در گفتگو با دانشجو مطرح شد
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، فرانک آرامی _«لایحه رتبه‌بندی معلمان به محض تصویب در مجلس از ابتدای فروردین ماه اجرا می‌شود و اعتبارات آن نیز در بودجه ۱۴۰۰ دیده شده است»؛ این وعده محمد باقر نوبخت، رئیس سازمان برنامه و بودجه دولت دوازدهم درباره تصویب طرح رتبه بندی معلمان است. اکنون پس از گذشت ماه‌ها از سخنان وی و با روی کار آمدن دولت سیزدهم همچنان فرهنگیان در انتظار تصویب و اجرای این طرح به سر می‌بردند.
ناتوانی دولت در تامین بودجه این طرح تا انتقادات معلمان به برخی از بند‌های طرح رتبه‌بندی و درخواست شان برای اصلاح آن از چالش‌های مطرح شده پیرامون این طرح است. به همین جهت درباره جزئیات و ایرادات این طرح با علی فلاحتکار، دبیر کل شورای مرکزی جمعیت فرهنگیان کشور و عضو ادوار بسیج دانشجویی به گفتگو نشستیم.
طرح رتبه بندی معلمان بر اساس سند تحول بنیادین نظام آموزشی در راستای ارتقای شایستگی حرفه‌ای معلمان تدوین شده است، حال به نظر شما این طرح چقدر در تحقق این امر (ارتقای شایستگی حرفه‌ای معلمان) موفق بوده است؟
باید درنظر گرفت که رتبه بندی یک تعهد دو جانبه است که هم دولت باید تعهد دهد و هم دستگاه تعلیم و تربیت. دولت باید برای افزایش سطح مالی معلمان متعهد شود و دستگاه تعلیم و تربیت نیز باید مواردی مانند افزایش ساعت کاری معلمان و افزایش کیفیت تدریس را متعهد شود.
اما در این طرح ما می‌بینیم که افزایش حقوق و مزایای معلمان به اندازه ۸۰ درصد اعضای هیئت علمی تأمین نمی‌شود و در مقابل هم بحث کیفیت آموزشی از سوی دستگاه تعلیم و تربیت نیز محقق نمی‌شود.
نکنه مهم این است که در بحث افزایش کیفیت آموزشی باید مکانیزم‌های ارزیابی معلمان شفاف باشد تا بتوان به نتیجه رسید؛ بنابراین شایستگی حرفه‌ای معلمان با عمل به این دو تعهد به ثمر می‌نشیند.
معلمان در این طرح بر اساس سه شاخص تخصص، شایستگی و عملکرد رتبه بندی می‌شوند به نظر شما این شاخص‌ها قابل اندازه گیری، عینی و استاندارد هستند؟
ما در بحث شاخص‌های ارزیابی به نظام تطبیقی می‌رسیم کشور‌هایی مانند آلمان و فنلاند تجربه‌های موفقی برای ارزیابی سطح معلمان بودند و بسیار در این زمینه کار کرده اند.
(در کشور فنلاند دوره آموزشی معلمان ۳ سال به طول می‌انجامد و زمان لازم جهت احراز معلمی پنج سال است. معلمان در این کشور از ۱۰ درصد فارغ‌التحصیلان برتر انتخاب می‌شوند و دو ساعت در هفته را به عنوان پیشرفت‌های حرفه‌ای صرف می‌کنند.)
شاخص‌های ارزیابی معلم صرفا ناظر به خود معلم نیست؛ بلکه خروجی کار یک معلم باید درنظر گرفته شود؛ بنابراین شاخص‌های درنظر گرفته شده در این طرح خیلی نمی‌تواند قابل استناد باشد
نکته مهم این است که در واقع هدف از رتبه بندی افزایش منزلت معلم است که بخشی از آن با افزایش سطح مالی محقق می‌شود و بخشی هم ناظر به خود معلم و آن چهره‌ای است که رسانه‌ها سینما و تمامی ابعاد جامعه از معلم نشان می‌دهند.
برخی از اهالی تعلیم و تربیت معتقدند که طرح رتبه بندی معلمان اجرا نمی‌شود، چون اصولا آموزش و پرورش و مسائل آن در اولویت دولت‌ها نبوده و نیست نظر شما در این باره چیست؟
رتبه‌بندی به جهت اینکه یک مطالبه عمومی است، انجام خواهد داد، اما بحث بر روی کیفیت تصویب و اجرای آن است. اما این نکته که گفته می‌شود آموزش و پرورش در اولویت دولت‌ها نبوده و نیست به این خاطر است که محصول رسیدگی به آموزش و پرورش به خود دولت‌ها نمی‌رسد و، چون سیستم آموزش و پرورش اصولاً یک سیستم زمان‌بر است به همین خاطر که دولت‌ها آن را در اولویت خود قرار نمی‌دهند.
اگر دولتی بخواهد آموزش و پرورش را در اولویت خود قرار دهد باید یک وزیر قوی، ساختار شناس و تحول گرا انتخاب کند همچنین باید فارغ از نگاه‌های سیاسی و اقتصادی تنها بر امر تعلیم و تربیت تمرکز شود.
مهم‌ترین بحث در میان فرهنگیان این است که این طرح صرفا یک افزایش حقوق ناچیز در فیش حقوقی آن هاست که نه به صورت کامل انتظارات مالی معلمان را برآورده می‌کند و نه منجر به افزایش کیفیت تدریس معلمان و شایستگی حرفه‌ای آنان می‌شود و از طرفی سازوکار‌های درنظر گرفته شده برای رتبه بندی معلمان دقیق و قابل اندازه گیری نیست. با این حال باید دید دولت و مجلس فعلی چه رویکردی را نسبت به اجرای این طرح اتخاذ می‌کند و با چه اصلاحاتی آن را به مرحله اجرا می‌رساند.
ارسال نظرات