با اقدام غیرهنرمندانه، اعتماد عمومی را حراج نکنید!

 در ایامی که محمد امامی(تهیه کننده سابق سینما) به دستور مقام قضایی به دلیل فساد مالی بازداشت و روانه زندان شده و همچنان جلسات رسیدگی به اتهامات محمد امامی در این پرونده برگزار نشده است، انتشار نامه و لیست کامل اسامی برخی از سینماگران به ریاست قوه قضائیه برای آزادی موقت محمد امامی، متهم اختلاس صندوق ذخیره فرهنگیان، بسیار حاشیه ساز شده است.

اکنون  ماجرای نامه جنجالی چند نفر از سینماگران برای آزادی محمد امامی هر روز وارد فاز تازه‌ای می‌شود. در این مدت شاهد واکنش‌های مختلفی به این نامه بوده‌ایم از سویی محض انتشار نامه و لیست اسامی هنرمندان در فضای مجازی، شاهد تکذیبیه های مختلف از سوی هنرمندانی که نامشان در این لیست مشاهده میشود، بوده ایم که علی رغم آنکه نامشان در این اسامی وجود دارد با اطلاعیه ها و مصاحبه های مختلف اقدام به تکذیب ماجرا کرده‌اند، نخستین کسی که این موضوع را تکذیب کرد محسن تنابنده بود و با صراحت امضای نامه برای آزادی محمد امامی را تکذیب کرد و در ادامه می توان به  چهره های سرشناسی چون محمد حسین مهدویان، احمد مهران فر، روح الله حجازی فر و مهدی کرم پور اشاره کرد که این عده هم امضاهای منتسب به خود را جعلی دانسته و نام خود را در میان این لیست تکذیب کرده اند. تکذیبی که اما و اگرهایی با خود به همراه دارد اما از سویی دیگر یکی از تهیه‌کنندگان سینما که از او به عنوان یکی از نفرات اصلی جمع‌آوری این نامه یاد می‌شد، در گفت‌وگویی در واکنش به تکذیب امضای این نامه توسط شماری از اهالی سینما، مدعی شد صوت تمام امضاکنندگان نامه آزادی امامی موجود است. 

 

 

 

اما این ماجرا با انتشاری نامه‌ای از سوی شورای عالی تهیه‌کنندگان وارد فازی تازه شد؛ نامه‌ای که حاوی هشدار شورای عالی تهیه‌کنندگان به امضاکنندگان این نامه جنجالی بود.

این صنف تهیه‌کنندگی به برخی همکاران سینمایی خود پیرامون دخالت در پرونده‌های اخلال اقتصادی هشدار داد. متن اطلاعیه به شرح زیر است: «اخیراً نامه‌ای به امضای جمعی از سینماگران در حمایت از یک متهم به اختلاس و اخلال اقتصادی کشور، خطاب به ریاست محترم قوه‌قضائیه منتشر شده که موجبات تالم خاطر و نگرانی بخش عمده‌ای از مخاطبان فهیم سینمای ایران را فراهم کرده است. شورای عالی تهیه‌کنندگان سینمای ایران بر خود فرض می‌داند به این دسته از همکاران خود هشدار دهد که اعتماد عمومی مردم عزیز کشورمان به سینمای ایران، کالایی نیست که بشود آن را برای رسیدن به منافع شخصی به حراج گذاشت!»

در بخش دیگری از نامه شورای عالی تهیه‌کنندگان با اشاره به ورود سرمایه‌های بی‌حساب در سینمای ایران در دهه 90 خطاب به امضاکنندگان این نامه آمده است: «همچنین امضاکنندگان مزبور باید توجه داشته باشند اصلی‌ترین بلیه دهه 90 سینمای ایران که آن را دچار تنگی نفس کرد، سرمایه‌های بی‌حساب و کتابی بود که به قصد پولشویی وارد صنعت سینما شد و چرخه طبیعی و سالم آن را مختل کرد».

