جمعی از اساتید دانشگاه فردوسی:
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، جمعی از اساتید دانشگاه فردوسی مشهد در نامه‌ای سرگشاده به جمعی از مسئولان کشور، درخصوص ساخت و نصب مجسمه ۴۰ متری فردوسی در این دانشگاه واکنش نشان دادند.
در این نامه آمده است:
احتراما همانطور که مستحضر هستید دانشگاه فردوسی مشهد نقش بسزایی در تاثیرگذاری و مسئولیت اجتماعی و نیز جایگاه ویژه‌ای در بین دانشگاه‌های شرق کشور دارد؛ اما متاسفانه باید به استحضار برسانیم چند صباحی است که هیات رئیسه دانشگاه بجای پرداختن به اهداف و ماموریت‌های اصلی دانشگاه به دنبال فعالیت‌های پراکنده و غیرضروری و کار‌های شکلی و نمایشی است. متاسفانه نه تنها دغدغه‌های دلسوزانه، خیراندیشانه عامه اساتید و دانشجویان با بی‌توجهی و بی‌مهری همراه بوده بلکه نظرات متخصصان معماری و شهرسازی و سازگاری با طرح جامع دانشگاه نیز مورد توجه قرار نگرفته است.
یکی از این موارد طرح غیرکارشناسی ساخت مجسمه حکیم بلند آوازره توس فردوسی عزیز در ارتفاع بالغ بر ۳۰ متر در میدان علوم دانشگاه است که از همان آغاز زمزمه این طرح، مورد انتقاد جامعه دانشگاهی و مجموعه‌های مختلف صنفی و فرهنگی اساتید و دانشجویان قرار گرفته و در جلسات متعدد به هیات رئیسه دانشگاه منعکس شده و در گروه‌های تخصصی-علمی اساتید و دانشجویان در فضای مجازی مورد انتقاد‌های جدی قرار گرفته است. تنها نکته توجیهی مورد تاکید هیات رئیسه دانشگاه فردوسی مشهد، وجود بانی داوطلب برای هزینه‌های مالی اجرای طرح است.
در این نامه آمده است:
احتراما همانطور که مستحضر هستید دانشگاه فردوسی مشهد نقش بسزایی در تاثیرگذاری و مسئولیت اجتماعی و نیز جایگاه ویژه‌ای در بین دانشگاه‌های شرق کشور دارد؛ اما متاسفانه باید به استحضار برسانیم چند صباحی است که هیات رئیسه دانشگاه بجای پرداختن به اهداف و ماموریت‌های اصلی دانشگاه به دنبال فعالیت‌های پراکنده و غیرضروری و کار‌های شکلی و نمایشی است. متاسفانه نه تنها دغدغه‌های دلسوزانه، خیراندیشانه عامه اساتید و دانشجویان با بی‌توجهی و بی‌مهری همراه بوده بلکه نظرات متخصصان معماری و شهرسازی و سازگاری با طرح جامع دانشگاه نیز مورد توجه قرار نگرفته است.
یکی از این موارد طرح غیرکارشناسی ساخت مجسمه حکیم بلند آوازره توس فردوسی عزیز در ارتفاع بالغ بر ۳۰ متر در میدان علوم دانشگاه است که از همان آغاز زمزمه این طرح، مورد انتقاد جامعه دانشگاهی و مجموعه‌های مختلف صنفی و فرهنگی اساتید و دانشجویان قرار گرفته و در جلسات متعدد به هیات رئیسه دانشگاه منعکس شده و در گروه‌های تخصصی-علمی اساتید و دانشجویان در فضای مجازی مورد انتقاد‌های جدی قرار گرفته است. تنها نکته توجیهی مورد تاکید هیات رئیسه دانشگاه فردوسی مشهد، وجود بانی داوطلب برای هزینه‌های مالی اجرای طرح است.
