بسیج دانشجویی دانشگاه اراک در بیانیهای ضمن حمایت از کارگران هپکو اراک، فضای ایجاد شده را نتیجه بیمسئولیتی مدیران دانست.
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، بسیج دانشجویی دانشگاه اراک در پی حواشی اخیر مرتبط با کارخانه هپکو بیانیهای صادر کرد.
متن کامل بیانیه به شرح زیر است.
باز هم ماجرای هپکو، حقوق معوقه و داستان تکراری وعدههای محقق نشده و اعتراضات ساختار شکنانه کارگران آقایان مسئول یکبار برای همیشه مشخص کنید. نمیشود؟ نمیتوانید؟ یا نمیخواهید؟ اگر نمیشود پس چرا جلسه میگذارید؟ وزیر میآورید و وعده میدهید. اگر نمیتوانید، مرد و مردانه مصاحبه کنید و حقایق را برای مردم بگویید.
چه کردید با صنعت؟ چه کردید با کارگر؟ چه کردید با اصل۴۴؟
تجمع و تعطیل کردن کار غلط و بستن ریل راه آهن کاری غلط اندر غلط است و هیچ توجیهی برای دفاع از آن وجود ندارد لکن غلط بزرگتر این است که با سوء مدیریت و اهمال کاری برخی مدیران، زمینه این کار فراهم شود.
تزریق مسکن وار وعده و پولهای گاه و بیگاه که نشد راه حل و درمان برای هپکو!
شاید بگویند با مواضعی اینچنین آب در آسیاب دشمن میریزید. باید گفت میان مطالبه به حق کارگری و اغتشاش و فراهم آوردن خوراک تبلیغاتی برای بی بی سی و Voa و دهها رسانه معاند و ضدانقلاب خط قرمزی است محکم و بلند به بلندای پیام امام (ره) در حمایت از مستضعفان؛ به سنگینی اعلام شرمندگی رهبری معظم انقلاب در برابر کارگری که حقوق معوقه دارد و شرمنده خانواده است.
برخی مسئولین پرمدعا که برای برخورد با مدیر حامی نفاق یقه پاره میکنند کجا هستند؟! نمیشود در باستی هیلز کاخ نشین بود و دم از درد کارگر زد. نمیشود خود و خانواده مان سفر خارج از کشور برویم و کارگران را دعوت به صبر کنیم و بر آنان بتازیم که چرا صبر نکردید حکم مدیر جدید خشک شود. نمیشود با شکم باد کرده از اشربه و اطعمه رنگارنگ، دیگران را دعوت به وحدت کرد و با پتک "تفرقه انداز" بر سر منتقدین کوبید. نمیشود با تهران نشینی و مدیریت پروازی مشکلات صنایع را حل کرد.
انصافا خودتان چندماه حقوقتان را به کارگران هدیه بدهید و دل از تورهای خارجی بِکنید تا مردم ادعاهای شما را باور کنند. در پایان تاکید میکنیم مشکلات کارگری قطعا قابل حل است و کارگران عزیز نیز باید مراقب سوء استفاده ضدانقلاب باشند که هستند.
این مشکلات داخلی است و یقینا راه حل داخلی دارد. حضور غریبهها و عناصر ضدانقلاب تنها به قصد ناکارآمد جلوه دادن نظام است. نکته اساسی این است که نباید ناکارآمدی برخی مدیران خسته و ناکارآمد را به پای نظام نوشت.