مسجد سنگر محرومان برای مقابله با کرونا شد/ مردم به منصوبین دولت بدبین شده‌اند/ کار جهادی در کنار فریاد زدن مشکلات

حجت الاسلام سیدعماد موسوی، امام جماعت مسجد امام خمینی (ره) منطقه حصیرآباد اهواز سالها در تهران زندگی میکرده است و طی چند سال اخیر برای دغدغه هایی که برای رفع مشکلات عدیده مردم محروم منطقه حصیرآباد خوزستان راهی زادگاهش شده و با فعالیت های متفاوت و متنوع فرهنگی و اجتماعی خود در مسجد، تعریفی جدید از رویکرد و کارکرد مسجد در کشور ارائه داده است که این مورد توجه بسیاری را جلب کرده است که در ادامه گفتگوی حجت الاسلام سیدعماد موسوی با خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو» درباره مشکلات استان خوزستان و معضلات مردم منطقه محروم حصیرآباد و فعالیت های فرهنگی و متنوع در مسجد از نظرتان می‌گذرد:

 

استان خوزستان در چند سال اخیر آبستن حوادث مختلف بوده است و حوادثی چون سیلاب، فاضلاب، حوادث تروریستی، گرد و غبار، ریزگردها، انفجار و فوران چاه های نفت برای مردم استان دردسرساز شده است، می خواهم در رابطه با یک استانی صحبت کنم که امکانات شهری مناسبی ندارد و بیشتر شبیه یک روستا است که روستای بزرگ خوزستان نام دارد و در بهترین حالت می توان گفت هر امکاناتی که در اهواز است در روستا هم است و فقط تفاوتش با سایر روستاها این است که ساختمان های شهر اهواز بلند است.
استان خوزستان معمولا در اولین ها در رابطه با داشتن امکانات رفاهی سبقه دارد مثل اولین چاه نفت، اولین فرودگاه، اولین باشگاه ورزشی و اولین سالن سینما که مختص استان خوزستان بوده است و الان متاسفانه شاهد هستیم استان خوزستان با منابعی چون نفت، گاز، صنایع پتروشیمی و صنایع فولاد از یک سو و از سویی دیگر داشتن مرکبات، غلات و بزرگترین نخلستان های خرما اصلا وضعیت مناسبی برای زندگی مردم خوزستان فراهم نیست.
واقعا جای تاسف است وقتی زمین شناسان اعلام می‌کنند خوزستان دارای بهترین زمین کشاورزی است که در طول سال می توان سه مرتبه کشت کرد که این خاصیت زمین های کشاورزی به جز خوزستان فقط در لبنان یافت می‌شود اما متاسفانه مسئولین خوزستان هیچ تدبیری برای استفاده بهینه از این خصوصیات منحصر به فرد زمین های کشاورزی استان تاکنون نداشته اند.
از سوی دیگر دور تا دور استان خوزستان آب شیرین است اما وضعیت آبرسانی به برخی مناطق استان وضعیت اسفناکی دارد و هزار تاسف استان خوزستان با این همه پتاسیل غنی که گفته شد از استان های بسیار محروم کشور به حساب می آید و متاسفانه بسیاری از مردم استان زیر خط فقر زندگی می‌کنند.
این خط فقر و نحوه زندگی مردم در برخی مناطق خوزستان از چنان اوضاع اسفناکی برخورداراست که برخی از اهالی رسانه که برای بازدید از وضعیت زندگی مردم در محله حصیرآباد در ایام سیل خوزستان آمده بودند به شدت از لحاظ روحی بهم ریخته بودند.