جای بسی تاسف است در دانشگاه که توقع است مرکز هم اندیشی و استفاده از خرد جمعی و پیام رسان بوده و پیشگام و پیشران مبانی فرهنگی، علمی و فناوری در جامعه باشد، کسب شهرت هدف اصلی تلقی شده و مقهور توان اقتصادی داوطبانه فردی شود.
متاسفانه در تعطیلی دانشگاه، در حالیکه اعضای دانشگاه فردوسی مشهد اعم از اساتید، دانشجویان و کارکنان همانند عامه مردم و مسئولین دغدغه و همت اصلی خود را در کمک به مدیریت بحران کرونا و مواسات با محرومین معطوف کرده اند، برخی با سوء استفاده از عدم حضور دانشگاهیان با استقرار تجهیزات کارگاه ساختمانی در میدان علوم سودای اجرای این طرح سراسر اشکال را در سر می‌پرورانند. باتوجه به قطع امید از شنیدن سخن از سوی متولیان دانشگاه برآن شدیم تا با تبیین مختصر و مجمل اشکالات و کاستی‌های طرح درابعاد مختلف معماری، شهرسازی، فرهنگی، هنری، تاریخی، اقتصادی و رعایت حقوق عامه از همه متولیان امر در سطوح ملی برای رفع این نگرانی بزرگ جامعه دانشگاهی کمک بگیریم، زیرا براین باوریم که دانشگاه فردوسی مشهد به عنوان سومین دانشگاه جامع ملی و شهر مشهدالرضا علیه‌السلام به عنوان پایتخت معنوی ایران اسلامی متعلق به همه مردم عزیز مهد پهناور علم و هنر ایران و دغدغه همه مسئولین متعهد و دلسوز می‌باشد. امید است با کمک و اقدام به موقع، این موضوع به سامان شود که بقول شاعر نامدار ایرانی" سرچشمه شاید گرفتن به بیل چو پر شد نشاید گذشتن به پیل".
الف) حمایت مالی و مشارکت داوطلبانه خیرین برای پیشبرد اهداف دانشگاه‌ها امری کاملا خداپسندانه است و وقف علمی در دانشگاه‌های جهان کاملا شناخته شده و مرسوم است؛ اما شایسته است کمک مالی خیرین عزیز در جهت چشم‌انداز و ماموریت اصلی دانشگاه برنامه‌ریزی، جهت‌دهی و سازماندهی شود، چه در غیر این صورت هم به نیت خیرخواهانه و داوطلبانه خیرین خیانت شده است و هم به دانشگاه و جامعه. در ادامه برخی از این موارد را که محدود به دانشگاه فردوسی مشهد نیست ارائه می شود.
۱. توجه به نیاز‌های متعدد دانشجویی، از جمله خوابگاه‌ها و مخصوصا خوابگاه‌های متاهلین، امکانات آموزشی و پژوهشی، امکانات رفاهی و تفریحی، بورسیه‌های آموزشی، تحقیقاتی و پژوهشی.
۲. نوسازی و بروزرسانی زیرساخت‌ها و تجهیزات آزمایشگاهی و کارگاهی که برخی قدمت بیش از ۳۰ سال داشته و به شدت مستهلک، ناکارا و ناکارآمد می‌باشد.
۳. ساخت دانشکده و پژوهشکده و تجهیز آزمایشگاه‌های فناوری نوین پیشرفته در زمینه‌های مختلف نانو، پزشکی، فناوری اطلاعات و هوا و فضا.
ب) این طرح فاقد مبانی و پشتوانه‌های علمی، فنی، هنری، فرهنگی و اجتماعی می‌باشد و پروژه تا زمان دریافت نظرات تخصصی در ابعاد مختلف و ملاحظات زیر تعلیق گردد. اقدام عجولانه و غیرکارشناسی نه تنها شایسته جامعه دانشگاهی نیست بلکه حتی در هدف اصلی که اعتلای جایگاه ادب و هنر و تکریم حکیم بلند آوازره توس فردوسی عزیز نیز در تقابل است.
