زنده‌دلی مطرح کرد
محمد زنده‌دلی، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه دامغان در گفتگو با خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، گفت: بر اساس طرح آمایش ملی که با تاکیدات مقام معظم رهبری در کشور صورت گرفت، هر استان باتوجه به استعداد‌ها و ویژگی‌های ذاتی خودش، راه پیشرفت را طی می‌کند. سال ۹۵ طرح دیگری به نام طرح «آمایش آموزش عالی» از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی مطرح شد که طبق آن، دانشگاه‌های هر استان، موظف به نگاه ویژه به رشته‌های بومی خود هستند.
زنده‌دلی اظهار کرد: برای مثال در استانی مثل سمنان که با تعدد معادن مواجه هستیم، دانشگاه‌ها ملزم به توجه خاص به رشته‌های مربوط به معدن و زمین شناسی هستند. اولین حرکت وزارت علوم در این راستا، در سال ۹۵ بود و دکتر شریعتی، معاون آموزشی وقت وزارت به عنوان متولی این امر برگزیده شد. او در اولین اقدام، به سطح بندی و تقسیم دانشگاه‌ها به سه دسته مختلف پرداخت: سطح یک (بین‌المللی)، سطح دو (منطقه‌ای) و سطح سه (شهرستانی).
مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه دامغان خاطرنشان کرد: تمرکز دانشگاه‌های سطح یک به روی مباحث بین‌المللی، سطح دو منطقه‌ای و سطح سه شهرستانی است. از همان ابتدا، ایراداتی به طرح وارد شد، چون ملاک‌های پیش‌فرض آن درست نبود. یک انتقادی که متوجه طرح نام‌برده می‌شود این است که دانشگاه‌های سطح سه، حتی اگر در رشته‌ای به خصوص، پیشرفت به‌سزایی کرده و تجهیزات کافی برای آموزش در آن را داشته باشد، به دلیل ضعیف بودن در سایر رشته‌ها، توان بین‌المللی شدن را ندارد.
وی ادامه داد: بالعکس این اتفاق در دانشگاه‌های سطح یک به وجود می‌آید؛ اگر دانشگاهی سطح یک باشد و در رشته‌هایی عملکرد ضعیفی داشته باشد، باز هم بین‌المللی خواهد بود. این در حالی است که شریعتی، دانشگاه‌های غیر انتفاعی را از حالت سطح بندی خارج کرده و آن‌ها جزو این سطوح و تقسیمات نیستند.
زنده‌دلی گفت: از تیرماه امسال، رحیمی، معاون پژوهشی وزارت علوم، طرحی به نام «مدیریت استانی آموزش عالی» را طراحی و به دانشگاه‌ها ابلاع کرد؛ بر این اساس، در هر استان، یک دانشگاه به عنوان دانشگاه معین در نظر گرفته می‌شود و سایر دانشگاه‌ها باید اقدامات مدیریتی خود را ذیل دانشگاه معین پیش ببرند.
این فعال دانشجویی تاکید کرد: این مسئله، موجی از انتقادات را متوجه وزارت علوم کرد. با این حال، تایید کننده این ابلاغیه، تنها شخص معاون پژوهشی وزارت علوم بوده و طرح از سمت وزیر و شورای معاونین هنوز تایید نشده و صرفا با تاییدیه دکتر رحیمی ابلاغ شده است.
وی اظهار کرد: وقتی به این طرح با نگاهی موشکافانه نگاه کنیم، متوجه خواهیم شد که مشکلات آموزش ملی، ناشی از تصمیم‌گیری‌های کلان است و حالا با این طرح، دور باطلی چیده شده است. سوال این‌جاست که آیا این ساختار استانی، می‌تواند مشکلات را حل کند؟ در بعضی استان‌ها مانند لرستان، مسائل قومیتی زیادی وجود دارد که اجرای طرح دانشگاه معین نیز می‌تواند به آن دامن بزند.
زنده‌دلی ادامه داد: طرح معین ممکن است که استان‌های با قومیت‌های گوناگون را با تبعات امنیتی مواجه کند. این منطقی نیست که دولت در انتهای زمان خدمت خود، طرحی با این گستردگی را با وجود ابهامات امنیتی، مطرح کند. خیلی از مراکز استان‌ها با شهرستان‌های خود مشکلات طایفه‌ای دارند و این ارجاع، جرقه‌ای برای شکل‌گیری رقابت مشکل ساز در برخی از آن‌ها خواهد بود.
زنده‌دلی اظهار کرد: برای مثال در استانی مثل سمنان که با تعدد معادن مواجه هستیم، دانشگاه‌ها ملزم به توجه خاص به رشته‌های مربوط به معدن و زمین شناسی هستند. اولین حرکت وزارت علوم در این راستا، در سال ۹۵ بود و دکتر شریعتی، معاون آموزشی وقت وزارت به عنوان متولی این امر برگزیده شد. او در اولین اقدام، به سطح بندی و تقسیم دانشگاه‌ها به سه دسته مختلف پرداخت: سطح یک (بین‌المللی)، سطح دو (منطقه‌ای) و سطح سه (شهرستانی).
مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه دامغان خاطرنشان کرد: تمرکز دانشگاه‌های سطح یک به روی مباحث بین‌المللی، سطح دو منطقه‌ای و سطح سه شهرستانی است. از همان ابتدا، ایراداتی به طرح وارد شد، چون ملاک‌های پیش‌فرض آن درست نبود. یک انتقادی که متوجه طرح نام‌برده می‌شود این است که دانشگاه‌های سطح سه، حتی اگر در رشته‌ای به خصوص، پیشرفت به‌سزایی کرده و تجهیزات کافی برای آموزش در آن را داشته باشد، به دلیل ضعیف بودن در سایر رشته‌ها، توان بین‌المللی شدن را ندارد.
وی ادامه داد: بالعکس این اتفاق در دانشگاه‌های سطح یک به وجود می‌آید؛ اگر دانشگاهی سطح یک باشد و در رشته‌هایی عملکرد ضعیفی داشته باشد، باز هم بین‌المللی خواهد بود. این در حالی است که شریعتی، دانشگاه‌های غیر انتفاعی را از حالت سطح بندی خارج کرده و آن‌ها جزو این سطوح و تقسیمات نیستند.
زنده‌دلی گفت: از تیرماه امسال، رحیمی، معاون پژوهشی وزارت علوم، طرحی به نام «مدیریت استانی آموزش عالی» را طراحی و به دانشگاه‌ها ابلاع کرد؛ بر این اساس، در هر استان، یک دانشگاه به عنوان دانشگاه معین در نظر گرفته می‌شود و سایر دانشگاه‌ها باید اقدامات مدیریتی خود را ذیل دانشگاه معین پیش ببرند.
این فعال دانشجویی تاکید کرد: این مسئله، موجی از انتقادات را متوجه وزارت علوم کرد. با این حال، تایید کننده این ابلاغیه، تنها شخص معاون پژوهشی وزارت علوم بوده و طرح از سمت وزیر و شورای معاونین هنوز تایید نشده و صرفا با تاییدیه دکتر رحیمی ابلاغ شده است.
وی اظهار کرد: وقتی به این طرح با نگاهی موشکافانه نگاه کنیم، متوجه خواهیم شد که مشکلات آموزش ملی، ناشی از تصمیم‌گیری‌های کلان است و حالا با این طرح، دور باطلی چیده شده است. سوال این‌جاست که آیا این ساختار استانی، می‌تواند مشکلات را حل کند؟ در بعضی استان‌ها مانند لرستان، مسائل قومیتی زیادی وجود دارد که اجرای طرح دانشگاه معین نیز می‌تواند به آن دامن بزند.
زنده‌دلی ادامه داد: طرح معین ممکن است که استان‌های با قومیت‌های گوناگون را با تبعات امنیتی مواجه کند. این منطقی نیست که دولت در انتهای زمان خدمت خود، طرحی با این گستردگی را با وجود ابهامات امنیتی، مطرح کند. خیلی از مراکز استان‌ها با شهرستان‌های خود مشکلات طایفه‌ای دارند و این ارجاع، جرقه‌ای برای شکل‌گیری رقابت مشکل ساز در برخی از آن‌ها خواهد بود.
ارسال نظرات