شب چهارم محرم، دانشگاه شریف
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، با وجود شرایط کرونایی هیئت‌های دانشجویی از پای ننشسته و همه با رعایت پروتکل‌های بهداشتی مراسم عزاداری محرم را برگزار کردند. از جمله این هیئت‌ها هیئت دانشجویی الزهرا(س) شریف است که با سخنرانی حجت الاسلام رستمی مراسم خود را شروع می‌کند.
مشروح سخنرانی حجت الاسلام رستمی در چهارمین شب محرم به شرح زیر است:
مشروح سخنرانی حجت الاسلام رستمی در چهارمین شب محرم به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
«إِنَّ اللَّهَ لَا یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ {رعد، ۱۱}»
اگر دیدی در جامعه تحول رخ داد، بدان قبل از آن تحولی در درون و جان انسان‌ها داشته‌است و اگر دیدی جامعه‌ای به وضع بدی رسید، از حکومت نبوی به ناشایستگان رسید و از حکومت علوی به معاویه و بنی‌امیه رسید، بدان قبل از آن تغییری در جامعه رخ داده‌است.
علم و عمل علی (ع)
ابن عباس می‌فرمود: علی (ع) فرمود: علم من از علم پیامبر (ص) است، و علم پیامبر از علم خداست، و من ابن عباس می‌گویم علم من از علم علی است، اما دانش من و تمام دانشمندان در برابر علم علی (ع)، قطره‌ای از اقیانوس است. هر کس با نهج البلاغه آشنا می‌شود تازه با عظمت قرآن آشنا می‌شود.
امیرالمؤمنینی که بنا بود امت را هدایت کند، کارش چاه‌کنی شده‌بود، این امیرالمؤمنین حالا فرصت پیدا کرده‌است مردم را هدایت کند، می‌فرماید: «سلونی قبل ان تفقدونی» عده‌ای بهره بردند، اما جریان عمومی کشور این نیست که روش خلافت امیرالمومنین را ببینند. کار به جایی می‌رسد که امیرالمومنین مجبور می‌شود از چهارچوب‌های خود بزند و عدول کند.
خیلی جا‌ها دست امیرالمومنین بسته‌شد، نتوانست کاری کند؛ ابوموسی اشعری را قبول داشت؟ خیر، اما جریان عمومی کشور او را دوست داشت. قیس ابن سعد، یار باوفای حضرت علی، حضرت مجبور شد او را کنار بگذارد، چون شایعات در مورد او زیاد شد. کسی فکر می‌کند ذره‌ای حضرت علی از عدل عدول کند؟ حضرت کسی را از مقام قضاوت عزل کرده‌بود، به خاطر مردم دوباره او را قاضی کرد، اما به او نامه زد حق نداری بدون نامه زدن به من قضاوت کنی.
ناشایستگی جامعه
جامعه‌ای که دنیاطلب است، جامعه‌ای که به دنبال غنیمت است، ارزش‌هایش عوض شده‌است، روش امیرالمؤمنین را تحمل کنند، جامعه‌ای که به امیرالمومنین می‌گویند زمان تو درگیر مسلمان‌ها هستیم قبل از تو کشورگشایی می‌کردیم، غنیمت جنگی می‌بردیم. انواع انحرافاتی که در زمان قبل از امام علی بوجود آمده بود جامعه را به تدریج تغییر داده بود. انواع انحرافات قبل از حضرت علی ایجاد شد و باعث شد که جنگ با معاویه را رها کند؛ و در آخر حضرت رسول به ایشان فرمود: نفرینشان کن؛ و حضرت فرمود: خدایا مرا از این‌ها بگیر. جامعه چه زمانی علی را از دست داد؟ «إِنَّ اللَّهَ لَا یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ {رعد، ۱۱}» تغییرات درون این جامعه.
بحث آحاد هم نیست، جریان عمومی جامعه، چه بسا آحاد ارزشمندی هم وجود داشته باشد، اما جریان عمومی کشور از ارزش‌ها ساقط شده‌است. آسیب‌ها را کم ننگاریم، و در مقابل هم مسئله‌ای بی‌تفاوت نباشیم. چون خطوات شیطان ایجاد می‌شود و کاری می‌کند که ارزش‌ها عوض شود.
امام در منا مسلمانان را جمع می‌کند و می‌گوید هر آدم سرشناسی می‌شناسید خبر کنید. در ابتدای خطبه استشهاد می‌کند که چه کسانی از پیامبر شنیدند «یاعلی، انت منی بمنزلة هارون من موسی» یکی یکی شهادت می‌دهند. حضرت می‌فرمایند من نگران هستم دین خدا مانده و مندرس و پوسیده شود. می‌بینید معاویه و طاغوت و فرعون با ما شیعیان چه می‌کند؟ چند مسئله را برمی‌شمرند که اگر قدری تأمل داشته‌باشیم ببینیم جامعه به کجا رسیده که در آن معاویه مسلط شده‌است؟ می‌فرمایند: از مرگ فرار کردید. ترس شما از جان دادن در راه خدا آنان را بر شما مسلط کرد. جامعه‌ای که از جان و مالش به خاطر خدا نمی‌گذرد، شایستگی امام معصوم را ندارد. خدا فرموده من مشتری جان و مال شما هستم. خوش به حال شما برای این معامله، سود کامل است. شما تجارت با خدا را تجارت خطرناک دانستید، جامعه‌ای که جان و مال و آبرویش برایش مهم‌تر از دین باشد، نفسش آسیب می‌بیند و اهلیت امام را ندارد.
شما مالی را در راه خدا هزینه نکردید، حاضر نشدید برای دین خدا از مال خود بگذرید. نگویید انقلاب برای ما چه کار کرده‌است؟ بگویید ما برای انقلاب چه کار کردیم؟ خیلی از ناکارآمدی‌ها به همان منفعت‌طلبی‌ها برمی‌گردد. بین چالش و سازش به دنبال سازش رفته‌ایم. اگر با چالش اهل هزینه کردن بودی، خدا نصرت می‌دهد، ضمن اینکه هزینه‌هایت نزد خدا محفوظ است. تعبیر قرآن این است که هیچ قدمی از قدم برنمی‌دارید، آسیبی نمی‌بینید مگر اینکه هر عمل صالحی برایت نوشته می‌شود. اکر اهل هزینه کردن باشیم، خدا برکت می‌دهد.
حواسمان باشد انسان‌های مؤمن و امام حسینی به ما گفتند دائماً جان خدا را در جریان امام حسین (ع) و این جریان معنوی شستشو دهید. رسول خدا نماز را به چشمه‌ی آب گرم تشبیه کرد. کسی که نماز می‌خواند مثل کسی است که روزی پنج بار دوش بگیرد، مگر می‌شود آلودگی بر وجودش بماند؟ و امام حسین (ع) آن چشمه‌ی صفابخش و معنویت‌بخش است که اهل‌ها را به سرچشمه‌ی بالاتر می‌رساند؛ و نااهل‌ها را اهل می‌کند. خود ما در مجالس امام حسین (ع) چقدر احساس قرب می‌کنیم، چقدر احساس می‌کنیم ازخودگذشتگی برایمان فراهم‌تر است. امام حسین (ع) مطهر است و این فضا‌های تطهیر ما را و این نگرانی‌ها را باید امنیت بخشد.
«یَا أَیُّهَا الْعَزِیزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ»
«إِنَّ اللَّهَ لَا یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ {رعد، ۱۱}»
اگر دیدی در جامعه تحول رخ داد، بدان قبل از آن تحولی در درون و جان انسان‌ها داشته‌است و اگر دیدی جامعه‌ای به وضع بدی رسید، از حکومت نبوی به ناشایستگان رسید و از حکومت علوی به معاویه و بنی‌امیه رسید، بدان قبل از آن تغییری در جامعه رخ داده‌است.
علم و عمل علی (ع)
ابن عباس می‌فرمود: علی (ع) فرمود: علم من از علم پیامبر (ص) است، و علم پیامبر از علم خداست، و من ابن عباس می‌گویم علم من از علم علی است، اما دانش من و تمام دانشمندان در برابر علم علی (ع)، قطره‌ای از اقیانوس است. هر کس با نهج البلاغه آشنا می‌شود تازه با عظمت قرآن آشنا می‌شود.
امیرالمؤمنینی که بنا بود امت را هدایت کند، کارش چاه‌کنی شده‌بود، این امیرالمؤمنین حالا فرصت پیدا کرده‌است مردم را هدایت کند، می‌فرماید: «سلونی قبل ان تفقدونی» عده‌ای بهره بردند، اما جریان عمومی کشور این نیست که روش خلافت امیرالمومنین را ببینند. کار به جایی می‌رسد که امیرالمومنین مجبور می‌شود از چهارچوب‌های خود بزند و عدول کند.
خیلی جا‌ها دست امیرالمومنین بسته‌شد، نتوانست کاری کند؛ ابوموسی اشعری را قبول داشت؟ خیر، اما جریان عمومی کشور او را دوست داشت. قیس ابن سعد، یار باوفای حضرت علی، حضرت مجبور شد او را کنار بگذارد، چون شایعات در مورد او زیاد شد. کسی فکر می‌کند ذره‌ای حضرت علی از عدل عدول کند؟ حضرت کسی را از مقام قضاوت عزل کرده‌بود، به خاطر مردم دوباره او را قاضی کرد، اما به او نامه زد حق نداری بدون نامه زدن به من قضاوت کنی.
