وحید جلیلی در نشست جنبش عدالتخواه دانشجویی:
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، شست جنبش عدالتخواه دانشجویی به سخنرانی پرداخت. او در ابتدای اظهارات خود گفت: اگر قرار است کاری در فضای عملی و میدانی انجام شود باید مبتنی بر مباحث نظری باشد. امام علی (ع) میفرمایند که من می‌خواهم پرچم عدالت دست افرادی باشد که اهل فکر و تحلیل هستند، این تعبیر صریح نهج البلاغه است
جلیلی ادامه میدهد: اگر من و شما که ادعای عدالتخواهی داریم تامل و مطالعه و این ابتدائیات را کنار بگذاریم به روزمرگی دچار می‌شویم و عدالتخواهی تبدیل به یک دکان و دستگاهی برای دیده شدن تبدیل می‌شود، آنوقت دیگر مهم نیست این عدالتخواهی برای مردم و جامعه آب و نان دارد یا نه! مهم این است که برای شخص خودمان اب و نان داشته باشد! عدالتخواهی گام به گام است باید انباشت تجربیات صورت بگیرد. حتی حکومت امام زمان هم همینطور است، سال دهم حکومت، ولی عصر نسبت به سال اول پیشرفته‌تر و عادلانه‌تر است.
وحید جلیلی در نشست جنبش عدالتخواه دانشجویی مطرح شد.
او با اشاره به اینکه "چهل سال از انقلاب ما گذشته است الان باید به یک جمع بندی برسیم تا بتوانیم بعد از آن به یک تجدید مطلبی برسیم" ادامه داد: باید مجموعه تجربیات، درس‌ها و عبرت‌های خود را جمع بندی کنیم. یکی از مهم‌ترین فلسفه‌های وجودی تشکیلات همین است که ما نباید از همانجایی شروع به کار کنیم که قبلی‌ها شروع کرده بودند، باید از اشتباهات و تجربیات آن‌ها درس و عبرت بگیریم، حتی اگر قرار است اشتباه کنیم باید اشتباهات جدیدی صورت بگیرد نه اینکه اشتباهات قبلی تکرار شود.
او گفت: چه شد که عاقبت حکومت امام علی (ع) آن چیزی که باید نشد و به آن فرجام دچار شد؟ چرا در ظاهر شکست خورد و حکومت به دست کسی مثل معاویه افتاد؟! ما با یک جامعه‌ای مواجه هستیم که عدالتخواه‌ترین فرد تاریخ در راس آن قرار داشت، ولی حکومتش شکست خورد. حال چه کسی را متهم کنیم؟ حکومت علی مغلوب جنگ نرم شد. در یک جنگ روانی کار به جایی رسید که علی (ع) را به شهادت رساندند! چرا مردم با علی همراهی نکردند؟ دلسوزتر و عدالتخواه‌تر از امیرالمومنین برای آحاد جامعه مگر وجود داشت؟
او در تکمیل این دیدگاه خود اظهار داشت: اگر سازوکار‌هایی وجود دارد برای اخلال رابطه بین مردم و عدالتخواه‌ترین حکومت‌های عالم، این ساز و کار‌ها باید کشف و خنثی شود. مشکل حکومت علی (ع) این بود که کسی نبود با این ساز و کار‌ها مخالفت کند، آن‌ها هم که مخالفت می‌کردند تک به تک حذف می‌شدند، رویش‌هایی هم جای آن‌ها را نگرفت. پس در جامعه علی (ع) از آن‌ها که باید تحلیل، روشنگری و توجیه می‌کردند، یک عده شهید شدند، یک عده سکوت کردند، یک عده دچار شبهه و تردید شدند، یک عده هم خودشان را فروختند. آیا جمهوری اسلامی نمیتواند به چنین آسیب‌هایی دچار شود؟ اتفاقا جامعه امروز ما در یک چنین شرایطی قرار دارد. بنده بیش از همه با تحجر مبارزه کردم، اما آیا قرار است به اسم مبازره با تحجر بخش مهمی از تهدید‌ها و خطر‌های انقلاب را فراموش کنیم؟!
جلیلی در پایان هم گفت: یادمان نرود که التقاط چه ضربه محکم و مهلکی میخواست به این انقلاب بزند! در عرض دوسال ذخیره شیعه را جارو کردند، بهشتی و رجایی و باهنر و... را همین التقاطی‌ها به شهادت رساندند. امروز روزی است که باید تاریخ انقلاب را در جامعیت خودش مرور کنیم، که متحجرین و التقاطیون چه کردند؟ خطیر و جدی بودن مسئله را درک کنید، همتتان را مضاعف کنید و به میدان بیایید، نگویید به ما چه مربوط است! عدالت مجاهد میخواهد نه بچه سوسول و نه افراد لاط.
