گزارش ویژه|
گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو- سید مهدی حاجی آبادی؛ شامگاه چهارشنبه، یکم مرداد وزیر جنگ پیشین رژیم صهیونیستی، در مصاحبه با شبکه آی۲۴نیوز اسرائیل از لزوم به‌کارگیری دکترین «اختاپوس» درباره تهران سخن به میان آورد. «نفتالی بنت» هدف این دکترین را واضح بیان کرد: ضربه مستقیم به ایران!
آبان سال گذشته بود که شهید «بهاء ابوالعطا» از فرماندهان جهاد اسلامی فلسطین با دستور مستقیم نتانیاهو ترور شد. شهید ابوالعطا یکی از سه فردی بود که در صدر لیست ترور اعلامی اسرائیل قرار داشت. نام دو فرد دیگر جالب است: سیّد حسن نصرالله و دیگری سردار شهید قاسم سلیمانی! [1]
معرفی سرلیست ترور اسرائیل در گزارش اورشلیم پست - ۸ آبان ۱۳۹۸
نفر سوم لیست: شهید «بهاء ابوالعطا» | ۱۴ روز بعد (۲۱ آبان ۱۳۹۸) ترور شد! / نفر دوم لیست: سیّد حس نصرالله
نفر اوّل: شهید سردار قاسم سلیمانی (۱۳ دی ۱۳۹۸) توسط ارتش آمریکا ناجوانمردانه در بغداد ترور شد
منبع عکس: رویترز | درج در گزارش اورشلیم پست
تل‌آویو از سال ۲۰۱۱، منبع تغذیه تسلیحاتی و امدادرسانی به جبهه النصره (شاخه سوری القاعده) و دیگر گروه‌های تکفیری در جنوب سوریه بوده است. از سال ۲۰۱۴، خلیفه حفتر را در بحران لیبی پشتیبانی می‌کند. محرّک اصلی دولت اتیوپی برای تکمیل ساخت سدّ النهضه بر روی نیل است که در صورت اتمام، مصر دچار بحران زیست‌محیطی خواهد شد. با شیوخ عرب جنوب خلیج فارس خط ارتباطی برقرار کرده است. اخباری وجود دارد که در جریان جنگ یمن، خلبانان اسرائیلی نیز اقدام به بمباران مردم بی‌گناه این کشور می‌کنند. بصورت تلویحی نیز انفجار یک سوله در سایت هسته‌ای نطنز ایران را برعهده گرفته است. همه موارد فوق یک معنا دارد: صهیونیستها افسار پاره کرده‌اند!
این غدّه سرطانی از بدو تاسیس، آرامش را از غرب آسیا گرفته است لذا درمانی جز نابودی ندارد. یکی از اقدامات مؤثر در این راستا، مسلّح شدن کرانه باختری است امّا مسئله به این سادگی نیست و مانعی بر سر راه وجود دارد.
کرانه باختری رود اردن، منطقه‌ای در شرق فلسطین اشغالی هم مرز با اردن است| منبع عکس: BBC
کرانه باختری در جنگ شش روزه ۱۹۶۷ به اشغال رژیم صهیونیستی در آمد. پس از اجرای طرح دو حکومت فلسطین/اسرائیل توسط قدرت‌های جهانی، اتحاد ملّی فلسطین توسط شورای اتحادیه عرب تشکیل و احمد الشقیری (کارمند فلسطینی‌الاصل وزارت خارجه سعودی) به عنوان نماینده فلسطین در این شورا تعیین شد. الشقیری سازمان آزادی‌بخش فلسطین (ساف) را که کنفدراسیونی از گروه‌های مبارز بود در قدس تاسیس کرد و تا سال ۱۹۶۸ ریاست آن را برعهده داشت. پس از استعفای الشقیری به دلیل اختلافات داخلی، یاسر عرفات از جنبش الفتح زمام امور ساف را برعهده گرفت. جنبش الفتح با توجه به اوج‌گیری ناسیونالیسم عربی در اواخر دهه ۵۰ میلادی تاسیس و به بزرگترین گروه مبارزاتی علیه اسرائیل با گرایش چپ تبدیل گشت. در همین دوره زمانی، گروه‌ها مبارز اسلامی به حاشیه رانده و در مواقعی نیز توسط دستگاه امنیتی دولت‌های عربی سرکوب شدند. جنبش الفتح به دلیل فقدان پایه‌های عقیدتی محکم، همچون بوته‌ای خشک پس از شعله‌ور شدن به خاموشی گرایید و پس از گذشت دو دهه از فعالیّت‌های چریکی‌اش به سازش با دشمن اسرائیلی روی آورد.