 

منطقه حصیرآباد از محله های قدیمی و حاشیه نشین اهواز است که در میان رزمندگان دوران دفاع مقدس با نام « پادگان گلف» شهره است، این منطقه که از تراکم جمعیت بالا و وسعت بسیاری با خانه های کوچک و خانوارهای زیاد برخوردار است متاسفانه بر اثر بی تدبیری مسئولین استانی در سال های اخیر کلا به منطقه حاشیه ای بدل شده است.
منطقه حصیرآباد بالاترین نقطه شهر به لحاظ ارتفاع محسوب می‌شود که اگر کل شهر اهواز را آب ببرد، قاعدتا این منطقه نباید زیر آب برود اما در ماجرای سیل فاضلابی چند وقت پیش استان خوزستان این منطقه هم زیر آب رفت و حصیرآباد به یکی از کانون های مورد حادثه تبدیل شد و چون در کوه است قاعدتا نباید آسیب می‌دید اما به واقع آسیب دید و مردم منطقه در آن ایام داخل کوه، خانه هایی شبیه لانه ساخته اند که از سیلاب فاضلابی در امان باشند و همان ایام بود که خبرنگاری تیتر زد "غارنشینی در اهواز".
اما متاسفانه در همان ایام و بر اثر حوادث آب گرفتگی سه کودک به شدت دچار آسیب شدند و همچنین با ریزش کوه، خانه و زندگی مردم از بین رفت البته طی سالهای گذشته هم به علت افتادن منبع آب آشامیدنی، دو کودک معصوم جان باختند که ابن اتفاقات با کوچکترین واکنش رسانه ای مواجه شد.

 

متاسفانه یکی از دلایلی که مشکلات استان خوزستان، مخصوصا منطقه حصیرآباد آنچنان که باید حل نمی‌شود و روز به روز به مشکلات مردم محروم و پرتراکم این منطقه اضافه میشود ، حضور مسئولین بی کفایت و شاید بتوان گفت، بی انگیزه است، مسئولینی که در خانه های لوکس شرکتی ساکن هستند و گاهی به منطقه سرکشی میکنند بدون شک نمی توانند کوچکترین درکی از مشکلات معشیتی مردم منطقه حصیرآباد داشته باشند .
در مجموع بنده اسم بسیاری از مسئولین استان خوزستان را منصوبین دولتی می‌گذارم که قدرت ایستادگی برابر فساد زنجیره ای اداری در این منطقه و استان را ندارند و از سویی وقتی سیل آمد خانه ها تخریب شد و محصولات کشاوری از بین رفت، مردم ماندند و گرفتاری‌هایشان و چشم انتظار هزاران وعده و وعید دولت در سال‌های اخیر. به همین خاطر است که مردم با دلسرد شدن از دولت هیچ اعتمادی به منصوبین در منطقه و استان خود ندارند .
به نظرم نباید بگوییم مسئولین چون اگر مسئول بودند تا الان باید پاسخگو می‌بودند. مسئولین عکس های یادگاری خود را گرفتند و شیوه ای مد شده که تا حادثه ای می‌شد جوگیر می‌شوند اما سریع مشکلات مردم را فراموش می‌کنند. به عنوان مثال وقوع سیل های فاضلابی پارسال که هنوز هم معلوم نشد مقصر اصلی چه کسی بود؟

متاسفانه انگار جریان انحصاری رسانه ای در اهواز وجود دارد که این جریان اجازه نمی‌دهد اخباری که به ناتوانی مسئولین شهری اذغان دارد، به راحتی منتشر شود و گزارش‌های اهالی رسانه‌ها در اثر قدرت بالای این جریان در استان خورزستان آنچنان که باید دیده نشده و مشکلات عدیده مردم و ناتوانی مسئولین شهری شنیده نشد.

معتقدم دو وظیفه اصلی بر دوش تمامی دغدغه مندان فعلی جامعه، مخصوصا استان محروم خوزستان است، یکی اینکه بدون ترس و با رعایت انصاف مشکلات موجود را بازگو کند و تشت رسوایی مسئولینی که با کم کاری به مردم خیانت می‌کنند به زمین بیندازد و پیگیر حل مشکلات مردم باشد، دوم آنکه تنها نظاره گیر و بازگوکننده مشکلات نباشد و خودش با توجه به پناسیل‌ها دست به کار شود و صرفا معطل فلان مسئول نباشد و تا جایی که می‌شود به همت مردم کار را پیش ببرد تا از آسیب های فراوان مشکلات پیش روی مردم تا حدودی کاسته شود و ما در مسجد امام خمینی(ره) حصیرآباد خوزستان سعی کردیم چنین رویکردی را با کمک اهالی محل پیش ببریم.

