چرا اعضای خاندان سلطنتی انگلیس بیشتر از مردم این کشور عمر می‌کنند

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، در بریتانیا رسمی وجود دارد که وقتی کسی به صدمین سالگرد تولدش می رسد، پیامی شخصی از طرف ملکه دریافت می کند اما معمولا به ندرت کسی به این نقطه می رسد.
شاهزاده فیلیپ که تنها دو ماه تا رسیدن به این نقطه زمان لازم داشت، نهم آوریل 2021 در 99 سالگی و ده ماهگی درگذشت. پیش از او آخرین شخص بلند پایه در خاندان سلطنتی، ملکه مادر بود که در سال 2002 درگذشت. او هنگام مرگ 101 سال داشت.
رسیدن به چنین سن بالایی در میان خاندان حاکم انگلیس غیرمعمول نیست، در واقع تجزیه و تحلیل های من نشان می دهند که آنها به طور میانگین 30 سال بیشتر از زیردستانشان زندگی می کنند.
من دوره زندگی شش ملکه و پادشاه قبلی انگلیس در کنار طول عمر همسران و فرزندانشان- در کل 27 عضو خانواده سلطنتی- را مورد بررسی قرار داده ام. این تجزیه و تحلیل ها واقعیت جالبی را فاش می کند که برای من و همکارانم که در مورد سالخوردگی و طول عمر زیاد مطالعه می کنیم، واقعیتی آشناست. من به عنوان استاد اپیدمی شناسی و آمارزیستی پیش از این نیز دقیقا همین پدیده را در میان روسای جمهور آمریکا مشاهده کرده ام: آنها نیز معمولا چند دهه ای بیشتر از کلیت جمعیتی عمر می کنند که بر آنها ریاست دارند.

داستانی کهنسال

سلاطین حاکم انگلیس از ملکه ویکتوریا به بعد به طور میانگین 75 سال عمر کرده اند. این طول عمر همواره روندی افزایشی داشته تا به امروز و ملکه الیزابت دوم- که هم اکنون 95 سال دارد- رسیده است. همسران آنها حتی بیشتر عمر کرده اند و به طور میانگین به 83.5 سالگی رسیده اند. اگر شاهزاده آلبرت همسر ویکتوریا را که به دلیل ابتلا به تب تیفوئید در سال 1861 و 42 سالگی مرد از این معادله خارج کنیم، طول عمر متوسط همسران شاهان و ملکه ها به رقم حیرت انگیز 91.7 سال می رسد.
برعکس بر اساس آمار ارقام پایگاه داده های مرگ و میر انسانی، میانگین طول عمر عموم مردم انگلیس که در طول سال های حکومت این سلاطین به دنیا می آمدند در سراسر این دوره تنها 46 سال بود. برای مثال برای یک زن انگلیسی در سال 1819 امید به زندگی در زمان تولد تنها زیر 41 سال بود. ملکه ویکتوریا که در سال 1819 به دنیا آمد زمان مرگ 81 سال داشت. زمانی که الیزالت دوم در سال 1926 متولد شد، امید به زندگی در زمان تولد برای زنان در انگلیس تا 62 سال افزایش پیدا کرده بود که یعنی ملکه تا همین جا به نسبت آنها حدود 33 سال بیشتر عمر کرده است.
این گونه تفاوت ها در طول عمر- که برخی از اعضای خاندان سلطنتی تا سنی دو برابر سنی که برای کلیت مردم انتظار می رفت عمر کنند- و در چرخه های سالخوردگی مورد توجه قرار می گیرند - بسیار زیاد است، اما چیز غیرمعمولی نیست. تفاوت های به این بزرگی در طول عمر، نتیجه ترکیبی از عوامل ژنتیک و همچنین عوامل اثرگذار اجتماعی و رفتاری است.
هیچ کس بی آنکه ابتدا به هنگام تولد در قرعه کشی ژنتیک برنده شده باشد، نمی تواند عمری طولانی داشته باشد. برای به حداکثر رسیدن احتمالات رسیدن به طول عمری استثنایی- بالای 85 سال- شما باید از خوش شانسی داشتن والدینی برخوردار باشید که هر دو عمری طولانی کرده باشند. اما حتی برای کسانی که به هنگام تولد از موهبت احتمال رسیدن به عمری طولانی برخوردارند، این عامل ضمانتی نیست که شما به نسبت هم نسلانتان بیشتر عمر کنید.
چالش بعدی اجتناب از رفتارهای کوتاه کننده عمر است. فهرست این رفتارها طولانی است – کاستن از طول عمل بسیار ساده تر از افزودن بر طول آن است- اما شناخته شده ترین آنها استعمال دخانیات، افراط در خوردن و ورزش نکردن است.
سپس به تاثیر فقر و رفاه می رسیم. معلوم شده است که به دنیا آمدن یا زندگی کردن در فقر یکی از مهم ترین عوامل کوتاه کننده طول عمر است و شاید همین جاست که اعضای خاندان سلطنتی از این نظر از بزرگ ترین امتیازها برخوردارند.
شواهد بیشتر نشان دهنده اینکه رفاه از جمله مواد اولیه اصلی در دستور تهیه طول عمری استثنایی است را می توان در این واقعیت دید که فرزندان شش خانواده سلطنتی قبلی انگلیس که به دلایل طبیعی مرده اند، به طور میانگین 69.7 سال زندگی کرده اند. از این نظر شاهد حدود 23 سال عمر اضافه به نسبت متوسط سن شهروندان انگلیسی در همین دوره هستیم.

یک زندگی مرفه

ساده است؛ سلاطین انگلیس و خانواده هایشان به همان دلیلی بسیار بیشتر از زیردستانشان زندگی می کنند که دیگر زیرگروه های جمعیتی در سراسر جهان بیشتر از هم عصرانشان که در همان سال به دنیا آمده اند زندگی می کنند: رفاه در برابر فقر. مطالعه معروفی که در سال 2017 در منچستر انگلیس انجام شده تفاوت های بزرگی را در امید به زندگی مردم به نسبت شرایطی که در آن زندگی کرده اند نشان داده است. دسترسی به تحصیلات و جایگاه اقتصادی بالاتر، ارتباط متقابل مستقیمی با زندگی طولانی تر داشته، در حالی که تحصیلات و درآمد کمتر و فقر با داشتن عمری کوتاه تر ربط داشته است.
در آمریکا مطالعات مشابهی در مورد امید به زندگی بر اساس استان، منطقه آماری و کد پستی پدیده مشابهی را نشان داده است. در واقع موارد متعددی از وجود تفاوت های بزرگ در طول عمر مردمی که در فاصله ای به نزدیکی یک خیابان از یکدیگر زندگی می کرده اند مشاهده شده که عامل آن تفاوت ها در فقر و میزان برخورداری آنها بوده است.
پیش از هر چیز عوامل ژنتیک تعیین کننده تفاوت در طول عمر است، اما تحصیلات، درآمد، مراقبت های درمانی، آب تمیز، مواد غذایی، شرایط زندگی، محیط کار و تاثیرات کلی جایگاه اجتماعی - اقتصادی بالا یا پایین، به شدت بر آن اثرگذار است.
عمر طولانی شاهزاده فیلیپ عاملی برای جشن گرفتن پیشرفت علوم پزشکی است که قادر است انسان را به مدتی طولانی تر زنده نگه دارد. اما این پدیده یکی از نتایج برخورداری از امتیازهایی نیز هست که عده بسیاری از آن محروم هستند. همچنین یادآوری است از اینکه بشر برای برابر کردن شانس های زندگی طولانی برای همگان، هنوز راه درازی را در پیش دارد.
نویسنده: جی اولشانسکی (S. Jay Olshansky) استاد اپیدمی شناسی و آمار زیستی در دانشگاه ایلی نویز در شیکاگو
منبع: https://b2n.ir/e94772