توافق عرفات (رئیس ساف) و اسحاق رابین (نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی) در حضور کلینتون (رئیس‌جمهور وقت آمریکا)
واشنگتن/ ۱۹۹۳ | منبع عکس: Getty Image
با انعقاد پیمان اسلو در سال ۱۹۹۳ و به رسمیّت شناختن اسرائیل توسط یاسر عرفات، کرانه باختری که قلمرو فلسطینیان بود به سه حوزه جغرافیایی B، A و C تقسیم شد:
منطقه A: این منطقه، ۱۸ درصد از کل کرانه باختری است. مسئولیت امور داخلی و امنیتی با دولت خودگردان است.
منطقه B: این منطقه، ۲۱ درصد از کل کرانه باختری است. مسئولیت امور داخلی با دولت خودگردان و کنترل نظامی و امنیتی بر عهده اسرائیل است.
منطقه C: این منطقه، ۶۱ درصد از کل کرانه باختری است. به طور کامل در اختیار اسرائیل است. [2]
منطقه B: این منطقه، ۲۱ درصد از کل کرانه باختری است. مسئولیت امور داخلی با دولت خودگردان و کنترل نظامی و امنیتی بر عهده اسرائیل است.
منطقه C: این منطقه، ۶۱ درصد از کل کرانه باختری است. به طور کامل در اختیار اسرائیل است. [2]
طبق پیمان اسلو، تشکیلات خودگردان جهت اداره مناطق فلسطینینشین به پایتختی شهر «رام‌الله» تشکیل شد. مقرر شده بود تا سال ۲۰۰۰، منطقه C تبدیل به منطقه B و در نهایت کرانه باختری یکپارچه به وضعیت منطقه A درآید؛ امّا هیچگاه این امر تحقق نیافت و این منطقه تاکنون در سیطره امنیتی اسرائیل قرار دارد.
سبز: منطقه A / شهرهای فلسطین | نارنجی: منطقه B / روستاهای فلسطین
خاکستری: منطقه C / در اختیار اسرائیل!
منبع عکس: israeled
تقسیم فلسطین به دو منطقه مقاومت و مذاکره!
با مرگ عرفات، فضای تازه‌ای برای مشارکت سایر گروه‌های فلسطینی به وجود آمد. در انتخابات پارلمانی سال ۲۰۰۶ فلسطین، حماس برای اوّلین بار در انتخابات شرکت کرد و ۷۴ کرسی از ۱۳۲ کرسی پارلمان را به دست آورد. به دلیل کسب اکثریت، اقدام به تشکیل دولت کرد و از جنبش الفتح نیز دعوت به همکاری کرد، ولی این گروه از حضور در دولت امتناع کرد. ملک عبدالله سعودی به دنبال وقوع درگیری بین گروه های فلسطینی، خالد مشعل (رئیس دفتر سیاسی حماس) و ابومازن (جانشین عرفات در جنبش الفتح و ساف) را به مکّه دعوت کرد تا بین این دو جریان وفاق ایجاد کند که منجر به توافق مکّه شد. طبق این توافق، مقرّر شد دولت وحدت ملّی به ریاست اسماعیل هنیه تشکیل شود.
از سمت راست: اسماعیل هنیه (رئیس وقت دولت فلسطینی)، خالد مشعل (رئیس دفتر سیاسی حماس) ، ملک عبدالله (پادشاه سعودی) و ابومازن (رئیس تشکیلات خودگردان و جنبش الفتح)
مکّه - بهمن ۱۳۸۵/ فوریه ۲۰۰۷ | منبع عکس: Gettyimages
عمر این وحدت اما کوتاه بود. محمّد دحلان (رئیس سابق سرویس امنیتی تشکیلات خودگردان) که متّهم به ترور یاسر عرفات است، زمینه درگیری بین جنبش فتح و حماس را ایجاد کرد. پس درگیری شدید، جنبش فتح درسال ۲۰۰۷ بصورت کامل از نوار غزه خارج و عملاً سرزمین‌های فلسطینی به دو منطقه مقاومت (غزه) و مذاکره (کرانه باختری) تقسیم شد.* نکته جالب این است که پس از خروج جنبش فتح، ارتش اسرائیل در سال ۲۰۰۸ به غزه حمله کرد که به جنگ ۲۲ روزه شهره شد. ولی با مقاومت مردم غزه و به لطف مجاهدت شهید عماد مغنیه و شهید قاسم سلیمانی ماشین جنگی اسرائیل قادر به فتح غزه نشد.
