در نشست بررسی تحولات عراق؛
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، محمد محمدی‌ثانی کارشناس مسائل غرب آسیا در نشست بررسی تحولات عراق که از سوی بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد برگزار شد، گفت: موضوع عراق کلاف پیچیده و عجیبی است که مربوط به زمان کنونی نیست و از ابتدای تاریخ همواره بوده است و هیچ تغییری نکرده است.
وی افزود: اگر محور مقاومت را به یک بدن تشبیه کنیم و سر و مغز متفکر این بدن را جمهوری اسلامی بدانیم حتماً عراق گردن این بدن است که این سر را بر روی بدن نگه داشته و اگر عراق از دست برود گردن مقاومت شکسته می‌شود و این یک مسئله حائز اهمیت برای جمهوری اسلامی است.
ثانی بیان کرد: اهمیت عراق برای انقلاب اسلامی از جمهوری اسلامی بیشتر است اینکه عراق را به عنوان پایتخت حکومت مهدوی معرفی می‌کنند حالا معلوم می‌شود، زیرا که عراق امتداد اراده هاست؛ یعنی هر اراده‌ای در عالَم وجود دارد یک امتداد در عراق دارد. مثلاً محله مسیحی‌ها در بغداد، شهرک صدری ها، آمریکایی‌ها، جمهوری اسلامی و حشدالشعبی این امتداد‌ها در عراق یکدیگر را قطع کردند. مهمترین دلیلی که باعث تصادم و درگیری این اراده هاست عدم وجود یک حاکمیت مستقل و مقتدر است. شاید دلیل شکل نگرفتن همین حکومت مستقل وجود بعضی از همین بازیگر‌ان در عراق است.
وی افزود: تحلیل عراق دارای چند متغیر است؛ برای نگاه زیربنایی به عراق باید ابتدا عراق را دقیق شناخت. تحلیل‌هایی که درباره عراق است را باید از چهار زاویه جبهه لیبرال‌ها، حرکت روحانیت و حوزه نجف، ضلع جریان مقاومت و ضلع صدری‌ها و این بدان معناست که به عراق باید به صورت جبهه‌ای نگاه کنیم.
ثانی بیان کرد: مهمترین ویژگی مردم عراق احساساتی بودن و تحت تاثیر قرار گرفتن آنهاست ویژگی بعدی آن‌ها ریاست طلبی و قدرت طلبی آنهاست و اگر همه این ویژگی‌ها را بخواهیم در یک نفر جمع کنیم آن فرد مقتدی صدر است. ویژگی بعدی عراقی‌ها انشعاب طلبی و دسته دسته شدن آنهاست که می‌توان ظهور و بروز آن را در نیرو‌های نظامی و مجلس عراق دید.
کارشناس مسائل غرب آسیا گفت: باید بگوییم علت دعوای کنونی عراق اختلاف صدر با پارلمان بر سر گزینه نخست وزیری است و صدر می‌خواهد گزینه‌های خارج از گزینه ائتلاف را نخست وزیر کند. یعنی "عِطار"می خواهد سودانی را که گزینه‌ی موردنظر همه گروه‌های عِطار به جز صدر است را نخست‌وزیر کند. اما او می‌خواهد پسرعموی خود را که گزینه‌ای خارج از چارچوب هماهنگی است را نخست‌وزیر کند و اگر گزینه او نخست وزیر نشود نماینده‌های صدری از مجلس خارج شوند و پارلمان را منحل کند؛ البته به دلیل پذیرفته نشدن گزینه‌ی صدری‌ها برای نخست‌وزیری، آن‌ها با ترک کرسی پارلمان، مجلس را معلق کرده‌اند.
ثانی اظهار کرد: از لحاظ تعداد رای کسب شده رای ائتلاف مقاومت یعنی «الفتح، النصر، نجباء و القانو» از صدری‌ها بیشتر بوده، اما به دلیل اینکه آن‌ها ائتلاف را ثبت نکرده بودند صدری‌ها زودتر وارد شده و کرسی بیشتری کسب کردند.
وی بیان کرد: قانون اساسی عراق می‌گوید وقتی مجلس از رسمیت می‌افتد اگر نفراتی مثلاً از شیعیان از مجلس انصراف دادند جایگزین آن‌ها باید دوباره نفراتی از شیعیان باشند در همان مناطق باشند که نفرات بعدی در تعداد رأی بودند.
ثانی اظهار کرد: مقتدی صدر به این نکته توجه نکرده بود که با انصراف جریان صدر، جایگزین آن‌ها شیعیان دیگر در گروه‌های نزدیک به مقاومت خواهند شد و این به معنای نخست وزیرشدن سودانی است. به همین سبب جریان صدر کاملاً غیرمنطقی به دنبال تظاهرات، اغتشاشات و تصاحب مجلس، منطقه الخضراء، کاخ ریاست جمهوری و سایر نقاط بود تا مجلس تشکیل نشود. در این میان سید کاظم حائری بیانیه مهم و اثرگذار خود را منتشر می‌کند. این اتفاق در تاریخ تشیع بی‌سابقه بوده است، قاعدتاً این اقدام از طرف صدری‌ها استقبال نمی‌شود و آیت‌الله حائری آبروی خود را با این اقدام معامله می‌کنند.
وی اضافه کرد: با ادامه پیداکردن تظاهرات صدری‌ها و تبدیل آن به آشوب و خونریزی، که علت آن کناره‌گیری چندین‌باره مقتدی از سیاست بود. با مشورت‌هایی که به مقتدی صدر داده شد او ناچار به به برگزاری نشست‌خبری شد و اعلام کرد که نیرو‌های وابسته به جریان صدر به خانه‌ها بروند و قائله را تمام کنند وگرنه از آن‌ها اعلام برائت خواهد کرد. قائله در ظاهر تمام شده، اما در واقعیت همچنان ادامه دارد. در خوشبینانه‌ترین حالت صدری‌ها تا بعد از اربعین حسینی صبر می‌کنند و این یک فرصت است برای جریان‌های مقاومت که مجلس را تشکیل دهد و سودانی را نخست وزیر و کار را تمام کنند.
ثانی اظهار کرد: نکته‌ای که وجود دارد این است که در بد بینانه‌ترین حالت ممکن است صدری‌ها تا اربعین هم صبر نکنند و دوباره با اعتراضات وارد عرصه شوند که اگر این اتفاق بیفتد یکی از دلایل اصلی‌اش همان نبود ثبات شخصیتی در مقتدی صدر است. همچنین دلیل دیگر آن وجود افراد ناسالم و مسموم اطراف مقتدی صدر هستند که اقتضائات شعب عراق را در نظر نمی‌گیرند.
ارسال نظرات