به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، سید شایان ابهری عضو شورای مرکزی اتحادیه انجمن اسلامی دانشجویان مستقل سراسر کشور، امروز به نمایندگی از دانشجویان پیش از خطبه‌های نماز جمعه تهران سخنرانی کرد.
متن سخنرانی به این شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
اجتماعات را این مردم به وجود می‌آورند، راهپیمایی‌ها را این‌ها به وجود می‌آورند، بار گرانی بر دوش اینهاست. کسی که ثروتش را مدیون بیت المال است گرانی را نمی‌فهمد آن وقتی هم که می‌گویند مردم کم مصرف کنید تا گرانی مقداری شکسته شود باز این آن هستند کم مصرف می‌کنند آن‌ها که مصرفشان روز به روز زیاد می‌شود! بیکاری مال اینهاست، گرانی مال اینهاست، سختی مال اینهاست، ضرر محاصره اقتصادی مستقیماً متوجه توده مردم است آخرش هم آن‌ها پولشان را بخورند و به ریش انقلاب به این مردمی که برای انقلاب جان دادند و خون دادن بخندند این قابل تحمل است؟
نمازگزاران مومن! برادران و خواهران محترم!
اینجانب فرزند کوچک شما و عضو شورای مرکزی اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل هستم. لکن این چند جمله‌ای که در ابتدای متن خواندم صحبت‌های من دانشجو نبود. روزگاری نه چندان دور رهبر فرزانه انقلاب در خطبه‌های نماز جمعه این گونه صریح و عدالتخواهانه از مشکلات مردم سخن می‌گفتند. نماز‌های جمعه مبدا شکل گیری بسیاری از تحولات و تنبه‌ها برای مسئولان بود. مردم با شور و اشتیاق در آن حاضر می‌شدند و آن را وسیله‌ای در راستای کسب آگاهی‌های سیاسی اجتماعی می‌دانستند، اما اکنون بعد از گذشت حدود سه دهه از آن سال‌ها این پرسش مطرح است که ما با آن نماز جمعه تراز انقلاب خمینی چقدر فاصله داریم و تا چه اندازه توانسته ایم آن اجتماع عبادی سیاسی تراز حکومت دینی را شکل بدهیم؟
در سال‌های اخیر با حمایت‌های رهبری حکیم امکان بهره مندی از تریبون نمازجمعه برای طرح دغدغه‌های دانشجویان از سوی شورای سیاست گذاری ائمه جمعه فراهم شد. متاسفانه برخی به اشتباه تصور می‌کنند شور و انگیزه مبتنی بر عقلانیت انقلابی فعالین دانشجویی با فضای معنوی نماز جمعه در تعارض است و صراحت در بیان مطالبات عمومی معنویت نماز را از بین می‌برد! در حالیکه نباید تصور شود که معنویت نمازجمعه صرفاً با بیان برخی موضوعات کلی و مسائل عادی حفظ می‌شود!
برخی از بیان نکات صریح و بعضا تلخ درباره بسیاری از موضوعات جامعه را خطرناک میدانند و از آن مسائل خط قرمز‌های سراسر محافظ کارانه ساخته اند. حال آنکه خطر آنجاست که ما دهان دلسوزان و فرزندان انقلاب را ببندیم تا در سکوت جوانان انقلابی ضد انقلاب و رسانه‌های ایران ستیز همچون مگس بر زخم‌های مردم بنشیند. خطر آنجاست که تریبون‌های نماز جمعه تبدیل به محافلی برای بیان بدیهیات و کلیات جامعه که دردی را از این مردم دوا نمیکند باشد.
آقایان!
از یاد نبریم که این تریبون، این صفوف مردم و این نماز همه ابزار مبارزه است! درست مثل آن سلاحی که در دست امام جمعه قرار دارد. ابزار مبارزه با بی عدالتی، سرمایه سالاری و سوداگری!
باید به نقطه‌ای بازگردیم که مسئولین برای برقراری و حفظ عدالت در جامعه حاضر بودند از آسایش و رفاه و امنیت خود بگذرند. نکته مهم آن است که خطبه‌های نماز جمعه باید تن سوء استفاده گران از انقلاب و نامحرمان را بلرزاند و مایع قوت قلب رنج کشیدگان باشد همواره باید مسیر انقلاب را از وجود نامحرمان و سوء استفاده گران پالایش کنیم.
نامحرمان انقلاب همان افرادی هستند که در این سال‌ها با مردم رو راست نبودند و معیشت مردم را به لبه پرتگاه کشاندند کارگران معترض را شلاق زدند و سعی کردند مستضعفین را نسبت به نظام و انقلاب دلسرد کنند. در دهه‌های گذشته با اقدامات غیرکارشناسی، بخشی نگری و یا نادیده گرفتن منافع بلندمدت کشور و مدیریت غلط منابع آب کار را به جایی رساندند که کشاورزان اصفهانی، از حقابه خود محروم بمانند و دشمن با حیله و نیرنگ میان آنان و نظام بدبینی و فاصله ایجاد کند!
نااهلان کسانی هستند که دهه ۹۰ را با ناکارآمدی خود به پرعبرت‌ترین دهه پس از انقلاب تبدیل کردند. کسانی که تصور می‌کردند با تکیه بر بیگانه‌ها می‌شود درد بی عرضگی صاحب منصبان را جبران کرد. فرصت خدمت را از دست دادند، دشمن را امیدوار و مردم را ناامید کردند.
ما جوانان فعال در تشکل‌های دانشجویی و یا دیگر کنشگران اجتماعی و رسانه‌ای هیچگاه قاضی نبوده ایم و می‌دانیم که نباید در جایگاه قضاوت بنشینیم. ولی حتماً خود را با افتخار نماینده رنج کشیدگان و شاکیان از بانیان وضع موجود می‌دانیم. باید به جوانان انقلابی اجازه داده شود تا در فضای سیاسی و اجتماعی کشور اعتراض به مطالبات مردم را نمایندگی کنند.
اگر ما می‌پذیریم که قاضی نیستیم، حداقل جایگاه نمایندگی مردم را از ما نگیرید. امکان مطالبه حقوق مردم را از ما نگیرید! امکان فریاد زدن آرمان‌های بلند انقلاب ۵۷ و تلاش برای احقاق حقوق مستضعفین را از ما نگیرید. ما نمی‌گوییم معنای عدالت بازی با آبروی افراد و یا طراحی پروژه‌های پیچیده رسانه‌ای در محافل آلوده است. لکن معتقدیم باید بر اساس موضوعات مهم و مسایل واقعی به میدان مطالبه گری و نظارت بر رفتار و عملکرد مسئولین وارد شد.
به همین دلیل معتقدیم تریبون نماز نماز جمعه باید جایی برای مطرح شدن درد‌های مردم باشد. نماز جمعه‌ای که در تریبون آن دردورنج مردم مستضعفین سخنی مطرح نشود، آن نماز جمعه نماز جمعه سکولار است نه آن نماز جمعه‌ای که امام به آن باور داشت و آن را سنگر انقلاب می‌نامید.
اگر تریبون نماز جمعه محلی برای بیان مشکلات مردم نیست، شما بفرمایید محل آن کجاست؟ اگر تریبون نماز جمعه محلی برای فریاد عدالتخواهی و مطالبات به حق مردم نیست، شما بفرمایید محل آن کجاست؟ اگر مشکلات معیشتی، گرانی و تورم و مطالبات محلی در این تریبون فریاد زده نشود، شما بفرمایید کجا مطرح شود؟
آقایان سیاست‌گذار!
نیازی به فکر کار علمی آن هم بعد از گذشت ۳۰ سال از مطالبه رهبری در این خصوص نیست. راه حل آن خروج از لاک محافظ کاریتان است. یکی از راه‌هایی که می‌تواند صف‌های نماز را مثل دهه شصت پرشور کند توجه به چالش‌های روز جامعه از جمله مسائل مبتلابه جوانان مانند اشتغال ازدواج و سربازی است؛ که شوربختانه با بی توجهی مسئولین پیشین تبدیل به بحران شده اند و باید در مورد آن‌ها فکری شود. اگرچه ائمه جمعه در سطح کشور مسئولیت اجرایی ندارند، اما می‌توانند ضمن طرح دغدغه‌های عمومی، جریان عدالت خواه و مطالبه گر را در برابر محافظه کاران و جریان‌های فاسد تقویت کنند.
اما نکته آخر
ایام ۱۶ آذر هر سال ایام آزادی بیان و شکستن تفکر‌های بسته حاکم بر سیاستگذاری نماز جمعه است. مطالبه ما از مسئولین این امر آن است که مردم را از نماز جمعه حقیقی و جریان‌ساز در دیگر ایام سال محروم نسازند. برداشتن نرده بین مردم و مسئولین صرفا به مناسبت روز دانشجو نباشد، و بیان مطالبات مردم را به صورت سالی یکبار مدنظر نداشته باشند.
اطمینان داشته باشید که در صورت ادامه داشتن این گونه نماز جمعه‌ها روح تازه‌ای در صفوف نماز جمعه دمیده خواهد شد و شاهد حضور جوانان در این گردهمایی عبادی سیاسی خواهیم بود. کما اینکه در برخی مناطق کشور این تجربه موفق قابل مشاهده است.
لازم به ذکر است که ما پیش از این نیز بار‌ها برای رسیدن به این اهداف آمادگی خود را جهت هرگونه همکاری با شورای سیاست گذاری ائمه جمعه اعلام کرده ایم. ان‌شالله فرزندانتان را در جریان دانشجویی از دعای خیرتان محروم نفرمایید.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته.