به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو، روزنامه رأی‌الیوم در یادداشتی نوشت: سفر عمر حسن البشیر، رئیس جمهور سودان، به دمشق و دیدار وی با بشار اسد، رئیس جمهور سوریه، چندان غافلگیرکننده نبود، هر چند این نخستین سفر رئیس جمهور یک کشور عربی به سوریه از زمان آغاز جنگ در این کشور است، به ویژه پس از زمینه‌سازی‌هایی که در دوره گذشته صورت گرفت و طبیعتا نتیجه آن هم این سفر و اتفاقات آینده در راستای از سرگیری روابط کشور‌های عربی با دولت سوریه بوده و خواهد بود.
در ادامه این مطلب آمده است: شاید سفر اخیر هیئت پارلمانی اردن به دمشق و دیدار وی با بشار اسد پس از بازگشایی گذرگاه نصیب و حال و هوای مثبت این دیدار، تاکید بر لزوم پیشبرد روابط مثبت دوجانبه و انتشار خبری مبنی بر قصد امارات برای بازگشایی سفارت کشورش در دمشق و مهمتر از همه سفر رئیس جمهور سودان به سوریه مقدمه‌چینی‌هایی از همین دست باشد. شاید این سفر با تاثیرپذیری از برخی کشور‌های عربی و چه بسا کشور‌های حاشیه خلیج [فارس]و با هدف بررسی مرحله بعدی صورت گرفته باشد و فراتر از این باشد که گفته می‌شود این سفر در از سرگیری روابط دوجانبه دمشق و خارطوم به شدت تاثیر گذار خواهد بود و سخن بشار اسد مبنی بر اینکه «کشور‌های عربی که هنوز چشم امید به غرب دارند، هیچگونه منافعی عایدشان نخواهند شد و بهتر است به عربیت خود پایبند باشند»، پیامی برای دیگر رؤسای کشور‌های عربی بود که پیگیر نتایج سفر البشیر و پیام‌های آن برای خود هستند.
از سرگیری روابط برخی کشور‌های عربی به ویژه کشور‌های حوزه خلیج [فارس]با دمشق نتیجه تسلیم شدن این کشور‌ها در برابر قدرت سوریه و متاثر از فرمول حضور موثر این کشور در سامانه ائتلاف‌های بین‌المللی و منطقه‌ای است که در همه مراحل جنگ، به ویژه در مراحل دشوارتر و خطرناکتر آن، بر توانمندی‌ها و پایداری این کشور افزود. از سرگیری روابط با دمشق برخاسته از باوری است که این کشور‌ها به آن رسیده‌اند؛ آن‌ها دریافته اند تلاش برای تاثیرگذاری بر محور دمشق- تهران- مسکو یا ایجاد خلل در آن به منزله تلف کردن وقت و پولی است که این کشور‌ها برای حمایت از مخالفان اسد هزینه کردند و نتوانستند کاری را که اسد در طول سال‌های جنگ انجام داد، انجام دهند.
در این بین ترکیه نیز بار دیگر مسیر بهبود روابط با دمشق را در پیش می‌گیرد؛ آنهم در شرایطی که آنکارا، به ویژه با آغاز عملیات نظامی خود در شرق فرات در پی انتشار خبر‌هایی مبنی بر حمایت مجدد آمریکا از کرد‌ها در شمال سوریه و سخنان سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه، مبنی بر این که آمریکا بازی خطرناکی را در شمال سوریه آغاز کرده است، تمایل دارد هر چه سریعتر جایگاه خود را در ائتلاف دمشق تثبیت کند. سخن مولود چاووش‌اغلو درباره استقبال ترکیه از تعامل با بشار اسد در صورت پیروزی وی در انتخابات آزاد و شفاف نیز در همین چارچوب است. این سخنان پر زرق و برق در درجه اول مبتنی بر منافع ترکیه در پیوستن به این ائتلاف است و در درجه دوم ناشی از این باور است که امید‌های ترکیه برای تغییر اوضاع میدانی سوریه در جریان جنگ که تا حد امید به نماز خواندن اردوغان در مسجد جامع اموی نیز پیش رفته بود، بر باد رفته است.