جلیلی ادامه میدهد: اگر من و شما که ادعای عدالتخواهی داریم تامل و مطالعه و این ابتدائیات را کنار بگذاریم به روزمرگی دچار می‌شویم و عدالتخواهی تبدیل به یک دکان و دستگاهی برای دیده شدن تبدیل می‌شود، آنوقت دیگر مهم نیست این عدالتخواهی برای مردم و جامعه آب و نان دارد یا نه! مهم این است که برای شخص خودمان اب و نان داشته باشد! عدالتخواهی گام به گام است باید انباشت تجربیات صورت بگیرد. حتی حکومت امام زمان هم همینطور است، سال دهم حکومت، ولی عصر نسبت به سال اول پیشرفته‌تر و عادلانه‌تر است.
وحید جلیلی در نشست جنبش عدالتخواه دانشجویی مطرح شد.
او با اشاره به اینکه "چهل سال از انقلاب ما گذشته است الان باید به یک جمع بندی برسیم تا بتوانیم بعد از آن به یک تجدید مطلبی برسیم" ادامه داد: باید مجموعه تجربیات، درس‌ها و عبرت‌های خود را جمع بندی کنیم. یکی از مهم‌ترین فلسفه‌های وجودی تشکیلات همین است که ما نباید از همانجایی شروع به کار کنیم که قبلی‌ها شروع کرده بودند، باید از اشتباهات و تجربیات آن‌ها درس و عبرت بگیریم، حتی اگر قرار است اشتباه کنیم باید اشتباهات جدیدی صورت بگیرد نه اینکه اشتباهات قبلی تکرار شود.
او گفت: چه شد که عاقبت حکومت امام علی (ع) آن چیزی که باید نشد و به آن فرجام دچار شد؟ چرا در ظاهر شکست خورد و حکومت به دست کسی مثل معاویه افتاد؟! ما با یک جامعه‌ای مواجه هستیم که عدالتخواه‌ترین فرد تاریخ در راس آن قرار داشت، ولی حکومتش شکست خورد. حال چه کسی را متهم کنیم؟ حکومت علی مغلوب جنگ نرم شد. در یک جنگ روانی کار به جایی رسید که علی (ع) را به شهادت رساندند! چرا مردم با علی همراهی نکردند؟ دلسوزتر و عدالتخواه‌تر از امیرالمومنین برای آحاد جامعه مگر وجود داشت؟
او در تکمیل این دیدگاه خود اظهار داشت: اگر سازوکار‌هایی وجود دارد برای اخلال رابطه بین مردم و عدالتخواه‌ترین حکومت‌های عالم، این ساز و کار‌ها باید کشف و خنثی شود. مشکل حکومت علی (ع) این بود که کسی نبود با این ساز و کار‌ها مخالفت کند، آن‌ها هم که مخالفت می‌کردند تک به تک حذف می‌شدند، رویش‌هایی هم جای آن‌ها را نگرفت. پس در جامعه علی (ع) از آن‌ها که باید تحلیل، روشنگری و توجیه می‌کردند، یک عده شهید شدند، یک عده سکوت کردند، یک عده دچار شبهه و تردید شدند، یک عده هم خودشان را فروختند. آیا جمهوری اسلامی نمیتواند به چنین آسیب‌هایی دچار شود؟ اتفاقا جامعه امروز ما در یک چنین شرایطی قرار دارد. بنده بیش از همه با تحجر مبارزه کردم، اما آیا قرار است به اسم مبازره با تحجر بخش مهمی از تهدید‌ها و خطر‌های انقلاب را فراموش کنیم؟!
جلیلی در پایان هم گفت: یادمان نرود که التقاط چه ضربه محکم و مهلکی میخواست به این انقلاب بزند! در عرض دوسال ذخیره شیعه را جارو کردند، بهشتی و رجایی و باهنر و... را همین التقاطی‌ها به شهادت رساندند. امروز روزی است که باید تاریخ انقلاب را در جامعیت خودش مرور کنیم، که متحجرین و التقاطیون چه کردند؟ خطیر و جدی بودن مسئله را درک کنید، همتتان را مضاعف کنید و به میدان بیایید، نگویید به ما چه مربوط است! عدالت مجاهد میخواهد نه بچه سوسول و نه افراد لاط.
ارسال نظرات