۱. رعایت حقوق عامه، قوانین شهرسازی، در خصوص سیمای بصری، هماهنگی و هارمونی معماری شهر ضروری است. خصوصا لازم است اصول معماری و شهرسازی در مقیاس و ارتفاع تندیس در مقایسه با گنبد و گلدسته‌های حرم رضوی به عنوان شاخص اصلی مشهدالرضا علیه‌السلام رعایت شده و در این مهم باید به اختلاف سطح جغرافیایی دانشگاه و منطقه ثامن نیز توجه شود.
۲. باتوجه به اینکه طرح جامع دانشگاه فردوسی مشهد، طراحی، تدوین و به تصویب هیات رئیسه محترم دانشگاه رسیده و توسط شخص ریاست محترم فعلی دانشگاه به تمامی معاونت ها، دانشکده‌ها و بخش‌های اداری و مالی دانشگاه ابلاغ شده و در آن اجرای هرگونه طرح و نمادی خارج از طرح جامع ممنوع اعلام شده است. چنین نمادی در طرح جامع دیده نشده و مستند بر دستور خود رئیس دانشگاه هیچ گونه ساخت و سازی خارج از طرح جامع نباید انجام شود و باید فورا متوقف گردد.
۳. جامعه تخصصی معماری و شهرسازی دانشگاه این نماد را با این ابعاد نامتعارف، ناهمگون و در این مکان فاقد هرگونه مبانی علمی و تخصصی می‌داند و معتقد است که چنین نمادی با اصول اولیه معماری و شهرسازی و مبانی طراحی فضا‌های داخلی و خارجی محیط‌های آموزشی به ویژه محیط تخصصی دانشگاه مغایرت دارد. حتی دانشجویان معماری می‌دانند که بکارگیری نماد‌های غول پیکر مربوط به تفکر استالینی و نگاه سوسیالیستی-کمونیستی یک ایده منسوخ و مربوط به صد سال پیش بوده و در حال حاضر نه تنها نشانه تمدن، قدرت و اقتدار نمی‌باشد بلکه بیانگر ارتجاع و عقب ماندگی و باعث سرافکندگی متخصصان در بازدید‌های بین المللی و خلاف تدبیر و دیپلماسی علمی است.
۴. طراحی تندیس و جانمایی مناسب آن در پردیس دانشگاه فردوسی مشهد جهت رعایت اصول معماری و هماهنگی با سایر نماد‌ها از جمله سردر اصلی دانشگاه، مسجد جامع حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها، یادبود شهدای گمنام، مسجد امام رضا علیه‌السلام، دانشکده‌ها و پژوهشکده‌ها و نیز محله‌های اطراف دانشگاه نیازمند مطالعه دقیقی توسط متخصصین مختلف در زمینه‌های معماری، هنری، علوم اجتماعی و توسعه شهری بوده است. اگرچه همه این تخصص‌ها در دانشگاه جامع فردوسی مشهد فراهم است؛ اما صد افسوس که اعتماد به خرد جمعی و دریافت نظر متخصصان دانشگاه برای دستیابی به یک طرح درخور سومین دانشگاه جامع کشور و شهر امام رضا علیه‌السلام و نیز هماهنگی با طرح جامع دانشگاه فرصتی از دست رفته است.
۵. مزیت‌های متعدد در طراحی این مجسمه از جمله ارتفاع بیش از ۳۰ متر، جایگاه آرمگاه فردوسی و شهر تاریخی توس بعنوان میراث تاریخی و یکی از نماد‌های افتخارآفرین تمدن غنی ایران را تحت شعاع قرار می‌دهد. تندیس نصب شده در آرامگاه فردوسی از جنس سنگ مرمر کارارا به ارتفاع ۱۸۵ سانتی‌متر ساخته ابوالحسن صدیقی می‌باشد و شایسته است تندیس اخیر با رعایت تمام ملاحظات مطرح شده در بند‌های قبل در کنار نماد‌های دیگر از این شاعر گرانقدر در این شهر تاریخی جانمایی و استقرار پیدا کند. ایجاد موزه فردوسی و نمایشگاه چندرسانه‌ای در دانشگاه بسیار شایسته و با طبیعت دانشگاهی سازگارتر است.
