یک پیشنهاد است و باید مسئولان ارشد کشور این را پیگیری کنند و این نیز کار آسانی است و فقط عزمی می‌خواهد تا به اجرا دربیاید. مشکل دیگر این است که آن چیزی که در دانشگاه آموزش داده می‌شود، بیرون دانشگاه اصلا کاربرد ندارد و آن را قبول نمی‌کنند. باید این دو با هم منطبق شوند.

دانشجو: تاثیر مباحث دانشگاهی در طرح‌های کاربردی، به طور ویژه در طرح خودتان چقدر است؟
از ابتدای دبیرستان وارد رشته معماری شدم و از ابتدا به مباحث طراحی منظر علاقه داشتم و دانشگاه و برخی اساتید باعث تقویت آن شدند. اگر بخواهم بگویم دروس دانشگاهی چقدر تاثیر داشته است، باید بگویم حدود ۵۰ درصد. بقیه آن نیز اقدامات شخصی خودم بوده است. درخصوص اساتید نیز باید بگویم اگر استادی از بار علمی خوبی برخوردار باشد، می‌تواند کمک مناسبی کند.

دانشجو: مشکلات پیش روی تحقیقات دانشجویان چیست؟
در حین تحقیقاتم نیاز بود وارد سایتی شوم و آماری از آلودگی هوای بجنورد کسب کنم. این ورود نیازمند یک امضا از یک اداره بود که صرفا به خاطر همین موضوع حدود دو هفته معطل شدم؛ یعنی فقط برای پنج دقیقه که من وارد آن سایت شوم، این مقدار معطل شدم. به دست آوردن این آمار چقدر سخت است که این همه سنگ اندازی می شود؟ این به عنوان یک مثال بود تا مشکلات پیش روی تحقیقات به خوبی بیان شود.

دانشجو: در طراحی‌های خود به معماری اسلامی نیز توجه داشته اید؟
برای این طرح باغ‌های ایرانی را زیاد بررسی کردم که این باغ‌ها بر مبنای معماری اسلامی ایجاد شده بود. ریزکاری‌هایی وجود داشت که مختص معماری اسلامی بود و این‌ها در طرح مشهود است. می‌توانم بگویم معماری اسلامی به صورت غیر مستقیم در طرح مذکور جا داده شده است.

دانشجو: توصیه‌ای به دانشجویان و یا فارغ التحصیلان دارید؟
ابتدا بگویم هر فردی که قصد وارد شدن به دانشگاه دارد، قطعا با هدف این عمل را انجام دهد و فقط برای کسب مدرک وارد دانشگاه نشوند. اگر هدف نباشد، در نهایت یک مدرک دارد و فکر نمی‌کنم این مدرک تاثیری داشته باشد. فارغ التحصیلان حتما به سمت علاقه خود حرکت کنند و اگر کسی با علاقه به سمتی رود، موفق خواهد شد.