روایتی خواندنی درباره تلاش اهل خانه برای تجلی نعمات خدا

 به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، یکی از باور‌های غلط، اما گاهاً رایج بین مردم، تفکر ساده‌زیستی است، تا حدی که شخص ممکن است به اسم دوری از تجملات، خود و خانواده‌اش را از امکانات اولیه زندگی منع کند. این عملکرد ناشی از برداشت‌های شخصی از معارف و اخلاقیات دین است در حالی که سیره عترت (ع) هیچ گاه به این صورت نبود. امام رضا (ع) در روایتی در اهمیت رسیدگی به امور خانواده فرمود: «سزاوار آن است که شخص در زندگی خانوادگی خود توسعه بدهد تا آنان در انتظار مرگ او نباشند؛ یَنبَغِی لِلرَّجُلِ أَن یُوَسِّعَ عَلَی عِیالِهِ لِئَلّا یَتَمَنَّوا مَوتَهُ» (من لایحضره‌الفقیه، ج. ۲، ص. ۶۸)

بدتر اینکه گاهی شخص ممکن است با وجود دارا بودن از اموال دنیایی از اموال و زینت‌های دنیا استفاده مناسب نداشته باشد تا حدی که دیگران او را فردی ژولیده‌حال و بی‌تفاوت نسبت به مسائل شخصی و خانوادگی بشناسند. امام صادق علیه‌السلام در لزوم بهره‌گیری از نعمت‌های دنیا در راستای ارتقای کیفیت زندگی فرمود:

«خداوند زیبایى و خودآرایى را دوست دارد و از فقر و تظاهر به فقر بیزار است. هرگاه خداوند به بنده‌اى نعمتى بدهد، دوست دارد اثر آن را در او ببیند. عرض شد چگونه؟ فرمود: لباس تمیز بپوشد، خود را خوشبو کند، خانه‌اش را گچ‌کارى کند، جلوى در حیاط خود را جارو کند، حتى روشن کردن چراغ قبل از غروب خورشید فقر را مى‌برد و روزى را زیاد مى‌کند؛ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْجَمَالَ وَ التَّجَمُّلَ وَ یَکْرَهُ الْبُؤْسَ وَ التَّبَاؤُسَ فَإِنَّ اللَّهَ إِذَا أَنْعَمَ عَلَى عَبْدٍ نِعْمَةً أَحَبَّ أَنْ یَرَى عَلَیْهِ أَثَرَهَا قِیلَ کَیْفَ ذَلِکَ قَالَ یُنَظِّفُ ثَوْبَهُ وَ یُطَیِّبُ رِیحَهُ وَ یُجَصِّصُ دَارَهُ وَ یَکْنُسُ أَفْنِیَتَهُ حَتَّى إِنَّ السِّرَاجَ قَبْلَ مَغِیبِ الشَّمْسِ یَنْفِی الْفَقْرَ وَ یَزِیدُ فِی الرِّزْقِ.» (وسایل الشیعه ج. ۵، ص. ۷، ح. ۵۷۴۶)