حالا که به نظر میرسد برجام به آخر خط رسیده، فرصت خوبی است برای مرور تاریخ و بازخوانی مواضع دانشجویان. مرور روزهایی که برجام «آفتاب تابان» بود و منتقدین، بیسواد و بیشناسنامه.
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- محمدصالح سلطانی؛ دو دسته شده بودیم آن روزها. دو گروه. عدهای در خیابانها مستِ شادی بودند و پارچههای بنفش را دوباره سر دست داشتند؛ عدهای دیگر اما، نه اینکه از شادیِ عدهی دیگر ناراحت باشند، اما نسبت به این همه خوشحالی و سرمستی تردید داشتند. عدهای در خیابانها با دلاری که مطمئن بودند دیر یا زود به قیمت ۱۰۰۰ تومان باز میگردد عکس یادگاری میانداختند و عدهای دیگر، با انبوهی از پرسش و تعجب، متن «برنامه جامع اقدام مشترک» را میخواندند. برنامهای که قرار بود دعوای هستهای را تمام کند و اوضاع معیشتی مردم را بهتر.
از آن شبِ شلوغِ تیرماه ۹۴، نزدیک ۴ سال میگذرد. زمانی طولانی، پر تلاطم و البته عبرتآموز. دلار به کانال ۱۰۰۰ تومان برنگشت و تحریمها تمام نشدند که هیچ؛ اوضاع جیب مردم، از روزهای پیش از برجام هم بدتر شد. گرانیِ افسارگسیخته در کنار بیعملیِ آقایان مسئول، امیدی که ذرهذره جمعشده و در آن شب تابستانی به اوج رسیده بود را ذوب کرد. تیر خلاص را، اما یانکیِ موطلایی میزد. پیرمرد ۷۰ سالهای که رویای غربگرایان را به کابوس، و خوشبینی دولتمردان را به بحران تبدیل کرده بود. برجامِ کجدار و مریز، در شبی از شبهای بهار ۹۷، فرو ریخت. رئیس جمهور امریکا زد زیر میزش، درست همانطور که کارشناسان پیشبینی میکردند و البته آقای ظریف باور نداشت!
صدای خرد شدن استخوانهای برجام، اما کمی دیر به پاستور رسید. یک سال پس از روزی که ترامپ برجام را پاره کرد، رئیسجمهور ما هم دست به کار شده و اگرچه هنوز بر ماندن در برجام اصرار دارد، اما برای نخستین بار در این ۶ سال، نشانههایی از اقتدار در برابر دشمنان را نشانمان داد، با کنار گذاشتن بخشی از تعهدات برجامی و اقدام متقابل در برابر قلدریهای امریکا.
برجام، حالا لاشهی متعفنی است که بوی گندش تمام دنیا را برداشته و هیچ کس حتی برای تشییع و تدفینش حاضر نیست پیشقدم شود. جنبش دانشجویی، اما از همان روزهای اول، از همان روزهایی که برجام را مثل نوعروسان بزک کردهبودند و شهر به شهر میچرخاندند، چنین روزی را دیده بود. برای همین بود که در موضعگیریها و اعلام نظراتش، مدام دولتمردان را هشدار میداد. برای همین بود که با همایش و مصاحبه و جلسات آزاداندیشی؛ از رسیدنِ چنین روزی احساس خطر میکرد.
حالا که به نظر میرسد برجام به آخر خط رسیده و رویای آن شبِ تابستانی به کابوس تبدیل شده، فرصت خوبی است برای مرور تاریخ و بازخوانی مواضع دانشجویان. مرور روزهایی که برجام «آفتاب تابان» بود و منتقدین، بیسواد و بیشناسنامه. گذر زمان، اما هم آفتاب تابان واقعی را نشان مردم داد، هم آدمهای بیسواد و بیشناسنامه را.
***
هم دانشجو، هم استاد
۱۸ فروردین ۱۳۹۴. هنوز چندماه تا امضای توافق نهایی باقی مانده و چند روز پیش، بیانیهای که به «بیانیه لوزان» مشهور شده انتشار یافته است. جمعی از دانشجویان دانشگاههای استان گیلان در نامهای خطاب به محمدجواد ظریف، سوالات مهمی از او میپرسند. مثلا: «چگونه در صورت تخلف غرب از برداشتن صحیح تحریمها و یا انحراف از توافق، بعد از مدتی، ایران خواهد توانست این حجم از تاسیسات را دوباره در مدت کوتاهی نصب کرده و بازسازی نماید؟» و یا «مختصات مورد توافق به نحوی که دوستان غربی راضی شوند که ایران به روی ماشینهای نسلهای پیشرفته تحقیق کند، چه خواهد بود؟ آیا باوجود کارشکنیهای فراوان طرف غربی و اصرار اسرائیل مبنی بر عدم توسعه هستهای ایران این مفهوم کلی قابل خدشه دار شدن نیست؟» سوالاتی که هنوز هم پاسخ روشنی ندارند.
۲۹ تیر ۱۳۹۴. این فقط دانشجویان نیستند که نسبت به برجام و مفادش نگرانیهایی دارند. در این روز جمعی از اساتید دانشگاه در نامهای خطاب به رئیسجمهور، دلمشغولیهایشان را مطرح کرده و مینویسند: «بندهای ۱۱ و ۱۲ متن، سیستمی را پیشبینی کرده که به هر کدام از ۵ عضو دائم شورای امنیت اجازه میدهد با «هر بهانهای» که از روند برجام راضی نباشند، از اجرای آن سرباز بزنند.» پیشبینی اساتید، کمتر از ۳ سال بعد و با خروج یکجانبهی امریکا از برجام، به حقیقت میپیوندد.
۳۰ تیر ۱۳۹۴. بسیج دانشجویی دانشگاه امیرکبیر علی لاریجانی، متحد دولت را خطاب قرار میدهد و خواستار نقشآفرینی موثر او در روند تصویب برجام میشود. آن طور که مینویسد: «مطمئن باشید که با صیانت از منافع ملت و کوتاه نمودن دست دشمنانی که میخواهند در قالب یک توافق بد به امنیت، استقلال و عزت این سرزمین دست درازی کنند، در آینده اقبال عمومی به شما بیشتر خواهد شد و نزد ملت عزیزتر میشوید و اگر این مهم محقق نشود در آیندهای نه چندان دور ملت در مورد عملکردتان قضاوت خواهند کرد.»
مصائب یک توافق نامتوازن ۳۱ تیر ۱۳۹۴. یکصد تشکل دانشجویی نسبت به «نامتوازن بودن» توافق هستهای هشدار میدهند و مینویسند: «جنبش دانشجویی فراموش نکردهاست که اصلیترین هدف برای ورود به این سطح از مذاکرات، برچیده شدن تمام تحریمها به صورت یکجا در عین حفظ حقوق هستهای کشور بود. دولت با وعده لغو کامل همه تحریمها وارد مذاکره با غرب شد؛ این درحالی است که با رجوع به متن توافق شده در مییابیم که اکثر تحریمها همچنان پابرجا خواهدماند و تحریمهای معدودی که مرتبط با هستهای هستند، به جز در مورد قطعنامههای شورای امنیت، همه تعلیق یا متوقف خواهندشد. نکته تاسفبارتر این که تعلیق یا توقف همین تحریمها هم منوط به اقدام ایران و راستی آزمایی و بازرسیهای گسترده آژانس شدهاست. به عنوان مثال براساس بند ۲۱ برجام بخشی از تحریمهای مرتبط با هستهای امریکا پس از اجرای اقدامات ایران و راستیآزمایی آژانس، تعلیق (cease) میشود و از این نمونهها در متن فراوان یافت میشود.»
۵ مرداد ۱۳۹۴. در گیرودار تصویب برجام و پس از اعلام امضا شدنش، گروهی به نام «کمیته صیانت از منافع ایران» توسط جمعی از دانشجویان تشکیل شده است. این گروه در بیانیهای، مهمترین انتقاداتش به برجام را شرح داد و نوشته: «آمریکا دقیقاً از کدام یک از خواستههایش عقبنشینی کرده است؟ و چطور همان مفادی که ۴ ماه قبل، زیاده خواهی و دروغ پردازی و آرزوی آمریکا دانسته میشد و منتقدین به خاطر باور کردن آنها شماتت میشدند، امروز به عنوان دستاورد تاریخی معرفی شده و برای پذیرش آنها جشن گرفته میشود؟!» یک روز بعد و در ۶ مرداد ۱۳۹۴ هم، بسیج دانشجویی دانشگاه یزد نامهای به علی لاریجانی مینویسد و میگوید: «فرض کنید هشت سال بعد از این توافق طرف مقابل به بهانهای واهی مدعی نقض توافق از سوی جمهوری اسلامی شود با برگشت دوباره تحریمها و باقی ماندن پرونده ایران در شورای امنیت آن هم ذیل فصل هفت منشور ملل متحد دستاود این توافق چه بوده است؟ آیا جز این است که بیش از ۱۰ سال از برنامه خود عقب افتادهایم، آن هم در دنیایی که سرعت ییشرفت علم به گونهای است که یک روز را هم نمیتوان از دست داد.»
لطفا عقلانی باشید ۱۴ مرداد ۱۳۹۴، در میانهی روزهایی که حامیان دولت از «برجام» فرشتهی نجات میساختند و کارشناسان، نگران روزهای آتی بودند، شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی استان آذربایجان شرقی خطاب به نمایندگان این استان در مجلس نوشت: «مبادا شرایط هیجانی، بررسی عقلانی برجام را به محاق ببرد.» آنها چند سوال هم از نمایندگان درباره برجام پرسیدند. مثلا: «مجلس شورای اسلامی چه راهکارهایی را برای زمانی که دشمن نقض عهد کند در نظر دارد؟» سوالی که هنوز هم پاسخ روشنی برایش وجود ندارد! همان روز بسیج دانشجویی ۱۱ دانشگاه استان اردبیل هم هشدار دادند: «باید مراقب بود تا خوشحالی کاذب و بی موقع ما را از دام جدید دولتهای غربی که با شکلی جدید و مرموزانه پس از توافق به دنبال دسترسی به ثروتهای ملّت بزرگ ایران هستند غافل نکند به ویژه اینکه برخی از این دولتها سابقه خوبی در تعامل سیاسی و اقتصادی با ایران اسلامی ندارند.» و ۴۱ تشکل دانشجویی غرب کشور سوالی را از نمایندگان مجلس پرسیدند که پاسخش را این روزها بهتر از همیشه فهمیدهایم: «سؤالی که از نمایندگان ملت داریم آن است که «ضمانت عمل طرف مقابل به تعهداتش چیست؟». شاهد آن هستیم که در عالیترین سطح، شورای امنیت مرجع حل اختلافات پیش آمده خواهد بود؛ شورای امنیتی که ایران در آن حضور ندارد! نکته جالب توجه آن است که آقای عراقچی گفتهاند «آنچه مانع بهانه تراشی و حمله نظامی طرف مقابل میشود چند صفحه قطعنامه و... نیست بلکه قدرت و اقتدار ایران اسلامی است». حال این سؤال مطرح میشود که آیا برخی تعهدات ایران در جمع بندی ارائه شده (همچون محدودیتهای صنعت هستهای و دفاعی کشور) باعث آسیب به قدرت و اقتدار ایران اسلامی که «تنها ضامن عمل طرف مقابل به تعهداتش هست» نمیشود؟»
۲۱ مرداد ۱۳۹۴. ۲۲۳ تشکل دانشجویی شرق کشور خطاب به نمایندگان مجلس نامهای مینویسند و به نکتهای اشاره میکنند که سه سال زمان نیاز است تا برخی از خواص آن را بفهمند: «بر اساس مواد ۱۹، ۲۰ و ۲۱ متن جمع بندی، ایالات متحده اجرای تحریمها را متوقف خواهد ساخت و اصل قوانین تحریمی همچنان پابرجا خواهد بود. به نظر میرسد در این تعهدات، تضمین سازمان انرژی اتمی و دولت غیر شفاف است و احتمال شانه خالی کردن در حین اجرای تعهدات فوق العاده بالاست.»
فشارهای دشمن ادامه دارد ۲۵ مرداد ۱۳۹۴. ۴۲ تشکل دانشجویی خطاب به مسئولین نظام نامهای مینویسند. نامهای مفصل که در آن، به اشکالات و ابهامات برجام اشاره میکنند. یک جمله از این نامه، اما تاریخی است و در یادها میماند: «مسلم است که دشمن در آینده به فشارهای خود به بهانههای دیگر ادامه خواهد داده و برای آن هیچ حد یقفی قائل نخواهد بود.»
۲۷ مرداد ۱۳۹۴، بسیج دانشجویی دانشگاه شریف در این روز بیانیهای تحلیلی درباره «برجام» منتشر میشد. بیانیهای که نگاه تخصصی و علمی نخبگان بسیجی این دانشگاه را به نمایش میگذارد.
۳۱ مرداد ۱۳۹۴. بروبچههای جنبش عدالتخواه دانشجویی دست به قلم میشوند و درباره برجام مینویسند: «دادهها و ستاندهها در این توافقنامه هم وزن نیست و متن به دست آمده از حیث زمان بندی دچار اشکالات فاحشی است که راه استیلای دشمن را بر کشور باز میکند. ایران خود را از برخی حقوق حقهی خود همچون حق داشتن و استفاده از فناوری بازفراوری (بند ۱۵ برجام) برای همیشه محروم کرده و محدودیتهای جدی و بلند مدتی را پذیرفته که در عمل منجر به از بین رفتن صنعت هستهای تا ده سال آینده خواهد شد. ایران داشتههای خود را در همان آغاز یکجا در طَبَق اخلاص میگذارد و قلب رآکتور اراک را نیز خارج میکند، اما در مقابل تحریمهای مالی و بانکی و اقتصادی اروپا تنها تعلیق میشود.»
هشدارهای عدالتخواهانه ۹ شهریور ۱۳۹۴. جنبش عدالتخواه دانشجویی ائمه جمعه را خطاب قرار میدهد و مینویسد: «جنبش عدالتخواه دانشجویی با بررسیهای ریزبینانه و گسترده و نیز اخذ نظرات کارشناسان و اندیشمندان مختلف به این نتیجه رسیده که متأسفانه با وجود تمام تلاشهای انجام شده از سوی مذاکره کنندگان، آنچه اکنون پیش روی ملت ایران قرار دارد، قطعاً نه تنها با منافع ملی سازگار نیست، بلکه به گونه ای نگران کننده راه نفوذ و استیلای دشمن بر کشور را میگشاید و امنیت ملی را به مخاطره میاندازد.» هشدار بچههای جنبش البته چند سال بعد شنیده میشد.
۲۲ شهریور ۱۳۹۴. ۴۸ تشکل دانشجویی خوزستان خطاب به نمایندگان مجلس مینویسند: «اجازه ندهید توافقی که در آن امکان بازگشت تحریمها وجود دارد بر ملت و آیندگان تحمیل شود.»
ماجرای یک تحصن پاییز ۱۳۹۴ با یک خبر عجیب آغاز میشود: تحصن جمعی از دانشجویان و طلاب در برابر مجلس شورای اسلامی. تحصنی که به ابتکار یک طلبه جوان شکل گرفت و آرامآرام مثل آهنربا، دانشجویان و طلاب را به خود جذب کرد تا در روزهای اوجش، یادآور دوران شکوهمند جنبش دانشجویی باشد. دانشجویان گله به گله در اطراف ساختمان مجلس چادر برپا کردند و هر روز با تجمع و قرائت بیانیه و دعوت از کارشناسان، درباره برجام روشنگری میکردند. این تحصن، اما کمی بعد، در موج یک خبر تلخ و حیرتآور دیگر، گم شد: فاجعه منا شمار زیادی از هموطنانمان را داغدار کرده بود و ۱۱ مهر تحصن دانشجویان در احترام به تشییع پیکر شهدای منا، به اتمام رسید.
۲۱ مهر ۱۳۹۴. در روزهایی که هنوز کشور از داغ حادثه منا عزادار بود و دیپلماسی دولت هم نشانی از عزت نداشت، جمعی از تشکلهای دانشجویی استان مازندران از رئیسجمهور پرسیدند: «شما همواره بر عقلانیت در سیاست خارجی تأکید داشته اید، اما آیا انفعال و سکوت در برابر تضییع حقوق ملت ایران بر مبنای عقلانیت است؟ آیا اینکه حداکثر واکنش وزارت خارجه ما در برابر دشمنیهای صورت گرفته علیه کشور از نقض مکرر توافق ژنو گرفته تا موذی گریهای عربستان سعودی در پی حادثه منا، تکرار جمله «این حرکت خلاف روح دیپلماسی ست»، عقلانیت است؟»
پیشرفت هستهای فدای چه چیزی شد؟ ۲۵ مهر ۱۳۹۴. یکی از دانشجویان دانشگاه شریف در این روز به علیاکبر صالحی نامه مینویسد. نامهای خواندنی که درددل یک دانشجو با استاد است. نامهای با یک بند مهم: «شما گفتید که قبول ندارید آمریکا تحریمها را برای مسائل هستهای وضع کرده است. گفتید که مسائل هستهای بهانه است. اگر واقعاً به این گفتهی خود ایماندارید پس چرا انتظار دارید با تعطیل کردن صنعت هستهای آمریکا دست از تحریم ما بردارد؟ و اگر باور دارید که آمریکا دست از تحریم برنخواهد داشت پس پیشرفت هستهای ما را فدای چه چیزی کردید؟»
۲۷ مهر ۱۳۹۴. بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان تهران بزرگ در بیانیهای خطاب به دولتمردان و نمایندگان مجلس مینویسد: «مذاکرات هستهای تمام شده، اما پرونده هستهای به پایان نخواهد رسید. با مکانیزم بازگشت که در قطعنامه ۲۲۳۱ و برجام تعبیه شده، دیر یا زود آمریکا یا یکی از کشورهای اروپایی دست به ماشه خواهد شد و پس از اجرای تعهدات غیر قابل بازگشت ایران، تحریمهای لغو نشده را بازخواهد گرداند و برجام نیز به سرنوشت توافق سعدآباد دچار خواهد شد، که آن هم دست پخت همین آقایان بود!» غلط نوشتند؟
گفتیم و نشنیدید ۴ فروردین ۱۳۹۵. شش دانشگاه تهران خطاب به رئیسجمهور نامهای مینویسند که انگار زبان حال امروز ماست: «در دوران مذاکرات نکاتی از طرف نخبگان و متفکرین داخلی به شما و تیم مذاکره کننده گوشزد شد و توجهی به آنها نشد، در دوران تصویب برجام هم نکاتی گفته شد، اما بازهم توجهی نشد، و امروز نتیجه آن همه عدم توجه به دلسوزیهای منتقدین در کلام رهبر و در میدان عمل قابل مشاهده است.»
۲۹ فروردین ۹۵. حدود ۹۰ روز از «اجرای برجام» میگذرد و نخستین نشانههای بدعهدی طرفهای غربی هویداست که شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی کشور در نامهای خطاب به ظریف مینویسد: «متاسفانه آنچه مشخص است دستگاه دیپلماسی طرف غربی را به این نتیجه رسانده است که تاوان بد عهدی هایشان چیزی نزدیک به صفر است و دولت ایران جهت حفظ وجهه سیاسی خود در داخل به هیچ وجه حاضر نخواهد بود که اجرای برجام را متوقف کند. هرچند از ابتدا هم از آمریکا انتظاری جز این نمیرفت.»
برجام یعنی تعهد یکطرفه ۹ تیر ۱۳۹۵. یکسال پس از تصویب برجام و در روزهایی که زمزمه مذاکره با fatf مطرح است، دفتر تحکیم وحدت روحانی را خطاب قرار میدهد و مینویسد: «تجربهی تلخ برجام هستهای یعنی تعهدات یک طرفه، عدم رعایت اصل هم زمانی دراقدامات، بیطرف نبودن داور ناظر و نابرابری آشکار دادهها و ستاندهها نه تنها دولت را متذکر نکرده است بلکه با تلاش برای تکرار همین روند نامعقول، ما را به این میرساند که اساسا برجام ربطی به موضوع هستهای نداشته است!»
خیانتهای دشمن اظهرمنالشمس است ۱۳ تیر ۱۳۹۵. ضیافت افطاری دانشجویان با رهبر انقلاب برگزار میشود. در این دیدار، شماری از دانشجویان درباره «برجام» صحبت میکنند. از جمله احمدی دبیر اتحادیه انجمن اسلامی دانشجویان مستقل که میگوید: «در مسئله برجام در حالی که خیانتهای آمریکا اظهر من الشمس است، هنوز برخی در تمجید برجام، سخن میگویند. فقهایی که در مقابل فروش یک جلد قرآن به کافر، از باب قاعده نفی سبیل ورود میکنند، چگونه است که در برابر قراردادهای نفتی و سیاسی که سالیان سال سرنوشت بلاد مسلمین و اهلش را درگیر خواهد کرد؛ موضعی نمیگیرند؟»
۲۸ شهریور ۱۳۹۵. همایشی به نام «خسارت محض» به همت کمیته دانشجویی «توقف نفوذ» در تهران برگزار میشود. همایشی با حضور چهرههای فرهنگی و سیاسی، برای یادآوری دلواپسیِ کسانی که آنچه در آینه دیده میشود را در خشت خام میدیدند.
۱۶ آذر ۱۳۹۵. همزمان با روز دانشجو و پس از تصویب تحریمهایی جدید علیه کشورمان، شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی کشور در نامهای خطاب به حسن روحانی مینویسد: «از همان روزها که حضرتعالی توافق ژنو را تسلیم قدرتهای بزرگ در برابر ملت ایران میدانستید، منتقدین هشدار میدادند که فناوری هستهای کشور در خطر است و تحریمها همچنان باقی است و عملا اتفاق جدیدی در ساختار تحریمها اتفاق نیفتاده است زمانی که توافق نهایی به انجام رسید دولتمردان محترم با افتخار در تریبونها حاضر میشدند و اعلام میکردند که تمام خطوط قرمز نظام و رهبری را رعایت کرده اند و در روز اول اجرایی شدن قرارداد تمام تحریمهای بانکی، اشاعه ای، مالی و... رفع خواهد شد، منتقدان و دلسوزان کشور مجددا نسبت به ایرادات و خلاهای موجود در ساختار برجام و همچنین خباثتهای مکرر طرف مقابل و نقض عهدهای او در همین یک سال گذشته ابراز نگرانی کردند، اما حضرتعالی ترجیح دادید از ساختار آفتاب گونه برجام سخن بگوئید و از آن تعبیر به هوای تازه کنید.»
۳۰ آذر ۱۳۹۵. دفتر تحکیم وحدت در این روز مینویسد: «سوال ما دانشجویان از مسئولین نظام این است که اگر متن برجام برای حفظ استقلال و عزت کشور کفایت میکرد، پس شروط ۹ گانه مجلس شورای اسلامی و شروط ۱۰ گانه شورای عالی امنیت ملی و همچنین تکمله مقام معظم رهبری بر آنها به چه منظوری انجام شد؟ اگر بناست این شروط یکی پس از دیگری نقض شوند و در مقابل همه سکوت کنند، آیا این بندها تنها برای رفع تکلیف به تصویب رسیدهاند؟ آیا قرار است سه ماه از فرصت ۴ ماهه دولت برای ارائه برنامه مناسب خود به شورای عالی امنیت ملی به مطالعه سپری شود؟» و «از آنجا که برکات زودرس برجام از توقف غنی سازی ۲۰ درصد و برچیده شدن ۱۴ هزار دستگاه سانتریفیوژ و دسترسی به اسرار هستهای کشور گرفته تا مخابره توهم «کنترل ایران برای حفظ امنیت جهان» همگی به طور یکطرفه عاید امریکا شده، این کشور با توقف برجام و البته مقصر جلوه دادن ایران در این زمینه چیزی را از دست نخواهد داد. هرچند ادامه این روند عواید بیشتری نصیب شان میکند.»
دستاوردهای برجام چه شد؟ ۱ دی ۱۳۹۵. در آستانه یکسالگی اجرای برجام، بسیج دانشجویی دانشگاه شیراز از اعضای کمیته نظارت بر حسن اجرای برجام میپرسد: «همانطور که مستحضر هستید بدعهدیهای طرف مقابل در اجرای برجام، نگرانیهایی جدی در میان عموم مردم بخصوص بدنه دانشجویی کشور ایجاد کرده است. اکنون ماهها از انجام تعهدات جمهوری اسلامی ایران گذشته و ملت شریف ایران باید بدانند دستاورد برجام برای آنها دقیقا چه بوده و اگر دستاوردی نداشته چه کسانی مقصر گره زدن همه مشکلات به برجام هستند؟»
۱۷ خرداد ۱۳۹۶. حسینیه امام خمینی (ره) میزبان دانشجویان است. مظاهری، دبیر اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان مستقل در این دیدار میگوید: «ناگفته روشن است که دولت دوازدهم فاقد ایده اجرایی بوده و ایده پیشین خود در سال ۹۲ مبنی بر تعامل، با نقض چندباره برجام، با شکست مواجه شده است. امروز نیاز است با تکیه بر کابینه جوان و کارآمد به فکر حل مشکلات از طریق ایدههای داخلی باشیم.»
۳۱ خرداد ۱۳۹۶. در آخرین روز از بهار سال ۹۶، انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علم و صنعت مینویسد: «واضح است که «چک بیمحلّ برجام» نقد شدنی نیست و تنها زمانی میتوان صحبت از مذاکره برد-برد کرد که ما خود را از نظر اقتصادی، نظامی و علمی به حدی از پیشرفت برسانیم که آسیبپذیری ما نزدیک به صفر باشد. البته برای تحقق این امر راهکارهای متعددی وجود دارد که پیمان پولی دوجانبه فقط یکی از آنهاست.» چه کسی صدای دانشجویان را شنید؟
۲۹ مهر ۱۳۹۶. دفتر تحکیم وحدت در بیانیهای تحلیلی، راهبرد جدید دولت پس از قلدریهای ترامپ، یعنی پناه بردن به اروپا از شر امریکا را نقد میکند و مینویسد: «راهبرد خطرناک دیگری که جریان لیبرال داخلی در صدد آماده سازی افکار عمومی برای تحقق آن است همانا پناه بردن به اروپا از ترس آمریکا به منظور مومیایی کردن جنازه پوسیده و متعفن برجام است. این راهبرد فوق العاده خطرناک، تنها ساده لوحان را فریب میدهد چراکه اروپا هیچگاه ایران را به آمریکا ترجیح نخواهد داد. شاید عدهای بگویند که اروپا منافع اقتصادی زیادی در ایران دارد که در صورت همراهی با آمریکا ممکن است این منافع را از دست بدهد، اما با یک تحلیل ساده آماری میتوان به این اظهار نظر کاملاً عوام فریبانه پاسخ داد. طبق آماری که اخیراً مرکز آمار اتحادیه اروپا منتشر نموده، صادرات کالاهای اتحادیه اروپا به آمریکا ۳۶۲ میلیارد یورو است در حالی صادرات کالاهای اروپایی به ایران ۸، ۲ میلیارد یورو میباشد. مجموع تجارت کالایی اروپا و آمریکا ۶۰۸ میلیارد یورو است در حالی که مجموع تجارت کالایی اروپا و ایران ۱۳، ۷ میلیارد یورو میباشد. مجموع مبادلات تجارت اروپا و آمریکا ۱۰۴۵ میلیارد یورو است در حالی که مجموع مبادلات تجاری اروپا و ایران ۱۵، ۳ میلیارد یورو میباشد.»
نیاز امروز ما اقتدار ملی است ۹ آبان ۱۳۹۶. در آستانه سی و هشتمین سالگرد تسخیر سفارت امریکا، دانشجویان دانشگاه شریف در بیانیه پایانی راهپیمایی «اعتماد به تجربه» مینویسند: «پس از نقض آشکار برجام توسط دولت امریکا، زمزمههایی مبنی بر ادامه اجرای برجام با اروپا و عدم خروج از این معاهده شنیده میشود. رسانههای زنجیرهای با تیترها و مقالات خود، در پی ایجاد تفکیک میان اروپا و امریکا هستند و با فراموش کردن تجربیات تاریخی، طوری از اروپاییها تعریف و تمجید میکنند که گویی آنها هرگز سابقه دروغ و نقض عهد نداشته اند. بدیهی است، هرگونه تلاش برای تداوم برجام بدون انجام اقدامات عملی در مقابل نقض عهدهای مکرر یکی از اضلاع اصلی آن، تلاشی عبث خواهد بود. همان طور که رهبر معظم انقلاب تاکید فرموده اند، ما هرگز اولین کشوری نخواهیم بود که از برجام خارج میشود. اما تردیدی نیست که برای حفظ نیمبندِ این توافقِ نیمهجان، بیش از هرچیز به اقتدار ملی نیاز داریم. اقتداری که جز با اقدامات عملی، اقداماتی فراتر از بیانیه و سخنرانی، محقق نخواهد شد.»
۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۷. امریکا از برجام خارج شده و به نظر میرسد بیمارِ رو به موت برجام، آخرین نفسهایش را میکشد. بسیج دانشجویی ۸ دانشگاه بزرگ تهران در نامهای از مسئولین حامی برجام میپرسند: «نتیجه مذاکره با آمریکا چه شد؟ آمریکا تحریمها را برداشت؟ یا اینکه صرفا چند اقدام سطحی انجام داد و ساختار تحریم را حفظ کرد و تا جای ممکن برای عدم انتفاع ایران از همان چند اقدام سطحی تلاش کرد؟ اقتصاد ما بهبود یافت؟ یا اینکه بحرانهای تورم و رکود و آشفتگی ساختار ارزی و بانکی و.. همچنان وجود دارند؟ اجماع به اصطلاح جهانی چند قدرت زورگو برعلیه ما از بین رفت؟ یا اینکه بهانهی اجماع آنها از هستهای به جنگ طلبی منطقهای تغییر یافت؟» آنها در انتها تاکید میکنند: «امروز بر ملت ایران اثبات شد که آمریکا در مذاکره صرفا به دنبال امتیاز گیری است و نه تنها امتیاز واقعی نمیدهد بلکه همان هویجی را هم که نشان میدهد، پس گرفته و دادن آن را موکول به امتیازات بیشتر و جدیدتر میکند... بیم آن میرود که اروپا نیز کلاهی گشادتر از گذشته بر سر مردم ایران بگذارد. این بار ما نمیگذاریم تجربهی بدست آمده دوباره تکرار شود و با نقض شروط رهبری کلاه دیگری بر سر ملت رود. در حقیقت برجام به خواست طرف مقابل به ایستگاه آخر رسیده و ادامهی این مسیر ممکن نیست»
وقتی حامیان برجام خواستار بازگشت به غنیسازی بیست درصد میشوند! ۲۲ بهمن ۱۳۹۷. غرفه بسیج دانشجویی دانشگاه شریف در راهپیمایی چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب، کمپینی برای درخواست بازگشت ایران به غنیسازی ۲۰ درصد دارد. محمدرضا عارف، علی مطهری و از همه عجیبتر علیاکبر صالحی با امضای طومار مربوط به این کمپین، از آن حمایت میکنند. این، کنایهآمیزترین تقاطع کنشگریهای جنبش دانشجویی با حامیان سینهچاک برجام است. ۴ سال پس از اجرای برجام، صالحی، عارف و مطهری با پیوستن به این کمپین، عملاً مرگ برجام را میپذیرند و امضای آنها، به گواهی فوت برجام رسمیت میدهد.
با ما مهربان باش، آقای دولت! آنچه مرورش کردیم، روی هم رفته شاید نیمی از مواضع، تحلیلها و بیانیههای جنبش دانشجویی درباره «برجام» هم نبود. بروبچههای دانشجو در این ۴ سال، تا آنجایی که توانستند از برجام گفتند و نوشتند. اینکه واکنش دولتیها به اینهمه تحلیل و واکنش چه بود، بماند. اما بچههای دانشجو بنای عداوت و تقابل با دولت را نداشتند. همان طور که بسیجیها ۱۶ آذر ۱۳۹۵ نوشتند: «دولت محترم مطمئن باشد، هر اقدامی که در راستای منافع مردم و کشور انجام گیرد، بی شک مورد تایید جنبش دانشجویی نیز خواهد بود. بنظر میرسد دلبستگان به نقطه خیالی و امیدواران به عنایت آمریکایی، اکنون درس خوبی گرفته باشند (هرچند با هزینه گزاف) و این روند تجربه خوبی را از خباثتها و شرارتهای استکبار جهانی در ذهن ملت ما ثبت کرد. امید است با پایبندی به اصول حقه انقلاب اسلامی و اعتقاد به مقاومت و ایستادگی در برابر ظالمین آیندهای روشن برای میهن اسلامی مان رقم بخورد انشالله.»
وسط این همه نامه و بیانیه، یک نامه بود که انگار نوشته شده برای چنین روزهایی. نامهای که لبِ کلام را در جملات و عباراتی کوتاه تبیین کرده بود. اصل حرف فعالین دانشجویی درباره «برجام» را میشود در نامه تاریخی جنبش عدالتخواه دانشجویی خطاب به «خواص جامعه» خواند. نامهای که ۳۰ تیر ۱۳۹۴ نوشته شده، اما انگار حرف زمان ماست: «برای هر انسان حقیقت یاب و دلسوزی از همان ابتدا مشخص بود، که رسیدن به یک توافق خوب با دشمن امری محال است. محال بودن توافق خوب را از جهت زیر سوال بردن شجاعت و غیرت و امانت داری و تدین تیم مذاکره کننده نمیگوییم؛ بحث بسیار سادهتر از این حرفها ست. از همان آغاز میشد فهمید با جنایتکارانی که چند وقت پیش دانشمندان مظلوم کشورمان را با امید لطمه زدن به کشور در مقابل زن و فرزندانشان به خاک و خون کشیده اند. نمیشود طوری مذاکره کرد که هر دو طرف برنده بشوند.»
با سلام، میدونم گفتن این حرف ها فایده ای نداره ولی باز هم میگم، بیخیال این دولت بشیم باید عوض بحث های بیخود هرکس از هر قشری راهکاری داره ارائه کنه، تو هر رشته و هر گراشی، راهکارها باید عملی و نتیجه اون ملموس باشه، چرا خبرگزاری دانشجو که مخاطبان اون قشر تحصیل کرده کشور هستند چالشی به اسم #من هم میتوانم در رونق تولید سهم داشته باشم# رو کلید نمیزنه؟! این چالش رو در رشته های گوناگون ایجاد کنید بچه ها بیان پس از ثبت نام طرح ها شون رو مطرح کنند این طرح ها آزادانه داوری بشه مخاطبین با نظرات خودشون نقاط قوت و ضعف طرح ها رو بیان کنند و باز راهکار خودشون رو برای تکمیل بهتر طرح ها ارائه کنند، اگه این پیشنهاد به درستی پیش بره و این دولت در اجرای سریع این طرح ها کاهلی کنه دولت های بعدی بلاخره این طرح های تکمیل شده بحث شده و دارای قابلیت عملیاتی رو مورد بهره برداری قرار خواهند داد. بیایید ما که تحصیل کرده هستیم راه ها و راهکارها رو نشون بدیم. با اوضاع کنونی بخدا که اگه این چالش فردا راه بیفته یک روز عقبیم.
تو کشور باید هر فردی که به مسئولیتی و پست و مقامی می رسد پاسخ گویی عمل کرد و گفته های خود و رفتارش باشد . وقتی ریئس جمهوری با دروغ و فضا سازی که اگر من رای نیاورام جنگ می شود و من ظرف 100 روز به اقتصاد سر و سامان می دهم و برنامه دارم و گزارش می دهم و همش وعده و حرف های دروغ و بی اساس می زند و در انتخابات به روش غلط منتخب می شود . و اصلا نگران نیست که این صحبت ها را باید عملی کند و کار کند و دروغ نگویید حال کشور بهتر از این نمی شود ما در قانون اساسی خود ضعف داریم همین که ریئس جمهورسی فقط رای بیاورد تمام است خوب این می شود .
به نام خدا
موضوع: درخواست خروج از برجام
سلام علیکم
تنها راه موفقیت ما، مقاومت در برابر دشمنان زورگو، تکیه بر توانمندی و ظرفیت های داخلی و ارتباط با کشورهای غیر مستکبر است. آمریکا و این سه کشور اروپایی انگلیس، فرانسه و آلمان حتی اگر در مقابل چشم ما، جنگ زرگری هم راه بیاندازند باز دو روی یک سکه اند. مگر یادمان رفته که امام راحل (ره) فرمود: «آمریکا از انگلیس بدتر، انگلیس از آمریکا بدتر.»
امام خامنه ای قبل از روی کار آمدن دولت ترامپ فرمودند: «برجام را ابتدائاً نقض نخواهیم کرد این را همه بدانند ... آن ها اگر پاره کردند ما آتش می زنیم.»
ایشان سال گذشته، پس از خروج آمریکا از برجام در جلسه خصوصی با هیأت دولت فرمودند: «در روزنامه خواندم که ترامپ گفته که من می خواستم به ترزا مِی سفارش کنم راجع به سختگیری نسبت به ایران، [امّا] او به من سفارش کرد دربارهی سختگیری راجع به ایران! اینها این [جور] هستند دیگر. آنوقت تلفن می زند به آقای دکتر روحانی و اظهار ارادت و اخلاص هم به ایشان می کند. اینها را بایستی اینجوری و با این چشم نگاه کرد؛ بدند اینها، اینها خیلی بدند. بنده یک سینه حرف دارم در زمینهی اروپاییها - نه بهخاطر سیاستهای امروزشان - بهخاطر ذات خبیثی که حکومتهای اروپایی در طول این چند قرن از خودشان نشان دادهاند؛ خیلی حرف گفتنی اینجا زیاد است، نمیخواهیم حالا وارد آن مسائل بشویم.»
سپس در یک جلسه عمومی فرمودند: «حالا گفته میشود که برجام را میخواهیم با این سه کشور اروپایی ادامه بدهیم؛ من به این سه کشور هم اعتماد ندارم. من میگویم به اینها هم اعتماد نکنید؛ [اگر] میخواهید قرارداد بگذارید، ... تضمین به دست بیاورید، تضمین واقعی، تضمین عملی، والا فردا اینها هم همان کاری را خواهند کرد که آمریکا کرد، [امّا] به یک شیوهی دیگر.»
علیرغم تمام این نصایح متأسّفانه دولت پس از گذشت نزدیک به یک سال از خروج آمریکا از برجام منتظر وعده سر خرمن اروپایی ها ماند! آن هم وعده ای که از SPV به اینستکس تنزّل یافت. این در حالی بود که اروپایی ها خود اعتراف کردند، هیچگاه تحریم های آمریکا را دور نمی زنند، بلکه فقط در چارچوب آنچه ارباب آمریکایی به آن ها اجازه داده است، فقط به ایران کمک های انسان دوستانه می کنند، یعنی غذا و دارو را در برابر فروش نفت می دهند و همزمان بارها ما را تحت فشار می گذاشتند که در برابر همین وعده های ننگ آور توخالی بدون تضمین، به برجام های 2، 3، 4 و 5 ( خود تحریمی مالی FATF، موشکی، منطقه ای و حقوق بشر) بپیوندیم.
بالاخره رهبر معظم انقلاب در ابتدای امسال در حرم رضوی فرمودند: « در مورد ایران، از اواسط قاجار، اروپاییها به ما ضربه زدند. در جنگهای ایران و روس، انگلیسها به ایران خیانت کردند؛ به عنوان واسطه وارد میدان شدند، امّا از پشت خنجر زدند. در قضیّهی امتیاز تنباکو، در قضیّهی امیرکبیر و رفتاری که با امیرکبیر کردند؛ فشارهای انگلیسها و سفارتخانههای اروپایی در تهران بود که پادشاه ابله قاجار را وادار کرد خون امیرکبیر را بریزد و او را که می توانست ایران را متحوّل کند، کنار بگذارد. [همچنین] رفتار اروپاییها در روی کار آوردن حکومت دیکتاتوری رضاخان، رفتار اروپاییها و آمریکاییها در ساقط کردن دولت مصدّق، رفتار آنها در قضایای گوناگون اقتصادی و سیاسی و امنیّتی ما و رفتار آنها در قضیّهی جنگ تحمیلی و بعد هم رفتار آنها در قضیّهی تحریم؛ اینها را ما نباید از یاد ببریم. غربیها با ما همیشه همین جور رفتار کردهاند؛ نمیتوانیم به آنها هیچ امیدی داشته باشیم. در همین قضیّهی اخیر، در قضیّهی برجام، وظیفهی اروپاییها چه بود؟ خب یک قرارداد هفتجانبهای بسته شده بود -شش کشور و ایران این طرف؛ هفت کشور- یک طرف که آمریکا است خارج شد؛ وظیفهی طرفهای دیگر چه بود؟ وظیفهی اروپاییها این بود که میایستادند در مقابل آمریکا، میگفتند ما به تعهّد خودمان پایبندیم؛ تعهّد آنها این بود که تحریمها به طور کلّی برداشته بشود؛ باید محکم میایستادند، [امّا] با بهانههای مختلف نَایستادند. علاوه بر اینکه در مقابل آمریکا نَایستادند، خودشان هم در عین اینکه مدام به ما تأکید کردند و می کنند که «نبادا از برجام خارج بشوید»، عملاً از برجام خارج شدهاند؛ یعنی حتّی تحریمهای جدیدی را علیه ایران به وجود آوردهاند. این رفتار اروپاییها است؛ از اینها می شود توقّع داشت؟ این کانال مالیای هم که اخیراً مدام گفته میشود یک کانال مالی درست کردهاند، این به شوخی شبیهتر است؛ البتّه شوخی تلخی است. این هیچ معنیای ندارد؛ آن چیزی که وظیفهی آنها است با آنچه آنها دارند مطرح میکنند زمین تا آسمان فرق میکند. در آخرین مسئلهی بینالمللی ما، باز اروپاییها مثل گذشته از پشت خنجر زدند، به ما خیانت کردند. از اینها توقّع نمی شود داشت؛ هیچ توقّعی نمی شود داشت.»
در واقع این به اصطلاح کانال اینستکس، دامی برای بلوکه کردن درآمدهای ارزی کشور، جهت افزایش فشار بیشتر بر ماست. لذا لازم است علاوه بر رد اینستکس، صادرات و واردات خود را با هر پول دیگری غیر از دلار آمریکا و در قالب پیمان های دو جانبه با کشورهای غیر مستکبر غربی انجام داده؛ و در یک اقدام انقلابی از برجام خارج شویم؛ ضمن آن که از تصویب لوایح استعماری پالرمو و CFT ممانعت به عمل آورده و اجرای الزامات FATF را خاتمه دهیم.
ارسال نظرات
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.
موضوع: درخواست خروج از برجام
سلام علیکم
تنها راه موفقیت ما، مقاومت در برابر دشمنان زورگو، تکیه بر توانمندی و ظرفیت های داخلی و ارتباط با کشورهای غیر مستکبر است. آمریکا و این سه کشور اروپایی انگلیس، فرانسه و آلمان حتی اگر در مقابل چشم ما، جنگ زرگری هم راه بیاندازند باز دو روی یک سکه اند. مگر یادمان رفته که امام راحل (ره) فرمود: «آمریکا از انگلیس بدتر، انگلیس از آمریکا بدتر.»
امام خامنه ای قبل از روی کار آمدن دولت ترامپ فرمودند: «برجام را ابتدائاً نقض نخواهیم کرد این را همه بدانند ... آن ها اگر پاره کردند ما آتش می زنیم.»
ایشان سال گذشته، پس از خروج آمریکا از برجام در جلسه خصوصی با هیأت دولت فرمودند: «در روزنامه خواندم که ترامپ گفته که من می خواستم به ترزا مِی سفارش کنم راجع به سختگیری نسبت به ایران، [امّا] او به من سفارش کرد دربارهی سختگیری راجع به ایران! اینها این [جور] هستند دیگر. آنوقت تلفن می زند به آقای دکتر روحانی و اظهار ارادت و اخلاص هم به ایشان می کند. اینها را بایستی اینجوری و با این چشم نگاه کرد؛ بدند اینها، اینها خیلی بدند. بنده یک سینه حرف دارم در زمینهی اروپاییها - نه بهخاطر سیاستهای امروزشان - بهخاطر ذات خبیثی که حکومتهای اروپایی در طول این چند قرن از خودشان نشان دادهاند؛ خیلی حرف گفتنی اینجا زیاد است، نمیخواهیم حالا وارد آن مسائل بشویم.»
سپس در یک جلسه عمومی فرمودند: «حالا گفته میشود که برجام را میخواهیم با این سه کشور اروپایی ادامه بدهیم؛ من به این سه کشور هم اعتماد ندارم. من میگویم به اینها هم اعتماد نکنید؛ [اگر] میخواهید قرارداد بگذارید، ... تضمین به دست بیاورید، تضمین واقعی، تضمین عملی، والا فردا اینها هم همان کاری را خواهند کرد که آمریکا کرد، [امّا] به یک شیوهی دیگر.»
علیرغم تمام این نصایح متأسّفانه دولت پس از گذشت نزدیک به یک سال از خروج آمریکا از برجام منتظر وعده سر خرمن اروپایی ها ماند! آن هم وعده ای که از SPV به اینستکس تنزّل یافت. این در حالی بود که اروپایی ها خود اعتراف کردند، هیچگاه تحریم های آمریکا را دور نمی زنند، بلکه فقط در چارچوب آنچه ارباب آمریکایی به آن ها اجازه داده است، فقط به ایران کمک های انسان دوستانه می کنند، یعنی غذا و دارو را در برابر فروش نفت می دهند و همزمان بارها ما را تحت فشار می گذاشتند که در برابر همین وعده های ننگ آور توخالی بدون تضمین، به برجام های 2، 3، 4 و 5 ( خود تحریمی مالی FATF، موشکی، منطقه ای و حقوق بشر) بپیوندیم.
بالاخره رهبر معظم انقلاب در ابتدای امسال در حرم رضوی فرمودند: « در مورد ایران، از اواسط قاجار، اروپاییها به ما ضربه زدند. در جنگهای ایران و روس، انگلیسها به ایران خیانت کردند؛ به عنوان واسطه وارد میدان شدند، امّا از پشت خنجر زدند. در قضیّهی امتیاز تنباکو، در قضیّهی امیرکبیر و رفتاری که با امیرکبیر کردند؛ فشارهای انگلیسها و سفارتخانههای اروپایی در تهران بود که پادشاه ابله قاجار را وادار کرد خون امیرکبیر را بریزد و او را که می توانست ایران را متحوّل کند، کنار بگذارد. [همچنین] رفتار اروپاییها در روی کار آوردن حکومت دیکتاتوری رضاخان، رفتار اروپاییها و آمریکاییها در ساقط کردن دولت مصدّق، رفتار آنها در قضایای گوناگون اقتصادی و سیاسی و امنیّتی ما و رفتار آنها در قضیّهی جنگ تحمیلی و بعد هم رفتار آنها در قضیّهی تحریم؛ اینها را ما نباید از یاد ببریم. غربیها با ما همیشه همین جور رفتار کردهاند؛ نمیتوانیم به آنها هیچ امیدی داشته باشیم. در همین قضیّهی اخیر، در قضیّهی برجام، وظیفهی اروپاییها چه بود؟ خب یک قرارداد هفتجانبهای بسته شده بود -شش کشور و ایران این طرف؛ هفت کشور- یک طرف که آمریکا است خارج شد؛ وظیفهی طرفهای دیگر چه بود؟ وظیفهی اروپاییها این بود که میایستادند در مقابل آمریکا، میگفتند ما به تعهّد خودمان پایبندیم؛ تعهّد آنها این بود که تحریمها به طور کلّی برداشته بشود؛ باید محکم میایستادند، [امّا] با بهانههای مختلف نَایستادند. علاوه بر اینکه در مقابل آمریکا نَایستادند، خودشان هم در عین اینکه مدام به ما تأکید کردند و می کنند که «نبادا از برجام خارج بشوید»، عملاً از برجام خارج شدهاند؛ یعنی حتّی تحریمهای جدیدی را علیه ایران به وجود آوردهاند. این رفتار اروپاییها است؛ از اینها می شود توقّع داشت؟ این کانال مالیای هم که اخیراً مدام گفته میشود یک کانال مالی درست کردهاند، این به شوخی شبیهتر است؛ البتّه شوخی تلخی است. این هیچ معنیای ندارد؛ آن چیزی که وظیفهی آنها است با آنچه آنها دارند مطرح میکنند زمین تا آسمان فرق میکند. در آخرین مسئلهی بینالمللی ما، باز اروپاییها مثل گذشته از پشت خنجر زدند، به ما خیانت کردند. از اینها توقّع نمی شود داشت؛ هیچ توقّعی نمی شود داشت.»
در واقع این به اصطلاح کانال اینستکس، دامی برای بلوکه کردن درآمدهای ارزی کشور، جهت افزایش فشار بیشتر بر ماست. لذا لازم است علاوه بر رد اینستکس، صادرات و واردات خود را با هر پول دیگری غیر از دلار آمریکا و در قالب پیمان های دو جانبه با کشورهای غیر مستکبر غربی انجام داده؛ و در یک اقدام انقلابی از برجام خارج شویم؛ ضمن آن که از تصویب لوایح استعماری پالرمو و CFT ممانعت به عمل آورده و اجرای الزامات FATF را خاتمه دهیم.