دانشمندی که شاید به خاطر کرونا ترور شد / روزی روزگاری دوباره آمریکا!

گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، در گزارش پیشین به محال بودن انتقال ویروس کرونا از حیوان به انسان بدون دست‌کاری ژنتیکی پرداختیم؛ رسانه‌های آمریکایی به صورت مداوم طی روز‌هایی که کرونا پی در پی قربانی می‌گرفت، دولت چین را متهم به فعالیت‌های پنهان روی سلاح‌های بیولوژیک و نشت این ویروس از مرکز تحقیقاتی ووهان کرد.

 

گفتنی است این مؤسسه در بالاترین سطح امنیتی در چین قرار دارد. این مرکز در سال ۲۰۰۴ با همکاری مؤسسه تحقیقاتی پاستور فرانسه، کار بر روی ویروس سارس و ساخت واکسن این ویروس را آغاز نمود. آنچه نگاه تیزبین خبرنگاران را به دنبال داشت این بود که این مرکز، در فاصله ۲۰ مایلی بازار فروش مواد غذایی ووهان قرار دارد. همین امر باعث شد تا برخی رسانه‌های غربی دست به انتشار مطالبی بزنند که موضوع را کمی بغرنج و پیچیده‌تر ساخت.

 

لی یوان، مدیر سابق پروژه انجمن صلیب سرخ چین، طی مصاحبه‌ای با رادیو آسیای آزاد، مرکز P. ۴ را زیر سؤال برد و به گونه‌ای تلویحی، این مرکز را عامل شیوع کرونا ویروس نامید.

هرچند برخی مقامات در پاسخ به این ادعای خانم یوان چنین عنوان کردند که این مرکز، اساساً دارای طرح لایه‌ای سیاه چاله است. یعنی در این مرکز، فشار منفی است. در واقع، هر چیزی در بیرون فقط به سمت داخل مرکز جریان دارد و این امر به صورت معکوس امکان‌پذیر نیست.

ولی خانم لی ساکت ننشست و این بار طی مصاحبه‌ای گفت: این مرکز، توسط فرانسوی‌ها طراحی شده است، اما چین، اجازه ساخت آن را نداده و خود، مستقلاً اقدام به ساخت این مرکز به صورت محرمانه کرده است. هرچند رسانه آمریکایی CNN طی مطلبی مدعی شد آن‌جا، یک مرکز تحقیق و توسعه سلاح‌های بیولوژیک است.

پس از مصاحبه خانم لی با اصحاب رسانه، بیل گرتز، خبرنگار واشنگتن تایمز مصاحبه‌ای با دانی شهام، افسر سابق اطلاعات ارتش اسراییل، منتشر کرد. دانی شهام که دارای دکترای میکروبیولوژی و مسئول مرکز سلاح‌های بیولوژیک اسراییل است در مصاحبه خود به طور واضح عنوان کرد کوید ۲۰۱۹، یک پروژه تحقیقاتی بیولوژیکی در مرکز P. ۴ ووهان چین است که به بیرون نشت کرده است.
چین، هشت مؤسسه تحقیقاتی در حوزه جنگ بیولوژیک دارد که مرکز P. ۴ یکی از آن‌ها است؛ این کشور در سال ۱۹۸۵، به کنوانسیون سلاح‌های بیولوژیک موسوم به BWC پیوست. پس از آن، دانی شهام، یکی از اعضای پارلمان اسراییل طی مصاحبه‌ای نشت بیولوژیکی این ویروس از مرکز به بیرون را تلویحاً اعلام کرد. اینجا بود که مقامات آمریکایی وارد عمل شده و رسماً دولت چین را مسبب تمام جریانات اخیر اعلام نمودند.

گرچه قصه در این‌سوی آسیا یعنی بیابان‌های گرم عربستان سعودی گونه‌ای دیگر روایت شد؛ دکتر علی محمد زکی، پزشکی مصری است که در سال ۲۰۱۳ از ریه‌های یک پیرمرد که به عنوان بیمار به وی مراجعه کرده بود نمونه برداری نمود. ماجرا از این قرار بود که در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۲، مردی ۶۰ ساله اهل عربستان در بیمارستان خصوصی جده با علائم ۷ روز تب شدید، سرفه‌های خشک، برآمدگی سینه و تنگی نفس بستری شد. این شخص، هیچگونه سابقه بیماری قلبی، ریوی یا کلیوی نداشت؛ هیچ دارویی را برای مدت طولانی مصرف نکرده بود و اصلاً سیگار هم نمی‌کشید اما در اثر شدت عفونت ریه، مُرد.

دکتر زکی، نمونه گرفته شده از ریه این مرد را برای یکی از دوستان خود در مرکز پزشکی ارسموس در نوتردام هلند ارسال می‌کند.

ران. فوشر همان همکار و دوست دکتر زکی در مرکز پزشکی ارسموس، نمونه ارسالی را مورد بررسی قرار می‌دهد. وی موفق به شناسایی ویروس شده، تحقیق خود را روی آن آغاز کرده، به بهانه تهیه واکسن برای نمونه‌های انسانی دیگر به تکثیر ویروس می‌پردازد.

در آن سوی مرز‌های قاره آمریکا یعنی کانادا، در آزمایشگاه ملی میکروبیولوژی کانادا موسوم به NML دکتر فرانک پلومر، مدیر علمی آزمایشگاه، نمونه ویروس را از دکتر فوشر دریافت می‌کند و در انستیتوی به مطالعه بر روی ویروس می‌پردازد. هرچند این محقق، به دلیل نامعلومی در آفریقا ترور شد.

لابراتوار ملی میکروبیولوژی کانادا (NML)
در مرکز NML محققان زیادی مشغول کار و تحقیق هستند که خانم شیانگ گوئو محقق چینی، یکی از آن‌ها است. وی روی چندین پروژه ساخت واکسن با این مؤسسه، همکاری کرد که با تلاش بسیار به سِمَت رییس بخش توسعه واکسن ضد ویروس در بخش پاتوژن‌ها می‌رسد؛ گرچه ماجرای وی ختم به خیر نشد.

سال گذشته میلادی برابر با خردادماه، به طور اتفاقی، خبری در جراید چینی انتشار یافت مبنی بر به سرقت رفتن یک محموله سرّی از مؤسسه کانادایی؛ در این گزارش آمده بود که محموله، حاوی ویروس‌های خطرناکی بود که یکی از آنها، آنفولانزای H. ۱ N. ۱ نام داشت و دیگری، کوآید ۱۹ طبق شواهد انتشار یافته، کوآید ۱۹ هنوز تکمیل نشده بود و قرار بر آن بود تا در آزمایشگاه‌های چین، با کار بر روی این ویروس، راه مهار آن کشف شود.

تا اینکه پیش از اتمام کار، ویروس‌ها از مؤسسه، ربوده شدند؛ مؤسس‌های که چند محقق چینی از جمله خانم گوئو به اتفاق همسرش در آنجا کار می‌کردند. طبیعی است که انگشت اتهامات به سمت خانم شیانگ نشانه رفت و وی به عنوان جاسوس دولت چین برای به سرقت بردن این ویروس، شناخته شد.

 

شباهت بین پرواز ۳۷۰ خطوط هواپیمایی مالزی و ویروس کرونا
اگر خوب ماجرای پیش آمده برای هواپیمای ۳۷۰ خطوط پروازی مالزی را مطالعه کنیم یکی از فرضیات این بود که دولت آمریکا مانع از رسیدن این پرواز به چین شد. ممکن است ماجرای ویروس کرونا بی شباهت به ماجرای هواپیمای مالزی نباشد. آمریکا مانع از رسیدن ویروس به دست محققان چینی و کسب برتری بیولوژیکی این کشور شد.

شاید بهترین راه همین بود. پیش از آنکه محققان چینی این ویروس را در آزمایشگاه، بررسی کرده، به رفتار ژنتیکی آن پی ببرند و نحوه تکثیر و شیوع آن را کشف کنند به انتشار ویروس دست زد و این‌گونه شد که چشم بادامی‌ها که بخش بزرگی از جمعیت جهان را تشکیل می‌دهند به جای تحقیق و بررسی بر روی ویروس و رسیدن به اطلاعات ژنتیکی و بیولوژیکی، وقت و هزینه خود را صرف کنترل و مهار ویروس و در ادامه درمان آن کردند.

در این بین، چند شهر چین به حالت تعطیلی درآمد. افراد مشکوک قرنطیه شدند و اقتصاد چین تقریباً به حالت نیمه فلج رسید. اما این ویروس فقط و فقط چین را درگیر نساخت بلکه کشورهایی، چون ایران و روسیه هم در چنگال شیوع این ویروس، گرفتار آمدند.

امیر عبداللهیان، معاون سابق وزارت خارجه و دستیار ویژه رییس مجلس شورای اسلامی در امور بین‌الملل هم طی توییتی نوشت شاید سال‌ها بعد روشن و افشا شود که کرونا ویروس، جنگ بیولوژیک کاخ سفید برضد رقبای بزرگ جهانی آمریکا (چین و روسیه) بوده که علاوه بر بخش‌هایی از جهان به مردم آمریکا هم سرایت کرد.