وعده دروغ چرخیدن چرخ‌های زندگی مردم در کنار چرخ هسته‌ای خسران نصیب ملت کرد

متن این نامه به شرح زیر است:

 

اکنون که مدتی از اعلام تصمیم شورای عالی امنیت ملی و دولت در سالگرد خروج آمریکا از برجام گذشته، دانشجویان انقلابی برآنند تا با بررسی این مسئله و مسائل مرتبط، در فضایی آرام‌تر به مسئله بپردازند کما اینکه موضع اجمالی خود را اعلام کردند، اما مسئله از آنچنان اهمیتی برخوردار است که نیازمند موضعی تبیینی است که سعی میشود در آن حق به صاحب حق داده شود و مطالبه گری آرمان‌ها نمایان گردد.

موضوع برجام به عنوان راه حلی که دولت منتخب سال ۹۲ برای برون رفت از مشکلات پیشنهاد کرد، دارای اهمیت بسیار بالایی است. از طرفی دولت به نادرستی و با امید غلط خود به طرف‌های مذاکره، فکر میکرد مشکلات کشور در حوزه تحریم‌های اقتصادی و تهدید جنگ را حل میکند و به این خاطر با گره زدن انتظاری و روانی همه چیز به مذاکرات عملا حرکت کشور را طی این سالیان کند و بسیاری از فعالیت‌های اقتصادی را به تاخیر انداخت. همچنین نقدینگی کشور که در این مدت به صورت تصاعدی زیاد شده و به موجودی خطرناک تبدیل شده را از حضور در عرصه تولید بازداشت و غول نقدینگی هر از چند گاهی با هجوم به عرصه ای، از بازار مسکن و خودرو گرفته تا سکه و ارز، مشکلات عدیده بوجود آورد. البته نوسان ارز و سکه به خودی خود، دردی بر درد‌ها افزود و به یار کمکی دشمن در جنگ روانی تبدیل شد و این اتفاق اینقدر بی منطق و فراتر از ارزش واقعی آن که طبق فرمول‌های مرسوم افتصادی قابل محاسبه بوده و هست افتاد که گویی تعمدی در کار بوده و هست و خط نفوذ تا مراکز تصمیم گیری کلان پیش رفته و کسانی قصد تخریب اقتصاد ملی را دارند.

براستی برجام برای چه بود و کسانی که گفتمان موسوم به «اعتدال» یا «اصلاح» را ترویج کردند و برجام را به عنوان را حل مشکلات کشور القاء نمودند چه خواستگاه فکری و عملی داشته و دارند و این گفتمان، کشور را به کجا رسانده و آینده آن به چه سویی است؟

این گفتمان، سال‌های سال است که در کشور ما تبلیغ میشود و زمان شکل گیری آن هم مربوط یه سال‌های دولت فعلی نیست. بلکه گزاره‌های «تمام شدن انقلاب» و «مقابله با حرکت سریع در مسیر انقلاب با عنوان تندروی» همچنین «اشرافیگری و کاخ نشینی با بهانه آبروی نظام» در کنار «لزوم مذاکره با کدخدای دروغین جهان» و دیگر انگاره ها، مدتهاست که در معرض انتخاب ملت ایران قرار داده شده و در مقاطعی به خاطر عملکرد نادرست جبهه نزدیکتر به اصول و پنهان شدن پشت حقیقتی به نام آزادی که از ارکان نظام اسلامی بوده و هست، موفق به کسب آراء اکثر ملت نیز گردیده است.

اما تجربه روشن پیش روی ملت، دروغ بودن وعده‌های پرطمطراق این گفتمان انحرافی را روشن میکند. این گفتمان با وعده دروغ چرخیدن چرخ‌های زندگی مردم در کنار چرخ هسته‌ای و شعار عقلانیت سرکار آمد و البته اعتماد ملت در دو دوره به آن نیز حداقلی و لب مرزی بود. اما پس از شش سال روشن شده که عمده آن ادعا‌ها باطل بود و به شعار‌های اصلی عمل نشد و از این راه تاخیر و خسران نصیب ملت گردید.

