به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، فرزانه فراهانی_ شیوع و گسترش بیماری کرونا زندگی بشر را با همه ابعاد پیشرفتش دچار چالشهای متعددی ساخت.
از چشمگیرترین و عمدهترین تغییراتی که در جریان شیوع بیماری کرونا و محدودیتهای مختلف آن در زندگی افراد ایجاد شد میتوان به تغییرات گستردهای که از ابتدای این معضل تا کنون در حوزه آموزش و پرورش رقم خورد اشاره کرد.
دور کار شدن معلمها و جایگزینی تدریس آنلاین به جای ارائه و آموزش مطالب درسی به دانش آموزان در پایه های مختلف تحصیلی و عدم حضور آنها در کلاس درس در کنار سایر همکلاسی هایشان مزایا و معایب زیادی به دنبال داشته است.
حفظ سلامت دانش آموزان و همچنین ادامه درس و تحصیل در بستری دیگر با وجود شیوع بیماری کرونا از مزایای تحصیل آنلاین است و عدم تسلط دانش آموزان بر برخی مطالب درسی، نداشتن فضایی برای بروز خلاقیتها و همچنین عدم تخلیه انرژی ای که مختص دوره کودکی و نوجوانی است نیز تنها بخش کوچکی از معایب آموزشهای آنلاین به شمار میروند.
دانش آموزان ایرانی نیز مثل بسیاری دیگر از هم سن و سالهای خود در سراسر جهان مطالب درسی را از طریق فضای مجازی یاد میگرفتند و خبری از رفت و آمد به مدرسه و شیطنتها و بازیهای بین راهی نبود.
عدم دسترسی بسیاری از دانش آموزان به ابزارهای مورد نیاز شامل گوشی تلفن همراه هوشمند و دسترسی نداشتن به معلم جهت یادگیری مطالب درسی، از عمدهترین مشکلات دانش آموزان به ویژه در مناطق محروم کشور بود که سال گذشته باعث شد تا تعداد زیادی از دانش آموزان قید درس و مدرسه را بزنند.
بر اساس آخرین آمار ۳ میلیون دانش آموز ایرانی در شهرهای مختلف کشور در سال گذشته ترک تحصیل کرده و البته وزارت آموزش و پرورش و مسئولان این وزارتخانه زیر بار چنین آماری نمیروند و مدعی هستند که آمار سه میلیونی اعلام شده مربوط به دانش آموزانی است که به گوشی هوشمند دسترسی نداشتند. و نه آمار ترک تحصیل!
حتی اگر به گفته مسئولان وزارت آموزش و پرورش آمار فوق آمار درستی نباشد، این مفهوم از آن استنباط میشود که تعداد دانش آموزان بازمانده از تحصیل سال گذشته بیش از ۳ میلیون بوده است و عمق فاجعه را میتوان از این اعداد و ارقام درک کرد.
هر دانش آموزی که به هر دلیل از آموزش و سواد آموزی باز میماند، خطرات مختلفی او و آیندهاش را مورد تهدید قرار داده و این خطرات از وقوع به چرخه انواع جرائم و بزهکاریها گرفته تا گرایش به اعتیاد و مصرف موادمخدر سلامت و امنیت جسم و روح او را مورد هجوم قرار میدهد.
شیوع بیماری کرونا بهانه خوبی برای مسئولان ناکارآمد وزارتخانه مهم و سرنوشت سازی چون آموزش و پرورش بود تا زمینه اندک نظارتهای روشهایی آموزشی بر مدارس و معلمان و نحوه تدریس و رفتار آنها با دانش آموزان برچیده شود.
متاسفانه در همین شهر تهران که خیلیها آن را شهری پیشرفته و مدرن و دارای امکاناتی مناسب برای زندگی اقشار مختلف جامعه معرفی میکنند، کم نیست تعداد دانش آموزان بازمانده از تحصیلی که مسئولان و متولیان حوزه آموزش و پرورش خبری از آنها ندارند.
عملکرد ضعیف وزارت آموزش و پرورش طی سالهای اخیر به وضوح مشخص است و دانش آموزان به عنوان آینده سازان کشور و خانوادههای آنها با مشکلات و گرفتاریهای زیادی در این خصوص مواجه هستند.
قرار بر این بود که هزینه تحصیل از مقطع ابتدایی تا ورود فرد به دانشگاه، به صورت تحصیل رایگان باشد و هزینهای برای دانش آموزان و خانوادههای آنها نداشته باشد اما با نگاهی گذرا متوجه فعالیت دهها مدل و نمونه مدرسه میشوید که هیچ کدام از آنها خدمات آموزشی رایگان به دانش آموزان خود ارائه نمیدهند و به عبارتی غیر دولتی محسوب میشوند.
شهریه های نجومی و میلیونی سرسام آور مدارس غیر دولتی و اجبار والدین جهت واریز هزینه ها در ازای دریافت خدمات آموزشی مناسب تنها بخش کوچکی از مشکلاتی است که خانوادههای ایرانی این روزها در کنار سایر مشکلات معیشتی و اقتصادی، با آن روبرو هستند.
والدین فرزندانی که در مدارس غیردولتی مشغول به تحصیل هستند علاوه بر هزینههای گزاف و سرسام آوری که برای تحصیل فرزند خود میپردازند، در بسیاری از موارد خدماتی مناسب با شهریه نجومی پرداختی به فرزند آنها ارائه نمیشود و در این میان ضعف نظارت بر عملکرد مدارس غیردولتی نیز موضوعی مهم و ضروری است.
کار مدارس غیردولتی به اینجا ختم نمیشود و عمده پرسنل این گونه مجموعهها با وجود جایگاه معلمی و تدریس در مقاطع مختلف تحصیلی، از حقوق و مزایای خوب و مناسبی برخوردار نیستند و شهریههای نجومی که مدیران مدارس از والدین دانش آموزان دریافت میکند، در نهایت تنها از جیب گشاد مدیران این مراکز سردرمیآورد.
رئیس جمهور منتخب دولت آینده باید با انتخاب و معرفی فردی کارآمد و آشنا به وضعیت فعلی آموزش و پرورش کشور و مشکلات فراوانی که دانش آموزان و خانوادههای آنها با آن روبرو هستند آشنایی کامل داشته باشد و از طرفی شدت نظارت بر مدارس غیردولتی نیز باید افزایش پیدا کند.
دغدغه مندی وزیر آینده آموزش و پرورش در جهت حضور همه کسانی که در سن مدرسه و آموزش و سوادآموزی قرار دارند و برخورداری یکسان آنها از امکانات آموزشی و تحصیلی باید جزو اولویتهای اصلی وزیر بعدی این وزارتخانه قرار بگیرد.