ناشایستگی جامعه
جامعه‌ای که دنیاطلب است، جامعه‌ای که به دنبال غنیمت است، ارزش‌هایش عوض شده‌است، روش امیرالمؤمنین را تحمل کنند، جامعه‌ای که به امیرالمومنین می‌گویند زمان تو درگیر مسلمان‌ها هستیم قبل از تو کشورگشایی می‌کردیم، غنیمت جنگی می‌بردیم. انواع انحرافاتی که در زمان قبل از امام علی بوجود آمده بود جامعه را به تدریج تغییر داده بود. انواع انحرافات قبل از حضرت علی ایجاد شد و باعث شد که جنگ با معاویه را رها کند؛ و در آخر حضرت رسول به ایشان فرمود: نفرینشان کن؛ و حضرت فرمود: خدایا مرا از این‌ها بگیر. جامعه چه زمانی علی را از دست داد؟ «إِنَّ اللَّهَ لَا یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ {رعد، ۱۱}» تغییرات درون این جامعه.
بحث آحاد هم نیست، جریان عمومی جامعه، چه بسا آحاد ارزشمندی هم وجود داشته باشد، اما جریان عمومی کشور از ارزش‌ها ساقط شده‌است. آسیب‌ها را کم ننگاریم، و در مقابل هم مسئله‌ای بی‌تفاوت نباشیم. چون خطوات شیطان ایجاد می‌شود و کاری می‌کند که ارزش‌ها عوض شود.
امام در منا مسلمانان را جمع می‌کند و می‌گوید هر آدم سرشناسی می‌شناسید خبر کنید. در ابتدای خطبه استشهاد می‌کند که چه کسانی از پیامبر شنیدند «یاعلی، انت منی بمنزلة هارون من موسی» یکی یکی شهادت می‌دهند. حضرت می‌فرمایند من نگران هستم دین خدا مانده و مندرس و پوسیده شود. می‌بینید معاویه و طاغوت و فرعون با ما شیعیان چه می‌کند؟ چند مسئله را برمی‌شمرند که اگر قدری تأمل داشته‌باشیم ببینیم جامعه به کجا رسیده که در آن معاویه مسلط شده‌است؟ می‌فرمایند: از مرگ فرار کردید. ترس شما از جان دادن در راه خدا آنان را بر شما مسلط کرد. جامعه‌ای که از جان و مالش به خاطر خدا نمی‌گذرد، شایستگی امام معصوم را ندارد. خدا فرموده من مشتری جان و مال شما هستم. خوش به حال شما برای این معامله، سود کامل است. شما تجارت با خدا را تجارت خطرناک دانستید، جامعه‌ای که جان و مال و آبرویش برایش مهم‌تر از دین باشد، نفسش آسیب می‌بیند و اهلیت امام را ندارد.
شما مالی را در راه خدا هزینه نکردید، حاضر نشدید برای دین خدا از مال خود بگذرید. نگویید انقلاب برای ما چه کار کرده‌است؟ بگویید ما برای انقلاب چه کار کردیم؟ خیلی از ناکارآمدی‌ها به همان منفعت‌طلبی‌ها برمی‌گردد. بین چالش و سازش به دنبال سازش رفته‌ایم. اگر با چالش اهل هزینه کردن بودی، خدا نصرت می‌دهد، ضمن اینکه هزینه‌هایت نزد خدا محفوظ است. تعبیر قرآن این است که هیچ قدمی از قدم برنمی‌دارید، آسیبی نمی‌بینید مگر اینکه هر عمل صالحی برایت نوشته می‌شود. اکر اهل هزینه کردن باشیم، خدا برکت می‌دهد.
حواسمان باشد انسان‌های مؤمن و امام حسینی به ما گفتند دائماً جان خدا را در جریان امام حسین (ع) و این جریان معنوی شستشو دهید. رسول خدا نماز را به چشمه‌ی آب گرم تشبیه کرد. کسی که نماز می‌خواند مثل کسی است که روزی پنج بار دوش بگیرد، مگر می‌شود آلودگی بر وجودش بماند؟ و امام حسین (ع) آن چشمه‌ی صفابخش و معنویت‌بخش است که اهل‌ها را به سرچشمه‌ی بالاتر می‌رساند؛ و نااهل‌ها را اهل می‌کند. خود ما در مجالس امام حسین (ع) چقدر احساس قرب می‌کنیم، چقدر احساس می‌کنیم ازخودگذشتگی برایمان فراهم‌تر است. امام حسین (ع) مطهر است و این فضا‌های تطهیر ما را و این نگرانی‌ها را باید امنیت بخشد.
«یَا أَیُّهَا الْعَزِیزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ»
ارسال نظرات