سمت راست: محمد دحلان| پس از افشای اسنادی مبنی بر همکاری با اسرائیل به امارت گریخت
دحلان اکنون مشاور امنیتی بن زاید (ولیعهد ابوظبی) است و ردّ پای وی در کودتای ۲۰۱۶ ترکیه و انتقال سلاح به لیبی دیده می‌شود!
تشکیلات خودگردان؛ ترمز جریان مبارزه علیه اسرائیل
فعالیّت گروه‌های اسلامی در منطقه کرانه باختری ممنوع است. حافظ این ممنوعیت در مناطق فلسطینینشین پلیس تشکیلات خودگردان است! تشکیلات حتی برگزاری جلسات ساده قرائت قرآن را هم تحمّل نمی‌کند. درواقع نقش جانشین نیروی امنیتی اسرائیل در مناطق فلسطینینشین را داراست و افرادی که به زعم تل‌آویو تروریست هستند (همچون جهاد اسلامی و حماس)، از سوی نیروهای این تشکیلات بازداشت و درصورت لزوم، مورد هدف قرار خواهند گرفت! برخلاف نیروهای مقاومت در غزه که آرمان آزادی کلّ فلسطین را دارند، مشکلی با موجودیت رژیم صهیونیستی ندارند. تشکیلات خودگردان فلسطین قریب به ۳۰ سال است که درحال مذاکره با تل‌آویو است. نتیجه امّا تعدّی هر روزه صهیونیستها به امتیازات حداقلّی پیمان اسلو و گسترش سیاست یهودی‌سازی در مناطق فلسطینی بوده است. با تشکیل دولت ائتلافی اسرائیل در سال ۲۰۲۰، تل‌آویو اعلام کرد نیمی از منطقه C در کرانه باختری (درّه اردن) را به قلمرو رژیم صهیونیستی ضمیمه خواهد کرد.
بیشتر بخوانید:
بارقه‌هایی از امید به وجود آمد که این‌بار اقدامی از سوی «رام‌الله» صورت خواهد گرفت امّا در کمال تعجّب «الشیخ» عضو کمیته مرکزی جنبش فتح اعلام کرد، تشکیلات خودگردان اجازه متشنج شدن کرانه باختری و انتفاضه را نخواهد داد. وی گفت: «هر کسی اقدامی علیه اسرائیل انجام دهد او را بازداشت خواهیم کرد و در زندانهای تشکیلات خودگردان نگه خواهیم داشت[!] ... اسرائیل به جای ما در کرانه باختری کار کند و مسؤولیت مردم را بر عهده بگیرد؛ در زمان فعلی ما متعهد به حفاظت از امنیت اسرائیل هستیم.» [3]
به نظر می‌رسد قبل از صهیونیستها، نیروهای مقاومت باید فکری به حال تشکیلات خودگردان کنند. گمانه‌زنی‌ها حاکی از آن است که مصر، اردن، امارات و سعودی بر جانشینی محمّد دحلان پس از مرگ ابومازن نظر مثبت دارند که با توجه به سبقه امنیتی این فرد که از قضا درمیان جنبش فتح همچنان دارای هوادارانی است، نیروهای مقاومت فلسطینی علاوه بر ارتش صهیونیستی باید با منافقین فلسطینی هم درگیر شوند. هر چند در سالیان گذشته، اسرائیل ضربات مهلکی از جبهه شمال (لبنان) و جبهه جنوب (نوار غزه) از سوی محور مقاومت دریافت کرده است ولی درصورت گشوده شدن جبهه سوم از شرق، کار اشغالگران تمام خواهد شد.
منابع:
[1]: https://www.jpost.com/israel-news/who-are-the-men-on-israels-potential-hit-list-606101
[2]: https://www.aljazeera.com/news/2019/09/areas-occupied-west-bank-190911093801859.html
[3]: https://fa.alalamtv.net/news/4980451
*فوزی، یحیی، جنبش‌های اسلامگرای معاصر: بررسی منطقه‌ای ، انتشارات پژوهشکده امام خمینی و انقلاب اسلامی، ۱۳۹۳
ارسال نظرات