اسرائیل در حال بازی با آتش است/ جنگ دریایی تل‌آویو علیه تهران از سال ۲۰۱۸ آغاز شد

گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو - احمد رضاپور؛  «یوسی مِلمان» کارشناس نظامی-امنیتی رژیم اسرائیل در پایگاه خبری «میدل‌ ایست آی» در گزارشی تحت عنوان « لاف زنی اسرائیل چگونه ایران را مجبور به هدف قرار دادن کشتی‌های آن می‌کند؟» نوشت: اسرائیل با حملات مکرّر به کشتی‌های ایرانی در دریا و جشن گرفتن‌ با اخباری که از این عملیات‌های به بیرون درز می‌دهد، در حال بازی با آتش است.

به نظر می‌رسد درست در زمانی که آمریکا و ایران در حال کشمکش برای یافتن فرمولی جهت بازگشت به توافقنامه هسته‌ای سال ۲۰۱۵ (برجام) هستند، رهبران اسرائیل و سران اطلاعاتی و امنیتی آن در تلاش هستند تا هرگونه مصالحه و آشتی بین تهران - واشنگتن را از خط خارج کنند.

سه شنبه هفته جاری (۶ آپریل / ۱۷ فروردین) کشتی ایرانی ساویز در دریای سرخ و نزدیک سواحل اریتره با یک مین دریایی مورد اصابت قرار گرفت. این حمله به طور گسترده به کماندوهای نیروی دریایی اسرائیل نسبت داده شده است. امّا اسرائیل درباره این حادثه دریایی سکوت کرده است. با این وجود، نیویورک تایمز به عنوان ماشین تطهیرکننده اطلاعات افشاء شده‌ی اسرائیل عنوان کرد: «یک مقام آمریکایی به دولت بایدن اطلاع داده بود که نیروهای اسرائیل به کشتی حمله کرده‌اند.»

میزان دقیق خسارت گزارش نشده است. تنها این موضوع عنوان شده که ساویز به وسیله یک مین دریایی چسبنده به بدنه کشتی آسیب دیده است. طبق نقل قول این مقام آمریکا، اسرائیل این حمله را به تلافی(!) حمله قبلی ایرانی‌ها به کشتی اسرائیلی انجام داده‌اند.

کارشناس امنیتی محافل رسانه‌ای رژیم اسرائیل مدعی شد: اگرچه ساویز رسماً به عنوان یک کشتی باربری ثبت شده است، امّا در واقع این یک کشتی نظامی می‌باشد که در اختیار سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است و توسط نیروهای عملیات ویژه اداره می‌شود. رسانه‌های خبری و شبکه‌های اجتماعی ایران اعلام کرده‌اند که ماموریت ساویز مقابله با دزدان دریایی بوده ولی منابع اطلاعاتی غربی می‌گویند که محلی برای جمع‌آوری اطلاعات و انجام عملیات‌های مخفی بوده است. 

جنگی جدید در عرصه دریا

بعد از خروج دونالد ترامپ از توافق هسته‌ای (برجام) اعمال تحریم علیه تهران در سال ۲۰۱۸، جنگ دریایی اسرائیل [علیه] ایران آغاز شد. [...] حرکات پیچیده ژنرال سلیمانی اسرائیل را به چالش کشیده بود. ایده اصلی واشنگتن و تل آویو این بود که یک کارزار در مقیاس بزرگ و با استفاده از ابزارهای اقتصادی، نظامی، دیپلماتیک و جنگ روانی علیه ایران شروع گردد.

«یوسی ملمان» مدعی شد: این کارزار منجر به ده‌ها عملیات مخفیانه جمع آوری اطلاعات توسط سازمان واحدهای اطلاعات ارتش اسرائیل و موساد و هزاران حملات هوایی علیه مواضع مرتبط با نیروهای شیعه و حزب الله شد. اکثر این حملات در سوریه انجام می‌گرفت، تعدادی از آن در مرزهای عراق و چند مورد هم در لبنان اتفاق افتاد. به این ترتیب نبرد میان ایران و اسرائیل از زمین، هوا و فضای سایبری به دریا کشیده شد. نظریه جنگ دریایی بر این اساس استوار بود که از توانایی‌ موساد و سازمان اطلاعات ارتش اسرائیل برای کسب اطلاعات دقیق استفاده شود تا تل آویو بتواند بدون اینکه باعث غرق شدن کشتی و یا فجایع محیط زیستی شود، عملیات خرابکاری علیه شناورهای ایرانی انجام دهد. 

وِرّاجی و افشاء اسرار شروع شد!

کارها به خوبی پیش می‌رفت تا زمانی که ایران تصمیم گرفت دیگر بَس است! چند هفته پیش، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تصمیم گرفت که مقابله به مثل کند. نیروهای سپاه پاسداران یک کشتی باربری متعلق به یک اسرائیلی ثروتمند بنام رامی اونگار را هدف قرار داد که از شرق آسیا به هند حرکت می‌کرد. رامی اونگار از بستگان یوسی کوهن - رئیس موساد است و در زمینه دلالی ماشین و تجارت دریایی فعالیت می‌کند. 

«یوسی مِلمان» در ادامه نوشت: درصورتی که اسرائیل اخیراً و به صورت پی در پی خبری از حملات خود علیه کشتی‌های ایرانی به بیرون درز نمی‌داد، هرگز حملات دریایی از سوی ایران صورت نمی‌گرفت. ایران دیگر نمی‌توانست چشم بر این حملات ببندد. تهران سریعاً حمله دیگری را عملیاتی کرد. کماندوهای نیروی دریایی سپاه پاسداران، عملیات دیگری علیه یک کشتی متعلق به ایهود آنگل از تاجران اسرائیل انجام دادند. ایهود آنگل از شرکای تجاری خاندان اوفر - زرسالار معروف اسرائیلی است. خاندان اوفر ناوگانی از کشتی‌ها و نفتکش‌های سنگاپوری را تحت مالکیت خود دارد که این شناورها در گذشته با ایران مراودات تجاری داشته‌اند و سرانجام توسط دولت اوباما تحریم شدند.

برای تهران بی‌اعتنایی به عملیات‌های خرابکاری علیه کشتی‌ها تازمانی که مخفیانه صورت می‌گرفت، راحت بود. گویی که اصلاً اتفاقی رخ نداده است! امّا با شروع ورّاجی [از سوی اسرائیلی‌ها] درباره آن، برای رهبران دیپلماتیک و نظامی روشن شد که این یک بازی خطرناک است. 

ایران می‌تواند در واکنش به خرابکاری در کشتی ساویز با اسرائیل تسویه کند و مشابه همان حملات را انجام دهد. جنگ دریایی می‌بایست آخرین گزینه اسرائیل می‌بود. حدود ۹۰ درصد صادرات و واردات کالای اسرائیل از طریق دریا انجام می‌شود. مسیر‌های دریایی نقطه ضعف اسرائیل هستند.

محافل حمل و نقلی در اسرائیل هم «از ترس بی‌ثباتی منجر به افزایش خسارت دریایی و هزینه‌های بیمه» دچار آزار و آسیب هستند. مضاف بر این، دولت جدید آمریکا در حال سنجیدن سیاست خود درقبال ایران و نیز در تلاش برای تصمیم گیری پیرامون نحوه بازگشت به توافق هسته‌ای با ایران و لغو تحریم‌هاست. تقابل و جبهه‌ بندی در دریا به آرزوهای کاخ سفید آسیب می‌زند. مقامات آمریکا با علم به اینکه هدف از کارزار دریایی اسرائیل ضربه به گفتگوهای هسته‌ای است، به رهبران اسرائیل هشدار خواهند داد که به دست خود بخت‌شان را نابود نکنند.