به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی و اساتید استان تهران به جامعه نخبگانی و دانشجویان کشور فرانسه، نحوه آزادی بیان در این کشور را به چالش کشیدند.
متن نامه مذکور به شرح زیر است:
«بسم الله الرحمن الرحیم
وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِینَ
محمد رسول الله، همانا پیام آور نیکی‌ها و مهربانی‌ها است. او کسی بود که انسان هارا از تاریکی و ضلالت، به روشنایی و سعادت سوق داد.
جوانان کشور فرانسه، برای کشور شما چه شده که روزی نماد تمدن در اروپا بودید، اما امروز، به نقل از آمار سازمان ملل متحد، بیش از نیمی از فرزندان متولد شده در فرانسه نامشروع هستند.
جوانان کشور متمدن فرانسه، برای کشور شما چه شده که روزی مهد حقوق در اروپا بودید، ولی امروز رئیس جمهور منتخب شما، میثاق‌ها و بند‌های حقوق بشری را به بهانه آزادی بیان نقض می‌کند.
آزادی بیان یکی از انواع حقوق بشری است که در اسناد حقوق بشری مختلفی، چون اعلامیه حقوق بشر و شهروندی فرانسه، ۱۷۸۹ (ماده ۱۱)؛ اعلامیه جهانی حقوق بشر، ۱۹۴۸ (ماده ۱۹)؛ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی، ۱۹۶۶ (بند‌های ۱ و ۲ و ۳ ماده ۱۹)؛ کنوانسیون بین المللی رفع هر نوع تبعیض نژادی، ۱۹۶۵ (ماده ۵)؛ کنوانسیون حقوق کودک، ۱۹۸۹ (بند ۲ ماده ۲، بند ۱ ماده ۱۲ و بند‌های ۱ و ۲ ماده ۱۳)؛ کنوانسیون بین المللی حمایت از حقوق کارگران مهاجر و اعضای خانواده آن ها، ۱۹۹۰ (بند ۲ ماده ۱۳)؛ کنوانسیون اروپایی حقوق بشر و آزادی‌های بنیادین، ۱۹۵۰ (بند‌های ۱ و ۲ ماده ۱۰)؛ کنوانسیون آمریکایی حقوق بشر، ۱۹۶۹ (بند ۱ ماده ۱۳ و بند ۱ ماده ۱۴) و حتی اعلامیه ۱۹۹۰ قاهره راجع به حقوق بشر در اسلام (بند الف ماده ۲۲) نیز منعکس شده است.
آنچه از تعاریف آزادی بیان در اسناد بین المللی فوق بر می‌آید، به هیچ وجه توجیهی برای توهین یا تمسخر سایر عقاید نیست. آزادی بیان تا جایی کاربرد دارد که با سایر حقوق تزاحم پیدا نکند. جریحه دار کردن احساسات و عقیده بیش از یک میلیارد مسلمان در جهان به بهانه آزادی بیان نه تنها با هیچ منطق و استدلالی قابل پذیرش نیست، بلکه مغایر با همین اسناد، کنوانسیون‌ها و معاهداتی است که آزادی بیان را به عنوان یک حق بشری معرفی کرده اند. برای مثال بند (۳) ماده (۱۹) میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی،۱۹۶۶، صراحتاً آزادی بیان را مستلزم حقوق و مسئولیت‌های خاصی معرفی نموده است و آن را تابع محدودیت‌های معینی قرار داده که از جمله آن‌ها احترام به حقوق یا حیثیت سایرین و مواردی، چون حفظ امنیت ملی یا نظم عمومی یا سلامت یا اخلاق عمومی ذکر کرده است؛ و یا بند (۱) ماده (۱۴) کنوانسیون آمریکایی حقوق بشر، ۱۹۶۹ حق افرادی که اظهارات یا نظر‌های غیر دقیق یا زننده منتشرشده عمومی توسط یک رسانه قانونی، آسیب دیده اند را در پیگیری و پاسخگویی محفوظ دانسته است. دیوان اروپایی حقوق بشر نیز در پرونده‌های متعددی توهین به ادیان از جمله اسلام را مشمول تعریف آزادی بیان ندانسته است.
تعریف دوگانه از آزادی بیان، جایی بروز می‌کند که صحبت کردن در مورد واقعه هلوکاست جرم است، یا طبق گفته آقای مکرون، توهین به مرده و زنده یهودیان جرم تلقی می‌شود، اما توهین‌های پیاپی به مسلمانان را آزادی بیان می‌خواند.
جامعه حقوق نخبگانی فرانسه باید در قبال این تفرقه افکنی و نفرت پراکنی دولت فرانسه سکوت نکند.
امروز فرانسه، نیازمند کنشگری مردمی است. جلوگیری از این رویه غلط دولت فرانسه رسالت شما است.
ما اساتید و دانشجویان بسیجی به رئیس جمهور نادان وگستاخ فرانسوی هشدار میدهیم که در صورت استمرار این رویکرد نژاد پرستانه و تفرقه افکنانه مذهبی مکرون دیگر مانند سلف انگلیسیش سلمان رشدی روی آرامش را نخواهد دید و اعلام تا به جای حمایت از توهین کنندگان به حل مشکلات مردم کشورش بپردازد که بیش از یکسال هر هفته برای دادخواهی به خیابان‌ها آمدند و آزادی بیان واقعی این مردم سلب شدو پاسخی جز خشونت و مشت آهنین به جای توجه به خواسته به حقشان دریافت نکردند.»
ارسال نظرات