امید‌ها برای پرتاب ماهواره ظفر ۲ تا پایان سال ۹۹ / علم و صنعتی‌ها نتیجه می‌گیرند؟

به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، ماهواره ظفر به طور کلی ماهواره سنجش از دور است. ظفر ۱ یکشنبه ۲۰ بهمن پارسال پرتاب شد، ولی نتوانست روی مدار قرار گیرد و نهایتا در اقیانوس هند سقوط کرد. ظفر ۲ نیز قرار است که تا پایان امسال با ماهواره‌بر سیمرغ پرتاب شود. این ماهواره قرار است در مدار دایره‌ای حرکت کند. وزن این ماهواره ۱۱۳ کیلوگرم و دارای طول عمر تجهیزاتی ۱.۵ سال است. روی این ماهواره چهار دوربین رنگی نصب می‌شود.

ساخت ماهواره ظفر حدود ۶ سال قبل در دانشگاه علم و صنعت آغاز شد. نتیجه تلاش چند ساله دانشمندان حوزه فضایی درنهایت به ساخت ماهواره ظفر ۱ و ۲ ختم شد. ماهواره‌ای که نسخه اول آن با دوربین تصویربرداری با کیفیت ۲۵ متر در مدار قرار گرفت تا رویای ساخت ماهواره در مدار ژئو و با کیفیت یک متر را محقق کند که این امر عملی نشد. ظفر ۲ با دقت تصویربرداری ۱۶متر رنگی طراحی و ساخته شده است.

ماهواره‌های ظفر ۱ و ۲ در رده ماهواره‌های Low Earth orbit یا مدار نزدیک زمین با ارتفاع مداری ۵۳۰ کیلومتر قرار می‌گیرند. در بخش فضایی، ماهواره‌های ظفر شامل محموله تصویربرداری، محموله ذخیره و ارسال، محموله تحقیقاتی تشعشعات فضایی، زیر سیستم‌های تعیین موقعیت، تعیین و کنترل وضعیت، مدیریت داده و فرمان، انرژی، سازه و مکانیزم و کنترل حرارت است.

ماهواره ظفر۱ دارای محموله تصویربرداری پانکروماتیک (سیاه و سفید) با تفکیک مکانی بهتر از ۲۵ متر بود، تهیه نقشه یکی از مهم‌ترین کاربرد‌های این ماهواره بود. با استفاده از این کاربرد مهم، تولید و به‌روز رسانی نقشه‌های کاربری اراضی، پایش توسعه شهری، مرز پهنه‌های کشاورزی، مرز پهنه‌های جنگلی، نقشه‌های پهنه‌بندی دریاچه‌های دائمی و فصلی آن هم در مقیاس ملی می‌توانست انجام شود.

 

کاربرد دیگر این ماهواره هیدروگرافی بود که پایش مرز دریاچه‌ها و بهبود در پایش خطوط ساحلی را ممکن می‌کند، تعیین مرکز گسترش شهری و پایش رشد مناطق شهری، به روزرسانی نقشه‌های ساختاری در مقیاس ملی نیز کاربرد‌های شهری و زمین شناسی است که برعهده ماهواره ظفر۱ گذاشته شده بود.

 

ماهواره ظفر۲ دارای محموله تصویربرداری چند طیفی با تفکیک مکانی بهتر از ۱۶ متر است. در ماهواره ظفر ۲ علاوه بر تمام امکانات ماهواره ظفر۱، پایش بستر رودخانه‌ها، شناسایی مناطق تخریب شده بعد از بحران در نواحی شهری در مقیاس منطقه‌ای و بهبود در سامانه پایش حریق نیز وجود دارد.

 

به گفته محققان، این ماهواره دقت سیستمِ کنترل تعیین وضعیت ماهواره ظفر نسبت به ماهواره نوید ۳۰۰ درصد پیشرفت داشته است. پرتاب ماهواره ظفر تاکنون دو بار به تعویق افتاده است. این ماهواره ۲۰ بهمن سال ۹۸ به فضا پرتاب شد و به علت عدم تغذیه ماهواره توسط ماهواره‌بر سیمرغ و و کم توان بودن موتور آن در مدار زمین قرار نگرفت و نهایتا در اقیانوس هند سقوط کرد.

ماهواره ظفر شامل محموله تصویربرداری، محموله ذخیره و ارسال، محموله تحقیقاتی تشعشعات فضایی، زیر سیستم‌های تعیین موقعیت، تعیین و کنترل وضعیت، مدیریت داده و فرمان، انرژی، سازه و مکانیزم و کنترل حرارت است.

تولید و به‌روز رسانی نقشه‌های کاربری اراضی در مقیاس ملی، تولید و به‌روز رسانی پایش توسعه شهری در مقیاس ملی، تولید و به‌روز رسانی مرز پهنه‌های کشاورزی در مقیاس ملی، تولید و به‌روز رسانی نقشه‌های پهنه‌بندی دریاچه‌های دائمی و فصلی در مقیاس ملی، به‌روز رسانی نقشه‌های ساختاری (شناسایی گسل‌ها و چین‌ها) در مقیاس ملی از جمله کاربرد‌های این ماهواره اعلام شده است.