ج) در پایان متذکر می‌شویم باتوجه به ملاحظات اقتصادی در شرایط جاری کشور، اجرای چنین طرح‌هایی با توجه به نکات زیر در اولویت قرار ندارد و توقع است دانشگاه با ارائه راهبرد‌ها و راهکار‌های عملی برای اجرای اقتصاد مقاومتی، ضمن پیشرانی جامعه، خود پیشگام در این مسیر باشد.
۱. تندیس جاری حکیم ابوالقاسم فردوسی در ابتدای درب شمالی پردیس دانشگاه فردوسی مشهد دارای سابقه تاریخی و مقبولیت عمومی بوده و با دیگر نماد‌ها ازجمله سردر شمالی کاملا سازگار و هماهنگ است. نه تنها جامعه دانشگاهیان ضرورتی برای ساخت مجسمه اخیر در فاصله چندصدمتری تندیس فعلی احساس نمی‌کند بلکه مطالبه عمومی توقف این طرح است.
۲. توجه به صرفه‌جویی اقتصادی و پرهیز از اسراف سرمایه‌های ملی ضروری است و صرف هزینه‌های هنگفت برای برنامه‌هایی که حاوی پیام فرهنگی قابل توجهی نیست حتی اگر از کمک‌های داوطلبانه خیرین بوده و برای ایشان ناچیز باشد، در این شرایط قابل پذیرش نیست.
۳. اگرچه طبق نظر هیات رئیسه دانشگاه هزینه‌های طراحی و ساخت این تندیس بصورت داوطلبانه و بدون تخصیص بودجه دانشگاهی و دولتی است؛ اما هزینه‌های جنبی برای سازگاری با محیط و ایجاد هماهنگی و هارمونی با نماد‌های دیگر دانشگاه، تهدید نماد‌های نامبرده در بند قبل و نیز هزینه‌های تعمیر و نگهداری تندیس در دوران بهره برداری سال‌های بعدی از جمله هزینه‌هایی است که ناخواسته به دانشگاه تحمیل می‌شود.
امید است با پذیرش شجاعانه خطا از سوی هیات رئیسه دانشگاه فردوسی مشهد، مساعدت و همراهی مسئولین متعهد و دلسوز در جامعه و اتخاذ یک تصمیم درست، این شروعی باشد برای به بکارگیری خرد جمعی و تعامل نزدیک دانشگاه و جامعه برای برداشتن گام‌های بزرگ و نیل به تمدن ایرانی-اسلامی درخور شان دانشگاهیان پیشرو در علم و فناوری و شایسته مردم عزیز ایران با داشتن سابقه فرهنگی غنی و نیز ناموران بزرگ و دانشمند، چون حکیم ابوالقاسم فردوسی.
این نامه خطاب به وزیر علوم، تحقیقات و فناوری، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، دبیر ستاد امربه معروف و نهی از منکر، رئیس سازمان بازرسی کل کشور، رئیس شورای استانی دفتر نهاد مقام معظم رهبری در دانشگاه‌های خراسان رضوی، نمایندگان مردم مشهد در مجلس شورای اسلامی، منتخبان مردم مشهد در مجلس شورای اسلامی، استاندار خراسان رضوی، رئیس شورای اسلامی شهر مشهد و شهردار مشهد نگاشته شده است.
همچنین این نامه به انجمن‌های علمی و صنفی، تشکل‌های اساتید و دانشجویی، کانون‌ها و نهاد‌های فرهنگی و اعضای محترم دانشگاه فردوسی مشهد رونوشت شده است.