در انتهای این یادداشت آمده است: سال جدید (میلادی) نه تنها پایان جنگ را در سوریه رقم خواهد زد بلکه شاهد مجموعه تغییراتی در لحن و رفتار کشور‌های عربی و غیرعربی درباره دولت سوریه نیز خواهد بود چرا که به نظر می‌رسد اسد در سال آینده تعیین می‌کند ببخشد یا نبخشد.
در ادامه این مطلب آمده است: شاید سفر اخیر هیئت پارلمانی اردن به دمشق و دیدار وی با بشار اسد پس از بازگشایی گذرگاه نصیب و حال و هوای مثبت این دیدار، تاکید بر لزوم پیشبرد روابط مثبت دوجانبه و انتشار خبری مبنی بر قصد امارات برای بازگشایی سفارت کشورش در دمشق و مهمتر از همه سفر رئیس جمهور سودان به سوریه مقدمه‌چینی‌هایی از همین دست باشد. شاید این سفر با تاثیرپذیری از برخی کشور‌های عربی و چه بسا کشور‌های حاشیه خلیج [فارس]و با هدف بررسی مرحله بعدی صورت گرفته باشد و فراتر از این باشد که گفته می‌شود این سفر در از سرگیری روابط دوجانبه دمشق و خارطوم به شدت تاثیر گذار خواهد بود و سخن بشار اسد مبنی بر اینکه «کشور‌های عربی که هنوز چشم امید به غرب دارند، هیچگونه منافعی عایدشان نخواهند شد و بهتر است به عربیت خود پایبند باشند»، پیامی برای دیگر رؤسای کشور‌های عربی بود که پیگیر نتایج سفر البشیر و پیام‌های آن برای خود هستند.
از سرگیری روابط برخی کشور‌های عربی به ویژه کشور‌های حوزه خلیج [فارس]با دمشق نتیجه تسلیم شدن این کشور‌ها در برابر قدرت سوریه و متاثر از فرمول حضور موثر این کشور در سامانه ائتلاف‌های بین‌المللی و منطقه‌ای است که در همه مراحل جنگ، به ویژه در مراحل دشوارتر و خطرناکتر آن، بر توانمندی‌ها و پایداری این کشور افزود. از سرگیری روابط با دمشق برخاسته از باوری است که این کشور‌ها به آن رسیده‌اند؛ آن‌ها دریافته اند تلاش برای تاثیرگذاری بر محور دمشق- تهران- مسکو یا ایجاد خلل در آن به منزله تلف کردن وقت و پولی است که این کشور‌ها برای حمایت از مخالفان اسد هزینه کردند و نتوانستند کاری را که اسد در طول سال‌های جنگ انجام داد، انجام دهند.
در این بین ترکیه نیز بار دیگر مسیر بهبود روابط با دمشق را در پیش می‌گیرد؛ آنهم در شرایطی که آنکارا، به ویژه با آغاز عملیات نظامی خود در شرق فرات در پی انتشار خبر‌هایی مبنی بر حمایت مجدد آمریکا از کرد‌ها در شمال سوریه و سخنان سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه، مبنی بر این که آمریکا بازی خطرناکی را در شمال سوریه آغاز کرده است، تمایل دارد هر چه سریعتر جایگاه خود را در ائتلاف دمشق تثبیت کند. سخن مولود چاووش‌اغلو درباره استقبال ترکیه از تعامل با بشار اسد در صورت پیروزی وی در انتخابات آزاد و شفاف نیز در همین چارچوب است. این سخنان پر زرق و برق در درجه اول مبتنی بر منافع ترکیه در پیوستن به این ائتلاف است و در درجه دوم ناشی از این باور است که امید‌های ترکیه برای تغییر اوضاع میدانی سوریه در جریان جنگ که تا حد امید به نماز خواندن اردوغان در مسجد جامع اموی نیز پیش رفته بود، بر باد رفته است.
در انتهای این یادداشت آمده است: سال جدید (میلادی) نه تنها پایان جنگ را در سوریه رقم خواهد زد بلکه شاهد مجموعه تغییراتی در لحن و رفتار کشور‌های عربی و غیرعربی درباره دولت سوریه نیز خواهد بود چرا که به نظر می‌رسد اسد در سال آینده تعیین می‌کند ببخشد یا نبخشد.
ارسال نظرات