«آقازادگی»؛ نمکی بر زخم مردم

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- طاها رهدار؛* «آقازادگی» واژه ای که چند سالیست که در ادبیات سیاسی کشور ما وارد شده و به لطف برخی ها روز به روز بیشتر از قبل به چشم می خورد؛ اما آقازادگی به معنای خاصی که در محافل سیاسی بکار برده می‌شود یعنی چه؟؟

اصولا در فرض مذکور آقازاده به فردی اطلاق می‌شود که یکی از بستگانش دارای پست اجرایی با قدرت اعمال نفوذ باشد؛ به گونه ای که فرد آقازاده تنها بدلیل اتصال و ارتباط با او می تواند هر کاری انجام بدهد و البته هیچ کس هم حق ندارد به آقازاده بگوید بالای چشمت ابرو، آقازاده ها همیشه از مردم و نظام طلبکارند و همواره ادعای سهم خواهی از انقلاب را دارند. آنها معمولاً بیت المال را ارث پدری خود دانسته و خود را شایسته هر پست و مقامی که از ذهنشان می‌گذرد می‌دانند.

گویی مسئولیت ها در اتاقی به صف ایستاده اند تا فلان آقازاده به میل خود یکی را انتخاب کرده و فردای آن روز به عنوان مسئول آن بخش منصوب می‌شود و البته این انتصاب به شایستگی وی نسبت داده شده و کاملاً بی ربط به آقازادگیش جلوه داده می شود. و هزاران جوان تحصیل کرده را در حیرت فرو برده که مگر با چه دینی حساب و کتاب کرده اند که فلانی از ما شایسته تر شد و ایضاً اینکه چرا این شایسته ها همواره از بستگان افراد خاصی هستند.  

آقازادگی درجات مختلف دارد. مثلاً کسی که به واسطه نام پدرش خود را آقازاده می‌داند، در درجه بالاتری نسبت به کسی به واسطه دایی خود لقب آقازاده را یدک می‌کشد قرار دارد و همینطور الی آخر؛ اما وجه اشتراک همه شان یک چیز است؛ همه این به اصطلاح آقازاده ها به طرز عجیبی خود را برتر از سایر مردم می دانند.

امروزه این مثلاً آقازاده ها تبدیل به نمکی بر زخم مردم شده اند، گویی مأموریت دارند خواسته یا ناخواسته آرامش اعصاب مردم را شخم بزنند و هر کدامشان که این کار را بهتر انجام دهد در جمع آقا زادگیشان موفق تر هستند. به همین دلیل است که یک روز اهانت یکی از آن ها به مقدسات مردم پخش می‌شود، یک روز خبر هنجارشکنی شان و یک روز خبر فساد فلان آقازاده که با رانت یکی دیگر سرکار آمده و.....

آقازادگی با همان توصیفاتی که گذشت، مدتی است که در دانشگاه علوم پزشکی زاهدان ریشه دوانده و جریانات سهم خواه همیشه طلبکار موجود در دانشگاه را جسورتر کرده است تا در پی تحقق اهداف خود که به نوعی تقسیم کردن دانشگاه بین خودشان است، تلاش مضاعفی داشته باشند.

یک روز خبر تحصیل رانتی فلان آقازاده در رشته ای خاص،یا خبر استخدام عجیب و غریب آقا زاده دیگر، یک روز خبر سهم خواهی یکی دیگرشان در تصاحب کرسی های مدیریتی دانشگاه و..... به گوش می رسد. در این میان اما نکته آزار دهنده غفلت و سکوت جامعه نخبگانی دانشگاه و تشکل ها و کانون های دانشجویی در برابر این موضوع است. مگر فراموش کردیم امام راحل فرمودند: «اگر دانشگاه اصلاح شود؛مملکت اصلاح می‌شود».

دانشگاه از بیرون اصلاح نخواهد شد و اگر قرار بر اصلاح دانشگاه باشد، این اصلاح قطعاً باید نشأت گرفته از خود دانشگاه باشد. پس بر جریانات نخبگانی و دانشجویی بیدار دانشگاه واجب است که موضع قاطع خود را نسبت به این جریانات سهم خواه به روشنی اعلام کنند. و بر مسئولین دانشگاه نیز واجب است تا به دور از نگاه های حزبی و جناحی با این موضوع در دانشگاه برخورد قاطع داشته باشند و جلوی این پدیده بیمار در دانشگاه را بگیرند.

اما در پایان، حال که از «آقازاده ها سخن گفتیم بد نیست آقا زاده های واقعی را بشناسیم:
آقا زاده واقعی، فرزند آن شهیدی است جانش را فدای امنیت و آرامش امروز من و شما کرد....
آقا زاده واقعی، فرزند آن جانبازی است که پایش در اروند جا ماند.....
آقا زاده واقعی، فرزند شهیدی است که تنها دو هفته پس از شهادت پدرش در سر پل ذهاب به کمک هم وطنانش شتافت....
آقا زاده واقعی، فرزند آن مسئولی است که بدون در نظرگرفتن جایگاه والدینش به توان خود تکیه می‌کند....
آقا زاده واقعی، فرزند آن پدری است که نان حلال به سفره خانواده اش می‌گذارد....
آقا زاده واقعی، خودش را برای مردم می داند نه مردم را برای خود....
آقازاده واقعی،...

طاها راهدار، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی زاهدانانتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.