در بخش پایانی این نامه، شورای عالی تهیه‌کنندگان با یادآوری این مسأله مهم که هیچ چیز به اندازه اعتماد افکار عمومی نمی‌تواند پشتوانه و عامل پیشرفت سینمای ایران باشد، از این نوشته که انتشار چنین نامه‌هایی در نهایت چگونه باعث خدشه به اعتماد عمومی به فعالیت‌های سینمایی در کشور می‌شود: «بر این مبنا، این دسته از دست‌اندرکاران تولید، توزیع و نمایش فیلم را دعوت می‌کنیم پیش از آنکه نگران متهمان جرائم اقتصادی باشند، به فکر سلامت سرمایه‌های در گردش و مهم‌تر از آن نگران اعتماد افکار عمومی به سینمای ایران باشند؛ اعتمادی که طی ده‌ها سال تلاش توسط خلاق‌ترین هنرمندان کشور ایران به دست آمده و پاسداری از آن وظیفه همه سینماگران است».

پیش‌تر اکبر نبوی، منتقد سینما با اشاره به نامه‌ شماری از سینماگران به رئیس قوه‌قضائیه برای آزادی محمد امامی، آن را یک اتفاق سیاه در سینمای ایران دانست. این منتقد سینما در این‌باره نوشته بود: «موضوع محمد امامی، یک دشنام درشت به سینما و شبکه‌ نمایش خانگی‌ است. اما امامی فقط یک تن نیست؛ اینها یک طیف و یک جریانند و با پول‌هایی مشکوک یا سیاه (همچون محمد امامی) سینمای ایران را به کثافتی آلوده‌اند که براحتی پاک نمی‌شود، چون متأسفانه حامیان قدرتمندی در سینما دارند و از سوی وزارت ارشاد هم، بر حضورشان در سینما نظارت مناسب و مؤثری اعمال نمی‌شود».

نبوی در ادامه نوشته بود: «به هر روی، به گمان من، تهیه‌کنندگان این نامه و آنها که آن را امضا کرده‌اند، یکی از سیاه‌ترین اتفاقات را در سینمای ایران رقم زده‌اند».

 

سخنگوی قوه‌قضاییه هم به این نامه جنجالی واکنش نشان داد و گفت: نامه موسوم به هنرمندان برای آزادی یک متهم اقتصادی هنرمندانه نبود.

غلامحسین اسماعیلی سخنگوی قوه‌قضاییه در خصوص نامه برخی از چهره‌های سینمایی در مورد آزادی یکی از متهمان پرونده بانک سرمایه و صندوق ذخیره فرهنگیان اظهار کرد: نامه موسوم به نامه برخی هنرمندان و سینماگران، هنرمندانه نبود؛ در این نامه از کسی که حداقل در مظان اتهامات اقتصادی است تعریف و تمجید‌هایی شده بود؛ البته حکم این پرونده هنوز صادر نشده و نمی‌توانم جزییات را اعلام کنم. نکته دوم عدم شفافیت در جمع آوری امضا‌ها بود که برخی از افراد گفتند ما اصلا امضا نکردیم یا متن دقیق را نگفته بودند. نکته سوم نیز انتشار این نامه در فضای مجازی بود. اگر یک جمعی نامه‌ای به یکی از مقامات می‌نویسند باید صبر کنند تا در چارچوب ضوابط قانونی و رعایت عدل و انصاف موضوع بررسی شود.

اسماعیلی در پاسخ به سئوالی درباره تفاوت متن نامه‌ای که به قوه قضاییه آمده با متن نامه منتشر شده در فضای مجازی، بیان کرد: دو متن را با هم مقایسه نکردم و متن نامه‌ای که به قوه قضاییه آمده را دیدم. ما به حکم قانون و بر اساس عدل و انصاف در این پرونده و پرونده‌های دیگر تصمیم خواهیم گرفت. این پرونده هنوز منتهی به صدور رأی نشده و در دادسرا است و کار تحقیقات انجام می‌شود. این پرونده بسیار گسترده‌ است که تعدادی از متهمان به دادگاه رفتند و محکوم شدند، اما در خصوص تعداد دیگر از جمله فرد مورد نظر این افراد هنوز رسیدگی کامل قضایی در  پرونده انجام نشده است.