نسخه‌های دم دستی برای حل مشکل هپکو نپیچید / تحلیل‌هایی که باعث می‌شوند صدای کارگر به مسئولان نرسد

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، این روز‌ها تحلیل‌های مختلفی درباره ماجرای هپکو مطرح می‌شود. این تحلیل‌ها این روز‌ها به شکل در یک جهت و هماهنگ مسبب شرایط فعلی این شرکت بزرگ را وضعیت کارخانه، نیروی کار زیاد و غیرمتخصص بودن کارگران معرفی می‌کنند. جمعی از کارگران هپکو در این زمینه بیانیه‌ای صادر کردند.
متن کامل بیانیه به شرح زیر است.

پاسخی بر یک تحلیل غیرمنصفانه درباره کارگران هپکو

باتوجه با انتشار مطلبی در کانال تلگرامی مجله خصوصی سازی در مورد هپکو از قول آقای "حسین امیر رحیمی" مشاور و مدرس اقتصاد دانشگاه علامه، برخود لازم دانستیم مواردی را به اطلاع ایشان برسانیم:

ایشان در ابتدا به‌کارگیری نیرو‌های انسانی هپکو به دلایل غیر فنی و غیر اقتصادی در سال‌های قبل از واگذاری اشاره داشته اند و نتیجه گرفتند که پس از خصوصی سازی مالکان ناچار به تعدیل و اخراج کارگران خواهند بود (البته منابع اطلاعاتی ایشان و نحوه آنالیز و منظور آقای دکتر از غیر متخصص بودن مشخص نشده) که به اطلاع می‌رساند ضمن اذعان به وجود استثنائاتی اندک، اتفاقا پرسنل هپکو از دیرباز جزء متخصص‌ترین و توانمندترین صنعت گران این مرز و بوم بوده و هستند که برگزاری دوره‌های متعدد داخلی و خارجی برای آن‌ها و همچنین ارائه دوره‌های مختلف آموزشی توسط هپکو برای سایر صنایع استان و کشور در گذشته و حال، طراحی و اجرای پروژه‌های بزرگ صنعتی و صادرات به اروپا و همچنین طراحی و تولید ماشین آلات راهسازی به دست مهندسین و کارگران هپکو گواه کوچکی بر این مدعاست.

البته ایشان درست می‌فرمایند: سهام دارانی که چشم طمع به اموال و دارایی‌های با ارزش شرکت به جهت تغییر کاربری دارند، قطعا نیاز به منابع انسانی هرچند نخبه و متخصص به جهت تولید ندارند و‌ای کاش آقای دکتر فقط یک مورد از رویکرد‌های اقتصادی سهام داران را برای مردم عزیز شرح می‌دادند.

به پایین بودن بهره وری در ایران و هپکو و همچنین دستمزد‌های بالا به اتکای معرفین و متعصبین منطقه‌ای به عنوان عاملی جذاب برای اعتراض و اغتشاش اشاره شده که ضمن اعلام استقبال از شناسایی و برخورد با چنین افرادی در هپکو (در صورت وجود خارجی) به اطلاع می‌رساند بر خلاف تصور ایشان، غالب معترضین کارگری در هپکو افرادی با حداقل حقوق هستند که قبل از اینکه دغدغه آن‌ها بحران‌های مالی و معیشتی خانواده باشد، دغدغه اصلی شان جلوگیری از به تاراج رفتن اموال بیت المال و احیا و شکوفایی کارخانه است و این عامل سبب شده این افراد برخورد‌های فیزیکی، امنیتی و زندان را به جان بخرند.

این را هم بدانید: معمولا افرادی که حقوق‌های بالا می‌گیرند علاقه‌ای به انجام چنین ریسک‌هایی ندارند چرا که در صورت عدم پرداخت حقوق و یا تعطیلی احتمالی شرکت، به‌واسطه توانمندی یا همان معرفین منطقه‌ای امکان اشتغال و کسب درآمد در شرکت‌های دیگر و یا از طرق دیگر را خواهند داشت.

البته پیشنهاد می‌شود که جناب دکتر فقط یکبار به قرارداد واگذاری شرکت هپکو نگاهی بیاندازد و بعد قضاوت کند که پرسنل متخصص و متعهد با اتکا به معرفین وارد شرکت شده اند و یا سهام داران بدون تخصص و بدون اهلیت با معرفین و منتصبین یقه سفید، چشم به نابودی و به یغما بردن کارخانه را داشته اند.

در خصوص بررسی میانگین حقوق کارکنان هپکو در سال ۹۵ و میانگین حقوق پنج میلیون و هفتصدی! کارکنان هپکو در آن سال و دو برابری این حقوق نسبت به ایرالکو، آونگان و ... لازم است به اطلاع آقای "دکتر" برسانیم که در حال حاضر که در سال ۹۸ هستیم و با توجه به اینکه شاهد سه سال افزایش سالیانه حدود ۱۸ درصدی حقوق هستیم، حقوق همین کارگران معترض کمی بیشتر از سه میلیون است و مشخص نیست این آمار شما در سال ۹۵ از کجا استخراج شده است؟

ضمنا در بررسی به دو برابر بودن حقوق هپکو نسبت به آونگان و ایرالکو و ... اشاره شده که به اطلاع می‌رساند شرکت آونگان در سال ۹۵ عملا تعطیل بوده ودر خصوص ایرالکو هم حتی کودکان شهر اراک به بالاتر بودن سطح حقوقی ایرالکو نسبت به سایر صنایع استان اذعان دارند.

وجود این همه تناقض و ایراد در مطلب آقای دکتر نشان دهنده فاصله عمیق صنایع و دانشگاه‌های کشور است. فاصله‌ای که اگر وجود نداشت قطعا وضع فعلی صنایع ما به مراتب بیش از این بود.

با توجه به نقش معلمی و فراگیری بسیاری از دانشجویان و آینده سازان کشور از ایشان، به آقای دکتر پیشنهاد می‌کنیم یک تجدید نظر اساسی در منابع اطلاعاتی و علمی خود داشته باشند.

همچنین عاجزانه درخواست می‌شود به جای ارائه نسخه‌های دم دستی نظیر تعدیل و اخراج پرسنل که نهایتا با شرایط موجود تعداد پرسنل را به صفر رسانده وشرکت‌ها را منحل و دارایی‌ها را به تاراج و برند‌های ملی را نابود می‌کند (اصولا ارائه چنین نسخه‌هایی نیاز به جایگاه علمی و دانشگاهی ندارد) راهکار‌های اصولی برای ارتقا شرکت ها، افزایش بهره وری، افزایش اشتغال، افزایش ارتباط صنعت و دانشگاه و ... ارائه دهند.

در پایان عرض می‌کنیم شاید دلیل این که چندین سال است مسئولین نه تنها صدای اعتراضات صنفی پرسنل را نمی‌شنوند یا بعضا برعکس می‌شنوند و معمولا تصمیمات وارونه در جهت احیای صنایع بزرگ می‌گیرند، به مدد تحلیل‌ها و مشاوره‌های دوستانی، چون شماست!

باشد که رستگار شویم.نسخ

جمعی از کارگران مظلوم شرکت هپکو