با استفاده از کیسه‌های پلاستیکی؛
به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو، انتقال نانومواد نیازمند دقت زیاد است چرا که رهایش آن می‌تواند برای کاربر مشکلاتی ایجاد کند. یک گروه تحقیقاتی روشی بسیار ارزان و ایمنی برای حمل‌ونقل نانولوله‌های کربنی و دیگر نانومواد ارائه کرده‌اند. با کمی تمرین می‌توان در مدت کمتر از ده دقیقه چند کیسه نانولوله کربنی را داخل ظرف‌های کوچک‌تر ریخت.
آندرو بارون و همکارانش از دانشگاه رایس با نانولوله‌های کربنی کار می‌کنند. چند سال پیش آن‌ها نگران رهایش نانولوله‌ها در هوا بودند، از این رو روشی ساده و ارزان ارائه کردند که می‌توان با استفاده از آن نانومواد را از ظرف‌های بزرگ و کیسه‌ها به ظروف کوچک انتقال داد بدون اینکه نگرانی برای رهایش نانومواد وجود داشته باشد.
بارون می‌گوید: «مطالعاتی وجود دارد که نشان می‌دهد اگر با نانولوله‌های کربنی کار می‌کنید باید از دستورالعمل‌های ایمنی پیروی نمایید. اما هود یا سامانه خاصی برای کار با این نانومواد وجود ندارد که این موضوع بسیار بد است. این در حالی است که برخی شرکت‌ها نانولوله‌های کربنی را روزانه تا مقیاس چند کیلوگرم تولید می‌کنند بدون اینکه ایمنی را به خوبی رعایت کنند.»
نانولوله‌های کربنی معمولا در سطح‌های ۵ کیلویی در دانشگاه رایس وجود دارد که با باز شدن در آن به دلیل دانسیته پایین بخشی به سادگی در محیط پخش می‌شوند. برای حل این مشکل، محققان روشی ویژه ابداع کردند.
در این روش محققان از یک کیسه پلاستیک بزرگ و شفاف ۲۵ لیتری استفاده کردند که در آن قابل باز و بسته شدن است. درون این کیسه، ظرف نگهدارنده نمونه که هنوز باز نشده وجود دارد که روی آن سوراخی برای وارد شدن دست قرار داده شده است. پس از انتقال نانولوله‌ها، از دستمال حاوی استون برای تمیز کردن دستکش‌ها استفاده می‌شود. استون به داخل کیسه اسپری می‌شود تا نانولوله‌های چسبیده به سطوح را بشوید.
این گروه اقدامات احتیاطی نظیر اطمینان از پوشیدن شلوار‌های بلند، لباس‌های آستین بلند، روپوش‌های آزمایشگاهی، عینک کامل و ماسک صورت به همراه دستکش و جوراب را پیشنهاد می‌دهند.
آندرو بارون و همکارانش از دانشگاه رایس با نانولوله‌های کربنی کار می‌کنند. چند سال پیش آن‌ها نگران رهایش نانولوله‌ها در هوا بودند، از این رو روشی ساده و ارزان ارائه کردند که می‌توان با استفاده از آن نانومواد را از ظرف‌های بزرگ و کیسه‌ها به ظروف کوچک انتقال داد بدون اینکه نگرانی برای رهایش نانومواد وجود داشته باشد.
بارون می‌گوید: «مطالعاتی وجود دارد که نشان می‌دهد اگر با نانولوله‌های کربنی کار می‌کنید باید از دستورالعمل‌های ایمنی پیروی نمایید. اما هود یا سامانه خاصی برای کار با این نانومواد وجود ندارد که این موضوع بسیار بد است. این در حالی است که برخی شرکت‌ها نانولوله‌های کربنی را روزانه تا مقیاس چند کیلوگرم تولید می‌کنند بدون اینکه ایمنی را به خوبی رعایت کنند.»
نانولوله‌های کربنی معمولا در سطح‌های ۵ کیلویی در دانشگاه رایس وجود دارد که با باز شدن در آن به دلیل دانسیته پایین بخشی به سادگی در محیط پخش می‌شوند. برای حل این مشکل، محققان روشی ویژه ابداع کردند.
در این روش محققان از یک کیسه پلاستیک بزرگ و شفاف ۲۵ لیتری استفاده کردند که در آن قابل باز و بسته شدن است. درون این کیسه، ظرف نگهدارنده نمونه که هنوز باز نشده وجود دارد که روی آن سوراخی برای وارد شدن دست قرار داده شده است. پس از انتقال نانولوله‌ها، از دستمال حاوی استون برای تمیز کردن دستکش‌ها استفاده می‌شود. استون به داخل کیسه اسپری می‌شود تا نانولوله‌های چسبیده به سطوح را بشوید.
این گروه اقدامات احتیاطی نظیر اطمینان از پوشیدن شلوار‌های بلند، لباس‌های آستین بلند، روپوش‌های آزمایشگاهی، عینک کامل و ماسک صورت به همراه دستکش و جوراب را پیشنهاد می‌دهند.
ارسال نظرات