معیشت طبقات پایین نباید قربانی دلالان و محتکران شود

 به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، دکتر ابراهیم رزاقی در گفتگو با نامه‌نیوز ضمن انتقاد از برخی سودجویی‌ها و اهمال در مقابل آن‌ها اظهار داشت: «اولین نکته‌ای که درباره وضعیت نابسامان اقتصادی این روز‌ها می‌توان گفت: این است که چرا ده‌ها واسطه در مقابل ۲۰ مصرف‌کننده وجود دارند؟ واقعیت این است که در ایران سود تولید بسیار اندک است و کالای مشابه را می‌توان از خارج از کشور با هزینه بسیار کم وارد کرد و می‌دانید که در این چرخه عملا تولیدکننده نابود می‌شود. وارد کردن جنس برای دولت بسیار سودآور است، زیرا با دلار ۴ هزار تومانی جنس را وارد می‌کند و با دلار ۱۵ هزار تومانی آن را به مصرف‌کننده تحویل می‌دهد. با نوع سیاست‌های اقتصادی که دولت در پیش گرفته است عملا اقتصاد وابسته به خارج از مرزهاست. موضوع آسیب‌زننده دیگر سود بالای موارد غیرتولیدی است. یعنی در ایران خرید مسکن می‌تواند بسیار سودآور باشد و وقتی عمده مغازه‌دار‌ها مغازه را از مالک اجاره کرده‌اند سودی برایشان وجود ندارد».

او ادامه داد: «در چنین شرایطی قربانیان فقط جان‌باختگان ویروس کرونا نیستند بلکه مردم فقیر هم قربانی هستند. اکنون باید سیاست‌های فوق‌العاده در نظر گرفته شود. یک سیاستی از دوران آقای هاشمی در پیش گرفته شده بود که نفت را بفروشیم و همه‌چیز وارد کنیم که هنوز هم در دولت آقای روحانی عینا رعایت می‌شود. چنین سیاستی نه‌تن‌ها زمینه تولید را فراهم نکرد که همه را دلال کرد و ظرفیت‌های تولید همه نابود شد. نفت روزی تمام می‌شود که آن روز اصلا دور هم نیست؛ بنابراین دولت باید مالیات بالا بگیرد تا همه را به سمت تولید سوق دهد».

رزاقی ادامه داد: «من نمی‌گویم که آن چند میلیون واسطه باید نابود شوند، خیر سخنم این نیست همان‌طور که آن هفت میلیون خانواده بی‌مسکن و کارگرانی که با حقوق دو میلیون و خرده‌ای زندگی می‌گذرانند، نباید نابود شوند. رنج اخیر، نتیجه سیاست‌های لیبرالی است. آقای روحانی باید در چنین شرایطی سیاست‌های فوق‌العاده اتخاذ کند».

رزاقی در پاسخ به این پرسش که در مقطع کنونی دولت مشخصا باید چه اقدامی برای کاهش ضرر خرده‌فروش‌ها انجام دهد، گفت: «باید به آن‌ها یارانه داده شود و از ثروتمندان کلان بگیرند و به تهی‌دستان بدهند. در مقطع کنونی مشخصا می‌توان به همان سیاست دوره دفاع مقدس رجوع کرد. این مشکل در دوران دفاع مقدس حل شده بود و به مردم کالابرگ داده می‌شد. به یاد داریم که در آن زمان تولیدات با قیمت ارزان‌تر به وزارت بازرگانی و تعاونی‌ها داده می‌شد که به توزیع‌کنندگان با قیمت کم بدهند تا در این چرخه هم کالا با قیمت کم به دست مردم برسد هم توزیع‌کنندگان که همان مغازه‌دار‌ها باشند، متضرر نشوند. دولت می‌تواند خودش برود از کشاورزان محصولات را بخرد تا دست دلالان کوتاه شود. علاوه بر تجربه دولت جنگ به کشور‌های موفق دنیا نگاه کند. ما می‌توانیم تعاونی‌های تولید و توزیع را راه بیندازیم تا از این شرایط عبور کنیم».