۲۵ هکتار + ۱۰ متر! / ماجرای تصرف خیابان ارم در هفت‌سنگان قزوین

اطلاعیه جمع‌آوری پول از کارکنان دادگستری برای خرید زمین‌ها در تاریخ ۹۳/۱۰/۱۸، ده روز قبل از اعلام نتیجه مزایده!

 

سند اولیه در هنگام واگذاری اراضی که در آن به عرض ۳۰ متری خیابان ارم اشاره شده است.

 

 

سند‌ زمین‌هایی که هنگام واگذاری با خیابان ۳۰ متری متعین شده بودند، و حالا ناگهان در کنار خیابان ۲۵ متری قرار دارند!

اگر درست یادم باشد سال‌ها پیش داستان کوتاهی خوانده بودم که در آن مرد روستایی فقیری می‌شنود که در روستای دیگری به افراد مهاجر زمین‌هایی با قیمت پایین می‌فروشند. پس داروندارش را می‌فروشد و راهی سرزمین فرصت‌ها می‌شود. وقتی وارد روستای مقصد می‌شود به او می‌گویند از صبح علی‌الطلوع تا لحظه غروب آفتاب فرصت دارد دورتادور زمینی را که برای خودش می‌خواهد با راه رفتن مشخص کند و به نقطه آغاز برگردد و بعد تمام آن زمین منعلق به اوست. مرد فقیر پاچه‌هایش را ورمی‌کشد و شروع می‌کند به دویدن. اول نرم نرم و سپس تندتر و تندتر. چند ساعتی از طلوع می‌گذرد و مرد بدون وقفه ادامه می‌دهد. تیغ آفتاب ظهرگاهی که بلند می‌شود، احساس ضعف فشار می‌آورد، اما باز تصمیم می‌گیرد به جای استراحت، چندمتری زمینش را بزرگ‌تر کند. هربار به اندازه زمینش فکر می‌کند از ذوق سرمست می‌شود و به جای برگشتن، دلش می‌خواهد چند قدم دیگر هم جلوتر برود و بازهم زمینش را بزرگ‌تر کند. آن‌قدر جلو می‌رود که برای برگشتن باید سرعتش را بیشتر از قبل کند وگرنه ممکن است به نقطه شروع نرسد. مرد بدون توجه به خستگی مفرطش از صبح تا نزدیک غروب آفتاب می‌دود و پس از تاریک شدن هوا، در چند متری محل شروع، جنازه‌اش را پیدا می‌کنند، تلف شده و به نقطه پایان نرسیده. از آن زمین رویایی عریض و طویل، یک قبر دومتری، استراحتگاه همیشگی‌اش می‌شود. «گفت چشمِ تنگ دنیادوست را، یا قناعت پر کند یا خاک گور»