نگاهی به مجموعه داستان «باد یمانی»؛
گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو؛ فضای فعلی ادبیات داستانی در ایران آن‌قدر تحت تاثیر رمان‌ها و قصه‌های اجتماعی و پست‌مدرن قرار گرفته که کمتر کسی تصور می‌کند در این شرایط کسی به سراغ خلق یک مجموعه قصه دینی برود؛ آن هم در ارتباط با شخصیت امام حسن عسگری (ع) که معمولا روایت‌های محدودی در ارتباط با سیره عملی ایشان نسبت به اغلب ائمه اطهار وجود دارد.
عموم نویسندگان ترجیح می‌دهند به جای درگیر شدن با حجم بالایی از کتاب‌های تاریخی و مطالعه آن‌ها برای پیدا کردن آمادگی لازم برای نوشتن یک اثر تاریخی، صرفا از قوه تخیل خود برای نوشتن داستان‌هایی که دوست دارند استفاده کنند. در این فضا که معدود قصه‌های مذهبی و دینی نوشته شده هم عموما در ارتباط با پنج‌تن آل‌عبا نوشته می‌شوند، نگارش مجموعه داستانی با محوریت روایت‌های مرتبط با امام حسن عسکری (ع) به خودی خود اتفاقی جالب توجه و ارزشمند است.
مجموعه داستان «باد یمانی» در این فضا اتفاقی متفاوت به شمار می‌آید؛ اثری که حاصل قلم محمدرضا عابدی‌شاهرودی است و در آن مجموعه‌ای از ۸ قصه کوتاه در ارتباط با امام حسن عسکری (ع) شرح داده شده است. البته این قصه‌ها گاهی مستقیم و گاهی غیرمستقیم به شخصیت و سیره عملی این امام همام مرتبط شده‌اند و حسن ختام آن‌ها نیز ماجرای ولادت منجی عالم بشریت، امام زمان (عج) است که پایانی باشکوه بر این مجموعه داستان ارزشمند است.
البته ارزشمندی معنوی «باد یمانی» باعث نمی‌شود که نقاط ضعف آن را نادیده بگیریم؛ ضعف‌هایی که به نظر می‌رسد اصلی‌ترین آن را باید عدم تعادل اثر در میان زبان عامیانه و زبان تاریخی در برخی موارد دانست. اتفاقی که شاید بخشی از آن را باید ناشی از تلاش نویسنده برای نزدیک شدن به نسل امروزی دانست؛ با این همه این موضوع باعث نوعی سرگشتگی میان پیروی از الگوی روایت مدرن یا کهن الگو‌های روایت کلاسیک شده است.
با این همه نکته جالب توجه دیگر در ارتباط با کتاب آن است که سعی کرده بیشتر از بعد رفتار‌های اجتماعی امام حسن عسکری (ع) و از بعد کرامت‌های ایشان به معرفی شخصیت این امام همام بپردازد. رفتار‌هایی که می‌تواند الگویی برای جامعه امروز بویژه جامعه مخاطبان این اثر که نوجوانان هستند، باشد.
«باد یمانی» در روزگاری نوشته شده که بازار کتاب به ویژه در حوزه آثار ویژه نوجوانان که مخاطبان اصلی این اثر نیز به شمار می‌روند؛ پر شده از قصه‌های ترجمه‌ای فانتزی و انتشار آن را در این شرایط باید به فال نیک گرفت. کتابی که می‌تواند مقدمه‌ای برای تالیف نمونه‌هایی مشابه در ارتباط با زندگی سایر ائمه‌اطهار باشد، بویژه آنکه روایات و قصه‌های مرتبط با رفتار‌های اجتماعی و سیره عملی بخش عمده‌ای از ۱۴ معصوم معمولا کمتر از سوی نویسندگان و داستان‌نویسان مورد توجه قرار گرفته است.
عموم نویسندگان ترجیح می‌دهند به جای درگیر شدن با حجم بالایی از کتاب‌های تاریخی و مطالعه آن‌ها برای پیدا کردن آمادگی لازم برای نوشتن یک اثر تاریخی، صرفا از قوه تخیل خود برای نوشتن داستان‌هایی که دوست دارند استفاده کنند. در این فضا که معدود قصه‌های مذهبی و دینی نوشته شده هم عموما در ارتباط با پنج‌تن آل‌عبا نوشته می‌شوند، نگارش مجموعه داستانی با محوریت روایت‌های مرتبط با امام حسن عسکری (ع) به خودی خود اتفاقی جالب توجه و ارزشمند است.
مجموعه داستان «باد یمانی» در این فضا اتفاقی متفاوت به شمار می‌آید؛ اثری که حاصل قلم محمدرضا عابدی‌شاهرودی است و در آن مجموعه‌ای از ۸ قصه کوتاه در ارتباط با امام حسن عسکری (ع) شرح داده شده است. البته این قصه‌ها گاهی مستقیم و گاهی غیرمستقیم به شخصیت و سیره عملی این امام همام مرتبط شده‌اند و حسن ختام آن‌ها نیز ماجرای ولادت منجی عالم بشریت، امام زمان (عج) است که پایانی باشکوه بر این مجموعه داستان ارزشمند است.
البته ارزشمندی معنوی «باد یمانی» باعث نمی‌شود که نقاط ضعف آن را نادیده بگیریم؛ ضعف‌هایی که به نظر می‌رسد اصلی‌ترین آن را باید عدم تعادل اثر در میان زبان عامیانه و زبان تاریخی در برخی موارد دانست. اتفاقی که شاید بخشی از آن را باید ناشی از تلاش نویسنده برای نزدیک شدن به نسل امروزی دانست؛ با این همه این موضوع باعث نوعی سرگشتگی میان پیروی از الگوی روایت مدرن یا کهن الگو‌های روایت کلاسیک شده است.
با این همه نکته جالب توجه دیگر در ارتباط با کتاب آن است که سعی کرده بیشتر از بعد رفتار‌های اجتماعی امام حسن عسکری (ع) و از بعد کرامت‌های ایشان به معرفی شخصیت این امام همام بپردازد. رفتار‌هایی که می‌تواند الگویی برای جامعه امروز بویژه جامعه مخاطبان این اثر که نوجوانان هستند، باشد.
«باد یمانی» در روزگاری نوشته شده که بازار کتاب به ویژه در حوزه آثار ویژه نوجوانان که مخاطبان اصلی این اثر نیز به شمار می‌روند؛ پر شده از قصه‌های ترجمه‌ای فانتزی و انتشار آن را در این شرایط باید به فال نیک گرفت. کتابی که می‌تواند مقدمه‌ای برای تالیف نمونه‌هایی مشابه در ارتباط با زندگی سایر ائمه‌اطهار باشد، بویژه آنکه روایات و قصه‌های مرتبط با رفتار‌های اجتماعی و سیره عملی بخش عمده‌ای از ۱۴ معصوم معمولا کمتر از سوی نویسندگان و داستان‌نویسان مورد توجه قرار گرفته است.
ارسال نظرات