 

به نظرم کارکرد مسجد در کشور باید از لحاظ تک بعدی خارج شود و صرفا نبابد نگاهمان به مسجد این باشد که محلی برای اقامه نماز و واجبات دینی است بلکه امروزه مساجد باید در جهات مختلف کارهای فرهنگی،اجتماعی، ورزشی و اقتصادی برای نیازهای جامعه و اجتماع فعالیت انجام دهند و باید کارکردهای مساجد بر اساس نیازها و دغدغه‌های ضروری جامعه و به خصوص ساکنین محله بازتعریف شود تا با توجه به حجم بالای جنگ روانی دشمنان اسلام درباره اسلام و تهاجم فرهنگی که جوانان ما را تهدید می‌کند بتوانیم شاهد اقبال بیشتری از نسل جوان نسبت به حضور در مساجد باشیم.
به عنوان مثال با کمک خیرین حدود 100 خانوار نیازمند تحت پوشش مسجد هستند که با کمک مردم خیر از نظر مادی این خانواده ها تحت پوشش مسجد قرار گرفته اند و به جرات می توان گفت، ما در مسجد در حد توان و پناسنیل خودمان کاملا مردمی به دنبال محرومیت زدایی هستیم و با اهدای مواردی چون سبد غذا، تامین دارو و درمان و تامین هزینه های عمل جراحی به دنبال رسیدن به این هدف بزرگ و متعالی هستیم.
ما برنامه های خودمان را صرفا به پرداخت حمایت های مادی به نیازمندان محدود نکردیم و سعی کردیم با توجه به ظرفیت‌های موجود خدمات مختلفی ار در مسجد به مردم ارائه دهیم که از این می‌توان به راه‌اندازی یک فضای ورزشی کوچک در مسجد و کارگاه های اشتغالزایی اشاره کرد .
درباره جزئیات این اقدامات باید بگویم، وقتی بررسی کردیم و دیدیم هیچ امکانات ورزشی مناسبی برای نوجوانان و جوانان محله وجود ندارد اقدام به خرید تشک های کشتی برای احداث باشگاه کوچکی در مسجد کردیم وگوشه ای از مسجد را به باشگاه کشتی تبدیل کردیم و قرار شد از بچه ها فقط ماهی 5 هزار تومان دریافت کنیم آن هم بابت جبران هزینه های جاری لوازم باشگاه منظور شده بود، اما متاسفانه همین 5 هزار تومان هم برخی خانواده ها درخواست می دادند بطور اقساط پرداخت کنیم زیرا ما در محله با خانواده هایی سرکار داریم که شاید بدون دریافت یارانه ها و کمک های خیرین، زندگی شان به مشکل بخورد.

درخصوص طرح های اشتغال زایی مسجد هم باید گفت، ما در این طرح ها به اتفاق های معکوس فکر میکنیم، به این معنا که با اهدای وام برای اهالی محل اشتغال زایی میکنیم و محصولات همان مشاغل را با همراهی خیرین، خریداری کرده و بین نیازمندان تقسیم می‌کنیم تا به نوعی چرخه اقتصادی این طرح هیچ‌گاه زمین نخورد.

 