متاسفانه در تعطیلی دانشگاه، در حالیکه اعضای دانشگاه فردوسی مشهد اعم از اساتید، دانشجویان و کارکنان همانند عامه مردم و مسئولین دغدغه و همت اصلی خود را در کمک به مدیریت بحران کرونا و مواسات با محرومین معطوف کرده اند، برخی با سوء استفاده از عدم حضور دانشگاهیان با استقرار تجهیزات کارگاه ساختمانی در میدان علوم سودای اجرای این طرح سراسر اشکال را در سر می‌پرورانند. باتوجه به قطع امید از شنیدن سخن از سوی متولیان دانشگاه برآن شدیم تا با تبیین مختصر و مجمل اشکالات و کاستی‌های طرح درابعاد مختلف معماری، شهرسازی، فرهنگی، هنری، تاریخی، اقتصادی و رعایت حقوق عامه از همه متولیان امر در سطوح ملی برای رفع این نگرانی بزرگ جامعه دانشگاهی کمک بگیریم، زیرا براین باوریم که دانشگاه فردوسی مشهد به عنوان سومین دانشگاه جامع ملی و شهر مشهدالرضا علیه‌السلام به عنوان پایتخت معنوی ایران اسلامی متعلق به همه مردم عزیز مهد پهناور علم و هنر ایران و دغدغه همه مسئولین متعهد و دلسوز می‌باشد. امید است با کمک و اقدام به موقع، این موضوع به سامان شود که بقول شاعر نامدار ایرانی" سرچشمه شاید گرفتن به بیل چو پر شد نشاید گذشتن به پیل".
الف) حمایت مالی و مشارکت داوطلبانه خیرین برای پیشبرد اهداف دانشگاه‌ها امری کاملا خداپسندانه است و وقف علمی در دانشگاه‌های جهان کاملا شناخته شده و مرسوم است؛ اما شایسته است کمک مالی خیرین عزیز در جهت چشم‌انداز و ماموریت اصلی دانشگاه برنامه‌ریزی، جهت‌دهی و سازماندهی شود، چه در غیر این صورت هم به نیت خیرخواهانه و داوطلبانه خیرین خیانت شده است و هم به دانشگاه و جامعه. در ادامه برخی از این موارد را که محدود به دانشگاه فردوسی مشهد نیست ارائه می شود.
۱. توجه به نیاز‌های متعدد دانشجویی، از جمله خوابگاه‌ها و مخصوصا خوابگاه‌های متاهلین، امکانات آموزشی و پژوهشی، امکانات رفاهی و تفریحی، بورسیه‌های آموزشی، تحقیقاتی و پژوهشی.
۲. نوسازی و بروزرسانی زیرساخت‌ها و تجهیزات آزمایشگاهی و کارگاهی که برخی قدمت بیش از ۳۰ سال داشته و به شدت مستهلک، ناکارا و ناکارآمد می‌باشد.
۳. ساخت دانشکده و پژوهشکده و تجهیز آزمایشگاه‌های فناوری نوین پیشرفته در زمینه‌های مختلف نانو، پزشکی، فناوری اطلاعات و هوا و فضا.
ب) این طرح فاقد مبانی و پشتوانه‌های علمی، فنی، هنری، فرهنگی و اجتماعی می‌باشد و پروژه تا زمان دریافت نظرات تخصصی در ابعاد مختلف و ملاحظات زیر تعلیق گردد. اقدام عجولانه و غیرکارشناسی نه تنها شایسته جامعه دانشگاهی نیست بلکه حتی در هدف اصلی که اعتلای جایگاه ادب و هنر و تکریم حکیم بلند آوازره توس فردوسی عزیز نیز در تقابل است.
۱. رعایت حقوق عامه، قوانین شهرسازی، در خصوص سیمای بصری، هماهنگی و هارمونی معماری شهر ضروری است. خصوصا لازم است اصول معماری و شهرسازی در مقیاس و ارتفاع تندیس در مقایسه با گنبد و گلدسته‌های حرم رضوی به عنوان شاخص اصلی مشهدالرضا علیه‌السلام رعایت شده و در این مهم باید به اختلاف سطح جغرافیایی دانشگاه و منطقه ثامن نیز توجه شود.