کارخانه‌های متعددی در مرحله تعطیلی قرار گرفت و سرمایه ارزی ملت به جیب رانت خواران و هم مسلکان رفت و در عوض فشار تحریم‌ها به ملت مضاعف شده و جنگ روانی دشمن در بعضی از موارد به نتیجه رسید. گرانی‌های افسار گسیخته در مواردی احساس وجود مدیران همراه با دشمن را بوجود آورد و جدی بودن خطر نفوذ را یادآوری نمود و نهایتا اینکه نه تنها چرخ‌ها نجرخید بلکه رو به ایستادن رفت و اگر نیروی امید واقعی قلب ملت مومن، آن را هل نمیداد معلوم نبود بر سر کشور چه بلایی می‌آمد.

گفتمان مذکور در دهه‌های اخیر و در مقاطع مختلف بار‌ها و بار‌ها نظرات خود را عملیاتی کرده و در ذیل راهبرد «تجربه شدن برای ملت»، اجازه یافته که فکر خود را پیاده کند.

پیدا شدن مشاور امنیت ملی آمریکا در فرودگاه مهرآباد که در میانه دفاع مقدس اتفاق افتاد، مذاکرات برای برگرداندن گروگان‌های آمریکایی در لبنان در ازای نشان دادن حسن نیت از طرف آمریکایی، مذاکرات هسته‌ای سعد آباد که به پذیرش داوطلبانه پروتکل الحاقی منجر شد و از طرف مقابل به عنوان یک وظیفه تلقی گشت و بزرگترین آن همین برجام که برای برداشته شدن تحریم‌های اقتصادی شروع و به خاطر عدم توازن داده و ستانده و عجله احمقانه در انجام تعهدات قبل از ستاندن هبچ کدام از وعده‌ها تبدیل به «خسارت محض» شد.

در همین یکسال گذشته نیز با وجود تجربه بزرگ برجام، برجام ۲ را که ظاهرا شکست خورده بود با رنگ و لعاب جدید تحت عنوان لوایح پیوستن به کنوانسیون‌های (استعماری) FATF مطرح کردند و باز همه چیز ملت را در گرو پیوستن به آن‌ها قلمداد کردند. آنرا پایان جنگ اقتصادی مطرح و با پایان دفاع مقدس مقایسه کردند و نکته اساسی آن بود که اکثر کسانی که جام زهر قطعنامه را به امام (ره) تحمیل کردند یا خودشان یا فکرشان در این کار حاضر بوده و هست. البته کارشناسان پرکار و دانشجویان انقلابی با ایجاد حرکت عمومی جلویشان را گرفتند و از بلای مضاعفی که میخواستند به سر ملت بیاورند جلوگیری نمودند.

البته نیروی امید حقیقی که ناشی از روحیه جهادی و انقلابی ملت است همیشه و بر کلان حرکت انقلاب حاکم است و نشیب‌های راه هم دلیلی بزرگ برای انگیزش و جهش به سمت آرمان‌ها میگردد. ولی مهم گرفتن عبرت و شکل گیری تجربه‌های بزرگ برای ملت است و مهم فراموش نکردن وقایع و تصمیم گیری درست و انقلابی است که امید است ملت درباره آن در حال رسیدن به جمع بندی باشد.

اما موضوع تصمیم دولت و شورای عالی امنیت ملی در این مقطع فقط از جهت بیرون آمدن از لاک بی عملی و انفعال و در نسبت با همین دولت مورد حمایت است، ولی باید با چشمان باز و هوشیاری کامل در کنار آن قرار گرفت. خصوصا مدت‌های ۶۰ روزه و تهدیدات عملا هیچ که ظرف ۲۴ ساعت توسط اروپا رد میشود نیز مورد توجه است و روشن میسازد که وقت تدبیر دولت تدبیر رو به پایان است و اگر با نگاه بدبینانه منتج از تجربه بخواهیم نگاه کنیم فرصت سازی و فرار از پاسخگویی و استیضاح است.

