دوره گذاری که قصد گذر ندارد

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، علی هاشمی؛ قریب به ۱۱ ماه از شروع دوره گذار در محلات شهر تهران می گذرد، ولی گویا مسئولین امر، تصمیمی برای گذر از این دوره ندارند و این خواب سنگین زمستانی تا زمستان دیگر هم ادامه یافته است.

انتخابات شورایاری‌ها ۴ماه پس از شروع دوره گذار صورت پذیرفت و منتخبین پنجمین دوره، فعالیت خود را آغاز نمودند. اما دریغ از قصه هزار و یک شب مدیران محلات که ۳۵۰۰ نفر را چشم انتظار پایان این قصه گذارده است.

جالبتر آنکه از آبانماه ۹۸، حدود ۳۱۰۰ نفر بر جمعیت دل نگران‌ها و چشم انتظار‌های پایان این قصه پردرد افزوده شده است. افرادی که به واسطه فراخوان انتخابات مدیران محلات (این طرح محیرالعقول با هزینه کرد‌های هنگفت جهت چاپ بنر و پوستر و...)، از جوان ۲۲ساله تا موسپیدان ۶۵ ساله را به امید کسب مسند خوش طمطراق مدیریت محله چشم انتظار گذاشته است. فراخوانی شتابزده با طرحی خام که از آن بوی برخی تسویه حساب‌ها و عزل و نصب‌های سلیقه‌ای به مشام میرسد.

به دنبال فراخوان، ارزیابی مدیران فعلی محلات با حضور ارزیابان مدیران شهری! در پارک شهر تهران، در فاصله چندصدمتری شورای شهرتهران به عنوان نهادی استصوابی و ساختمان شهرداری تهران (محل استقرار شهردار تهران بعنوان ریاست ستاد مدیریت محله) که هردو از این جریان بی خبرند آغاز و در واپسین روز‌های ارزیابی مدیران محلات و اطلاع یافتن از آن، با تصویب طرح یک فوریتی، اعضای شورای شهر خواستار ملغی شدن آن گردیدند.

ارزیابی‌هایی که بایک حساب سرانگشتی هزینه‌های هنگفتی اعم از چاپ بنر و پوستر، حق الزحمه ارزیابان، پذیرایی از میهمانان و... را به دنبال داشته که شاید معادل بخشی از شکایات بیمه‌ای مدیران و پرسنل عزل شده سرا‌ها باشد.

از سوی دیگر زمزمه‌هایی مبنی بر پاک کردن کامل صورت مسئله و واگذاری اداره سرای محلات به کارمندان قراردادی شهرداری همچون مسئولین خانه‌های سلامت و کارشناسان ادارات اجتماعی نواحی، نگرانی مدیران و پرسنل سرا‌ها را دوصدچندان نموده است.

آیا زمان آن فرا نرسیده که در این برهه زمانی، متولیان امر برای یکبار هم که شده آستینی بالا بزنند و این حکایت بی پایان که آینده بیش از ۳۵۰۰ نفر را تحت تاثیر قرارداده به سرانجام رسانند؟

مدیران محلاتی که قریب به یک دهه به عنوان سرمایه‌های اجتماعی و فرهنگی شهرتهران مورد بی عدالتی قرار گرفته و در سردرگمی و بلاتکلیفی در آستانه پایان سال به سر میبرند.

به راستی آیا پایان خوشی در انتظار این داستان است یا هنوز هم نویسندگان آن قصد ماجراجویی‌های بیشتری دارند؟