۲. باتوجه به اینکه طرح جامع دانشگاه فردوسی مشهد، طراحی، تدوین و به تصویب هیات رئیسه محترم دانشگاه رسیده و توسط شخص ریاست محترم فعلی دانشگاه به تمامی معاونت ها، دانشکده‌ها و بخش‌های اداری و مالی دانشگاه ابلاغ شده و در آن اجرای هرگونه طرح و نمادی خارج از طرح جامع ممنوع اعلام شده است. چنین نمادی در طرح جامع دیده نشده و مستند بر دستور خود رئیس دانشگاه هیچ گونه ساخت و سازی خارج از طرح جامع نباید انجام شود و باید فورا متوقف گردد.
۳. جامعه تخصصی معماری و شهرسازی دانشگاه این نماد را با این ابعاد نامتعارف، ناهمگون و در این مکان فاقد هرگونه مبانی علمی و تخصصی می‌داند و معتقد است که چنین نمادی با اصول اولیه معماری و شهرسازی و مبانی طراحی فضا‌های داخلی و خارجی محیط‌های آموزشی به ویژه محیط تخصصی دانشگاه مغایرت دارد. حتی دانشجویان معماری می‌دانند که بکارگیری نماد‌های غول پیکر مربوط به تفکر استالینی و نگاه سوسیالیستی-کمونیستی یک ایده منسوخ و مربوط به صد سال پیش بوده و در حال حاضر نه تنها نشانه تمدن، قدرت و اقتدار نمی‌باشد بلکه بیانگر ارتجاع و عقب ماندگی و باعث سرافکندگی متخصصان در بازدید‌های بین المللی و خلاف تدبیر و دیپلماسی علمی است.
۴. طراحی تندیس و جانمایی مناسب آن در پردیس دانشگاه فردوسی مشهد جهت رعایت اصول معماری و هماهنگی با سایر نماد‌ها از جمله سردر اصلی دانشگاه، مسجد جامع حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها، یادبود شهدای گمنام، مسجد امام رضا علیه‌السلام، دانشکده‌ها و پژوهشکده‌ها و نیز محله‌های اطراف دانشگاه نیازمند مطالعه دقیقی توسط متخصصین مختلف در زمینه‌های معماری، هنری، علوم اجتماعی و توسعه شهری بوده است. اگرچه همه این تخصص‌ها در دانشگاه جامع فردوسی مشهد فراهم است؛ اما صد افسوس که اعتماد به خرد جمعی و دریافت نظر متخصصان دانشگاه برای دستیابی به یک طرح درخور سومین دانشگاه جامع کشور و شهر امام رضا علیه‌السلام و نیز هماهنگی با طرح جامع دانشگاه فرصتی از دست رفته است.
۵. مزیت‌های متعدد در طراحی این مجسمه از جمله ارتفاع بیش از ۳۰ متر، جایگاه آرمگاه فردوسی و شهر تاریخی توس بعنوان میراث تاریخی و یکی از نماد‌های افتخارآفرین تمدن غنی ایران را تحت شعاع قرار می‌دهد. تندیس نصب شده در آرامگاه فردوسی از جنس سنگ مرمر کارارا به ارتفاع ۱۸۵ سانتی‌متر ساخته ابوالحسن صدیقی می‌باشد و شایسته است تندیس اخیر با رعایت تمام ملاحظات مطرح شده در بند‌های قبل در کنار نماد‌های دیگر از این شاعر گرانقدر در این شهر تاریخی جانمایی و استقرار پیدا کند. ایجاد موزه فردوسی و نمایشگاه چندرسانه‌ای در دانشگاه بسیار شایسته و با طبیعت دانشگاهی سازگارتر است.
ج) در پایان متذکر می‌شویم باتوجه به ملاحظات اقتصادی در شرایط جاری کشور، اجرای چنین طرح‌هایی با توجه به نکات زیر در اولویت قرار ندارد و توقع است دانشگاه با ارائه راهبرد‌ها و راهکار‌های عملی برای اجرای اقتصاد مقاومتی، ضمن پیشرانی جامعه، خود پیشگام در این مسیر باشد.
۱. تندیس جاری حکیم ابوالقاسم فردوسی در ابتدای درب شمالی پردیس دانشگاه فردوسی مشهد دارای سابقه تاریخی و مقبولیت عمومی بوده و با دیگر نماد‌ها ازجمله سردر شمالی کاملا سازگار و هماهنگ است. نه تنها جامعه دانشگاهیان ضرورتی برای ساخت مجسمه اخیر در فاصله چندصدمتری تندیس فعلی احساس نمی‌کند بلکه مطالبه عمومی توقف این طرح است.
۲. توجه به صرفه‌جویی اقتصادی و پرهیز از اسراف سرمایه‌های ملی ضروری است و صرف هزینه‌های هنگفت برای برنامه‌هایی که حاوی پیام فرهنگی قابل توجهی نیست حتی اگر از کمک‌های داوطلبانه خیرین بوده و برای ایشان ناچیز باشد، در این شرایط قابل پذیرش نیست.
۳. اگرچه طبق نظر هیات رئیسه دانشگاه هزینه‌های طراحی و ساخت این تندیس بصورت داوطلبانه و بدون تخصیص بودجه دانشگاهی و دولتی است؛ اما هزینه‌های جنبی برای سازگاری با محیط و ایجاد هماهنگی و هارمونی با نماد‌های دیگر دانشگاه، تهدید نماد‌های نامبرده در بند قبل و نیز هزینه‌های تعمیر و نگهداری تندیس در دوران بهره برداری سال‌های بعدی از جمله هزینه‌هایی است که ناخواسته به دانشگاه تحمیل می‌شود.
امید است با پذیرش شجاعانه خطا از سوی هیات رئیسه دانشگاه فردوسی مشهد، مساعدت و همراهی مسئولین متعهد و دلسوز در جامعه و اتخاذ یک تصمیم درست، این شروعی باشد برای به بکارگیری خرد جمعی و تعامل نزدیک دانشگاه و جامعه برای برداشتن گام‌های بزرگ و نیل به تمدن ایرانی-اسلامی درخور شان دانشگاهیان پیشرو در علم و فناوری و شایسته مردم عزیز ایران با داشتن سابقه فرهنگی غنی و نیز ناموران بزرگ و دانشمند، چون حکیم ابوالقاسم فردوسی.
این نامه خطاب به وزیر علوم، تحقیقات و فناوری، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، دبیر ستاد امربه معروف و نهی از منکر، رئیس سازمان بازرسی کل کشور، رئیس شورای استانی دفتر نهاد مقام معظم رهبری در دانشگاه‌های خراسان رضوی، نمایندگان مردم مشهد در مجلس شورای اسلامی، منتخبان مردم مشهد در مجلس شورای اسلامی، استاندار خراسان رضوی، رئیس شورای اسلامی شهر مشهد و شهردار مشهد نگاشته شده است.
همچنین این نامه به انجمن‌های علمی و صنفی، تشکل‌های اساتید و دانشجویی، کانون‌ها و نهاد‌های فرهنگی و اعضای محترم دانشگاه فردوسی مشهد رونوشت شده است.
تعداد نظرات: ۱
ناشناس
۱۲:۴۲ - ۱۳۹۹/۰۳/۱۷
پاسخ
خیلی نامه مسخره ای است فرد علاقمندی پیدا شده که با هزینه شخصی می خواهد یادمانی ماندنی برای فردوسی بزرگ بسازد حالا واقعا این جماعت چه مرضی در دل دارند که آن را به حل همه مشکلات عالم هستی پیوند زده اند!؟ اینها وقتی چند مسجد باشکوه با صرف چند برابر هزینه این پروژه در محوطه دانشگاه ساخته می شد کجا بودند؟ روشن است که ساختن بناهای فرهنگی و دینی ستوده است ولی مشخص است پشت این نامه اهداف دیگری وجود دارد
ارسال نظرات