چرا هنگام شادی یا غم گریه می‌کنیم؟ / پاسخ شیمی به اشک‌های ناخودآگاه

به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، از آنجایی که کاربرد علوم مختلف در زندگی روزمره یکی از سوالات پرتکرار و همیشگی محصلان در کلاس‌های درس است بر آن شدیم تا بخشی از کاربرد‌های علوم گوناگون را به تفکیک مطرح کنیم. این قسمت شیمی و گریه!

 

مهم نیست در حالت خوشحالی، غمگینی یا بخاطر پیاز گریه می‌کنید، تقریبا همه اشک‌ها شبیه بهم به‌نظر می‌رسند. اما شرایط محیطی هر اشک یک ترکیب شیمیایی مجزا را مشخص می‌کند که می‌تواند اطلاعاتی درباره عملکرد بیولوژیکی بدهد.

درواقع شما همیشه درحال اشک ریختن هستید، چون از این طریق چشم‌ها مرطوب و تمیز مانده و قادر به درک نور هستند. این‌ها به عنوان ‌«اشک‌های پایه» شناخته می‌شوند و مکرراً توسط غدد اشکی چشم تولیده شده و هنگامیکه وظیفه خود را انجام دادند توسط مجاری تخصصی به نام پانکتوم اشکی از سطح چشم شما جمع‌آوری می‌شوند.

از طریق این فرآیند، چشم شما روزانه ۱.۲ میلی‌لیتر اشک تولید می‌کند که سالانه معادل نیم لیتر اشک تحریک نشده است. تمام این اشک‌ها با تشکیل ۳ لایه (لایه مخاطی، لایه آبی و لایه چربی) در سطح چشم نگه داشته می‌شوند و اگر وظیفه خود را درست انجام دهند، هیچگاه حضور آن‌ها را متوجه نخواهید شد.

بدین ترتیب، آنچه متوجه آن می‌شوید اشک‌های رفلکس هستند که در پاسخ به آسیب یا یک ماده اذیت کننده خارجی مانند مواد شیمیایی که از پیاز خارج می‌شوند، شکل می‌گیرند. این اشک‌های رفلکس نه تنها در مقادیر بیشتری نسبت به اشک‌های پایه تولید می‌شوند بلکه لایه آبی آن‌ها حاوی آنتی‌بادی‌های بیشتری است تا به مقابله با هرگونه میکروارگانیسمی که ممکن است وارد چشم شود، کمک کند.

پس اشک‌های عاطفی چه هستند؟ یکی از گیج‌کننده‌ترین موضوعات در زیست‌شناسی انسان‌ها، تمایل به گریستن هنگام شادی یا غم زیاد است. درواقع، انسان‌ها تنها گونه جانوری شناخته شده هستند که اشک‌های عاطفی دارند.

اشک‌های هیجانی زمانی ایجاد می‌شوند که شما کنترل خود را از دست می‌دهید و دانشمندان فکر می‌کنند که به همراه سایر واکنش‌های بدن مانند افزایش ضربان قلب؛ تنفس کندتر و تولید هورمون استرس؛ اشک‌های مملو از اندروفین نیز برای پایدار کردن حالات شما ایجاد می‌شوند.