در کنار این، ادعا‌های وقیحانه نبود اختیارات است، که توسط دولت مطرح میشود. باید خطاب به دولت گفت: حرفی که حتی در میان افراد سیاسی طرفدار شما مسخره میشود و به کلی غیر حقیقی است چه معنی دارد؟ یکسال است که شورای عالی هماهنگی قوا با دستور مقام معظم رهبری تشکیل شده و رئیس دولت، ریاست آن را برعهده دارد و به جز لوایح مربوط به FATF که میخواستید به وسیله شورا آن را تصویب کنید و روند قانونی را دور بزنید و نتوانستید؛ همه گونه اختیاری برای اصلاحات اقتصادی در آن داشتید و نکردید. حال چه شده که دم از کم بودن اختیارات میزنید؟! شما سی سال در رده‌های عالی نظام حضور داشتید و قانون اساسی، اختیارات رئیس جمهور و روال امور را میدانستید. پس چگونه هنگام انتخابات قسم جلاله خوردید که راه حل مشکلات نزد شماست؟ به نظر میرسد که بیش ار اختیار، شما توان اداره کشور را ندارید!

در پایان باز هم به نمایندگان گفتمان «اعتدال» و اندک دلبستگان به آنها، خاطر نشان میشود که دانشجوی انقلابی طبق فرمان رهبرش و به خاطر مردمش، در عرصه مطالبه گری با کسانی که بخواهند نقش دنباله دشمن را بازی کنند، مسامحه نمیکند. از این جهت صد باره، فریاد میزند که راه حل‌های زودبازده اقتصادی از جمله قرارداد‌های دوجانبه پولی با همسایگان و بستن مالیات بر خانه‌های خالی و سفته بازی، همچنین اصلاح ساختار بودجه و سامانه‌های استقرار شفافیت و... درکنار دوری مسئولین از زندگی اشرافی و باورشان به توانمندی ملی ... همچنان مورد مطالبه و فریاد است و جنبش دانشجویی هرجا و در هر موردی که ببیند مردم زیر فشارند و به راه حل‌های روشن حل مشکلات عمل نمیشود، ساکت نخواهد نشست و دولت پر اشکال باید بداند که اگر تغییری در این وضع ندهد بزودی فرصتش تمام و با تصمیم ملت تعییت تکلیف خواهد شد.

همچنین ضمن تشکر از ملت نجیب و قهرمان ایران به خاطر امید و تحمل مشکلات که با شرکت گسترده در راهپیمایی روز قدس آنرا نشان داد، خاطر نشان میکند: نشانه‌های امید به آینده درخشان ملت ایران از نقاط ضعف، بسیار بیشتر است و باید با هوشیاری بیشتر در بزنگاه‌های انتخاب و تصمیم، به حرکت به سمت جامعه اسلامی و سپس تمدن نوین اسلامی سرعت بخشیم.

بسیج دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی
بسیج دانشجویی دانشگاه سوره
بسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
بسیح دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی تهران شمال
بسیج دانشجویی دانشگاه هنر و معماری پارس
بسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی تهران
بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی تهران غرب
بسیج دانشجویی دانشگاه فنی و حرفه‌ای شهید شمسی پور
بسیج دانشجویی دانشگاه فنی و حرفه‌ای انقلاب اسلامی
بسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله
بسیج دانشجویی دانشکده فنی شریعتی
بسیح دانشجویی آموزشکده سازمان نقشه برداری کشور
بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان تهران (برادر)
بسیج دانشجویی دانشگاه شاهد
بسیج دانشجویی دانشگاه الزهراء
بسیج دانشجویی دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی
بسیج دانشجویی دانشگاه صدا و سیما
بسیج دانشجویی دانشگاه مذاهب اسلامی
بسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران
بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکز
بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی مالک اشتر
بسیج دانشجویی دانشگاه هنر
بسیج دانشجویی دانشگاه علوم قضایی
بسیج دانشجویی دانشگاه صدرا
بسیج دانشجویی مدرسه عالی شهید مطهری (خواهران)
بسیح دانشجویی دانشگاه صنعت نفت
بسیج دانشجویی مدرسه عالی شهید مطهری (برادران)
بسیج دانشجویی دانشکده صنعت هواپیمایی
بسیح دانشجویی دانشگاه علم و فرهنگ
بسیج دانشجویی دانشگاه شهید بهشتی
بسیج دانشجویی پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک
بسیج دانشجویی دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی