به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، نشر هنوز از مجموعه کتابهای «ادبیات و زندگی» خود کتاب «تسکین» نوشته هلن مکدونالد و ترجمه غزاله شعبانی را با شمارگان هزار نسخه، ۱۵۰ صفحه و بهای ۴۹ هزار تومان منتشر کرد.
مجموعه کتابهای «ادبیات و زندگی» شامل گزیده از نوشتههای برخی از بزرگترین نویسندگان جهان درباره تجربههایی که زندگی انسان را میسازند. این کتابهای کوچک در عین اختصار، اصالت نوشتار را حفظ کردهاند و طیف وسیعی از موضوعات را در بر میگیرند – از تولد گرفته تا مرگ – و هر آنچه در فاصله این دو اتفاق میافتد.
کتاب «تسکین» از کتاب «ق مثل قوش» هلن مکدونالد گرفته شده است و روایتی است صادقانه از نبرد نویسنده با اندوه طی فرآیند سخت اهلی شدن قوش و غیراهلی شدن خودش، کتابی است درباره خاطره و طبیعت و نژاد و ملیت و اینکه چگونه میتوان مرگ را با زندگی و عشق پیوند داد.
«ق مثل قوش» آمیزهای خارق العااده از نگارش درباره طبیعت و مجموعه خاطرات اوست که بلافاصله در لیست کتابهای پرفروش قرار گرفت و اولین مجموعه خاطراتی بود که جایزه ادبی سمیوئل جانسن را برد.
کتاب شامل ۱۱ بخش به ترتیب با این سرفصلهاست: «فقدان»، «دنیاهای کوچک»، «سفت گرفتن»، «مراسم گذار»، «زنگ برای چه کسی»، «نابودی»، «روز سیب»، «یادبود»، «مکانهای جادویی»، «دنیای تازه» و «خاطرات زمستان».
هلن مک دونالد در شهرستان ساری در جنوب شرقی انگلستان بزرگ شد. مکانی که با تأثیر روی نویسندگیاش به او اعتبار بخشید: «بعد از فشارهای مدرسه، ساعتها در جادههای شنی پرسه میزدم، تغییر فصلها را از صدای جنگل و کشتزار میآموختم. مشاهداتم را در دفاتر خاطراتم مینوشتم: شب پرهها و روباهها، کرمهای تنبل، مارها، پرندههای شبگرد، جغدها.»
هلن مک دونالد از کودکی مصمم بود قوش باز شود، اصطلاحات تخصصی را یاد میگرفت و تمام کتابهای کلاسیک را مطالعه میکرد. سالها بعد وقتی پدرش میمیرد عمیقاً دچار اندوه میشود و ذهنش را با تربیت طرلان خودش مشغول میکند. او میبل (اسم قوش خانگیاش) را به قیمت ۸۰۰ پوند در اسکله اسکاتلند میخرد و به خانه خودش در کیمبریج میآورد؛ آماده قدم گذاشتن در مسیر طولانی و عجیب تلاش برای تربیت این حیوان وحشی میشود.
او در دانشگاه کیمبریج ادبیات انگلیسی خواند و پیش از آنکه تدریس در آنجا را آغاز کند به ابوظبی رفت تا به شیخهای عرب پرورش قوشهای شکاری را آموزش دهد. قبل از نگارش کتاب «ق مثل قوش» تاریخچهای آکادمیک در باب قوش بازی نوشت. او یک ستون دائمی در مجله نیویورک تایمز دارد و با طوطیاش که بردول نام دارد در سافولک زندگی میکند. میگویند که او هنوز سه تا از پرهای میبل را در شیشهای روی میز کارش نگه داشته است.