به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، موقعیت برتر فرانسه از نظر تعداد سالن‌های سینمایی این کشور در بین کشور‌های اروپایی محرز است. به طوری که فرانسه با ۵ هزار و ۹۸۱ سالن که در ۲۰۴۰ مجتمع سینمایی توزیع شده، بیشترین تعداد سالن در اروپا و مقام پنجم را در دنیا داراست.
اگر از جایگاه ریشه‌دار هنر هفتم در فرانسه بگذریم و صرفاً اقدامات دولتی را در نظر بگیریم، دولت فرانسه برای تشویق شهروندان خود به تماشای فیلم‌ها، نخستین دوره جشن سینما را در سال ۱۹۸۵ میلادی برپا کرد و در حاشیه آن ابتکاراتی برای تشویق مردم به دیدن فیلم در سینما ارائه شد؛ از جمله پیشنهاد خرید دفترچه سینما به قیمت ۱۵ سانتیم برای هر فیلم. (هر سانتیم یک‌صدم فرانک فرانسه بود). این ایده که در زمان خود بسیار جذاب بود، به علاقه‌مندان اجازه می‌داد تا در یک روز مشخص به دفعات و با قیمتی ارزان به سینما روند و همین امر موجب موفقیت بالای این رویداد شد. تا جایی که تنها طی یک روز بیش از یک میلیون و ۴۰۰ هزار نفر به سالن‌های سینما در فرانسه رفتند.
به نوشته روزنامه لوفیگارو، امسال به مناسبت جشن سینما تعداد مراجعه‌کنندگان به سینما بالغ بر ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر بود.
در سال‌های دهه ۹۰ و ۲۰۰۰ میلادی تغییرات و ابتکاراتی نظیر رواج کارت اشتراک فیلم در حوزه سینما صورت گرفت. همچنین از سال ۱۹۹۳ جشن سینما از یک روز به سه روز و در سال ۲۰۱۱ به ۴ روز افزایش یافت. در پی این ابتکارات و سایر رویداد‌هایی که موجب تقویت جایگاه سینما شد (مانند بهار سینما) تعداد تماشاگران در سال ۱۹۸۸ به ۴ میلیون نفر در سال ۱۹۹۷ افزایش یافت و در سال ۲۰۰۹ این رقم از مرز ۴ میلیون و ۶۰۰ هزار نفر نیز فراتر رفت.
جمال کامیاب رایزنی فرهنگی ایران در فرانسه معتقد است که اگر چه مبانی اصلی جشن سینما همان اصول اولیه یعنی کمک به تماشاگران به شناخت بهتر سینما، دادن نگاهی فرا ملی، متنوع و ... است، اما این جشن در هر سال تفاوت‌هایی با دوره‌های قبل دارد تا همچنان بتواند سالن‌های سینما را از پررونق نگاه دارد.
در این میان، از نقش جشنواره‌های بین‌المللی همچون «کن» نباید به سادگی گذر کرد. این جشنواره که هفتاد و دومین دوره خود را پشت سر گذاشته است، یکی از معتبرترین رویداد‌های سینمایی محسوب می‌شود که البته در سال‌های اخیر بیشتر سعی در تقسیم جوایز و راضی نگاه داشتن مهمانان خود دارد. در کنار نمایش فیلم، حاشیه‌های غیرسینمایی و پرزرق و برق این جشنواره همواره از متن آن پررنگ‌تر بوده که ترویج مد و سبک زندگی لاکچری هم از جمله آن‌هاست.
سعید مستغاثی منتقد سینما در این باره می‌گوید: محل برگزاری مراسم بعد از افتتاحیه و اختتامیه این دوره از جشنواره کن، هتل «مجستیک باربر» بود که فقط مبلغ ۳۱۵ هزار دلار برای غذای میهمانان فاکتور کرد! همه این بریز و بپاش‌ها در کنار مراسم فرش قرمز از کن، جشنواره‌ای ساخته که حاشیه‌های آن از متن فیلمیک و سینمایی‌اش بیشتر است.
اگر از جایگاه ریشه‌دار هنر هفتم در فرانسه بگذریم و صرفاً اقدامات دولتی را در نظر بگیریم، دولت فرانسه برای تشویق شهروندان خود به تماشای فیلم‌ها، نخستین دوره جشن سینما را در سال ۱۹۸۵ میلادی برپا کرد و در حاشیه آن ابتکاراتی برای تشویق مردم به دیدن فیلم در سینما ارائه شد؛ از جمله پیشنهاد خرید دفترچه سینما به قیمت ۱۵ سانتیم برای هر فیلم. (هر سانتیم یک‌صدم فرانک فرانسه بود). این ایده که در زمان خود بسیار جذاب بود، به علاقه‌مندان اجازه می‌داد تا در یک روز مشخص به دفعات و با قیمتی ارزان به سینما روند و همین امر موجب موفقیت بالای این رویداد شد. تا جایی که تنها طی یک روز بیش از یک میلیون و ۴۰۰ هزار نفر به سالن‌های سینما در فرانسه رفتند.
به نوشته روزنامه لوفیگارو، امسال به مناسبت جشن سینما تعداد مراجعه‌کنندگان به سینما بالغ بر ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر بود.
در سال‌های دهه ۹۰ و ۲۰۰۰ میلادی تغییرات و ابتکاراتی نظیر رواج کارت اشتراک فیلم در حوزه سینما صورت گرفت. همچنین از سال ۱۹۹۳ جشن سینما از یک روز به سه روز و در سال ۲۰۱۱ به ۴ روز افزایش یافت. در پی این ابتکارات و سایر رویداد‌هایی که موجب تقویت جایگاه سینما شد (مانند بهار سینما) تعداد تماشاگران در سال ۱۹۸۸ به ۴ میلیون نفر در سال ۱۹۹۷ افزایش یافت و در سال ۲۰۰۹ این رقم از مرز ۴ میلیون و ۶۰۰ هزار نفر نیز فراتر رفت.
جمال کامیاب رایزنی فرهنگی ایران در فرانسه معتقد است که اگر چه مبانی اصلی جشن سینما همان اصول اولیه یعنی کمک به تماشاگران به شناخت بهتر سینما، دادن نگاهی فرا ملی، متنوع و ... است، اما این جشن در هر سال تفاوت‌هایی با دوره‌های قبل دارد تا همچنان بتواند سالن‌های سینما را از پررونق نگاه دارد.
در این میان، از نقش جشنواره‌های بین‌المللی همچون «کن» نباید به سادگی گذر کرد. این جشنواره که هفتاد و دومین دوره خود را پشت سر گذاشته است، یکی از معتبرترین رویداد‌های سینمایی محسوب می‌شود که البته در سال‌های اخیر بیشتر سعی در تقسیم جوایز و راضی نگاه داشتن مهمانان خود دارد. در کنار نمایش فیلم، حاشیه‌های غیرسینمایی و پرزرق و برق این جشنواره همواره از متن آن پررنگ‌تر بوده که ترویج مد و سبک زندگی لاکچری هم از جمله آن‌هاست.
سعید مستغاثی منتقد سینما در این باره می‌گوید: محل برگزاری مراسم بعد از افتتاحیه و اختتامیه این دوره از جشنواره کن، هتل «مجستیک باربر» بود که فقط مبلغ ۳۱۵ هزار دلار برای غذای میهمانان فاکتور کرد! همه این بریز و بپاش‌ها در کنار مراسم فرش قرمز از کن، جشنواره‌ای ساخته که حاشیه‌های آن از متن فیلمیک و سینمایی‌اش بیشتر است.
ارسال نظرات