ضمن احترام به عزیزانی که این روزها برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا، اقدام به بستن مساجد کرده‌اند، باید بگویم مسجد امام خمینی  نه‌تنها این روزها بسته نشده است که حتی فعال‌تر شده‌ایم، البته این فعالیت کاملا هدفمند است.
مسلما در این روزها هر چه از اجتماعات دوری کنیم برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا مفید است اما ما آمدیم این تهدید را تبدیل به فرصت کردیم.
اول اینکه به نمازگزاران توصیه شده که طهارت و وضو را در منزل انجام داده و همچنین مهر و جانماز شخصی با خود بیاورند، دوم آنکه پس از اقامه نماز، نکات بهداشتی و ایمنی درباره پیشگیری از کرونا به مردم آموزش داده می‌شود و همچنین بروشورهای مربوط در کنار برخی لوازم بهداشتی روزانه به نمازگزاران اهدا می‌شود، در واقع به بهترین شکل ممکن تهدید ویروس کرونا را به فرصتی برای ارائه آموزش‌های لازم و اهدای برخی لوازم مورد نیاز بهداشتی تبدیل کرده‌ایم.
به نظرم مسجد باید تحت هر شرایطی خانه امن مردم و پشتیبان مردم باشد و ما سعی کرده‌ایم این روزها هم با برآورده کردن برخی نیازهای ابتدایی مردم در حوزه بهداشت و درمان، این هدف متعالی را به واقعیت تبدیل کنیم.
  مسجد حضرت امام خمینی(ره) این روزها به نوعی به سنگری برای مقابله با ویروس کرونا تبدیل شده است و من معتقدم هر مسجد می‌تواند با اضافه شدن کاربری‌های بهداشتی و درمانی این روزها به سنگری در جبهه مبارزه با ویروس کرونا تبدیل شود، منتها این امر مستلزم حضور افرادی دغدغه‌مند و آتش به اختیار است که امیدوارم این موج زیبای مسجد حضرت امام راحل، مساجد سراسر کشور را فرا بگیرد و مساجد بتوانند به عنوان بازویی برای مراکز بهداشت و درمان کشور در کنار مردم خدمت‌رسانی کنند.
پس از آنکه بحث شیوع ویروس کرونا در ایران جدی شد، یک حرکت کاملا خودجوش و مردمی در مسجد به راه افتاد و در اولین قدم با کمک‌های مردمی تا امروز موفق شدیم 2 دستگاه پمپ خریداری کنیم و با این دستگاه‌ها، کوچه‌ها و خیابان‌های اطراف مسجد را کاملا ضدعفونی کردیم که البته در این راه خیرین عزیز و گمنام در کنار بچه‌های مسجد این اقدام جهادی را شروع کردند.
حتی به غیر از کوچه‌ها و خانه‌ها، سراغ برخی خیابان‌های اصلی هم رفتیم و به صورت شبانه‌روزی مشغول ضدعفونی کردن محله هستیم و این کار را در روزهای آتی و تا لحظه آخر از بین رفتن ویروس کرونا ادامه خواهیم داد.
تا این لحظه همه هزینه‌ها به کمک خیرین مردمی تامین شده است و هیچ کمکی از نهادهای شهری و دولتی دریافت نکرده‌ایم؛ نه آنکه تمایل نداشته باشیم که کمکی دریافت کنیم، بلکه به‌رغم پیگیری‌های مستمر بنده، هیچ کمکی هم نمی‌شود.
البته ناگفته نماند خوزستان از 2 مسأله بزرگ رنج می‌برد؛ یکی کمبود امکانات و منابع مادی است و دیگری به بی‌کفایتی یا بهتر بگویم بی‌مسؤولیتی برخی مسؤولان بازمی‌گردد اما با همه این تفاسیر، به صورت موقت این موارد را نادیده گرفته‌ایم و به خاطر مبارزه ملی با کرونا و ایجاد یک وحدت همه‌جانبه صرفا بر حل مشکلات مردم متمرکز شده‌ایم و امیدوارم مسؤولان به خودشان بیایند و بیشتر به مردم فکر کنند.
روزانه بسیاری از مردم محله برای دریافت اقلامی چون دستکش و مواد ضدعفونی‌کننده به مسجد رجوع می‌کنند اما متاسفانه به علت کمبود‌هایی که وجود دارد شرمنده مردم می‌شویم و درباره تهیه ماسک‌ها و مواد ضدعفونی‌کننده توسط مردم منطقه حصیرآباد باید بگویم یک تفاوت عمده‌ای میان این مردم و مردم برخی شهرهای بزرگ وجود دارد و آن اینکه این مردم بر خلاف عده‌ای، توانایی خرید ماسک و مواد ضدعفونی‌کننده را ندارند که بخواهند به داروخانه‌ها و مراکز بهداشتی برای تهیه ماسک‌ها و مواد ضدعفونی‌کننده با قیمت‌های نجومی سرک بکشند.