به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، سوزندوزی، هنر دست زنان بلوچی است که از کودکی این هنر را از مادران خود میآموزند و از آن برای تزئین انواع لباس، رومیزی، کیف و ... استفاده میکنند.
راهبر شغلی کمیته امداد در این مورد اظهار کرد: سوزندوزی و پلیوار دوزی، به ویژه با دوخت اصیل و ظریف آن، میراث ماندگار مردم سراوان است که امروزه بار دیگر احیا شده و مورد توجه قرار گرفته است.
«زیتون حسینبر» یکی از این زنان بلوچ است که علاوه بر دانشاندوزی و فارغالتحصیل شدن در رشته زبان و ادبیات فارسی، هنر سوزندوزی را نیز آموخته و با کمک آن، برای خود و دهها بانوی دیگر اشتغالآفرینی کرده است.
در ابتدا گمان نمیکردم که کارهایم این قدر مورد استقبال قرار گیرد و برای سرگرمی کار میکردم، اما وقتی استقبال اطرافیان را دیدم، این شجاعت و اعتماد به نفس در من به وجود آمد که بتوانم سفارش قبول کنم.
وقتی تعداد سفارشها زیاد شد، تصمیم گرفتم بانوان دیگری را هم در کنار خودم آموزش دهم تا آنان نیز بتوانند از این هنر ظریف و زیبا، به درآمدزایی و خودکفایی برسند.
من به نقش زنان در اقتصاد خانواده باور دارم و معتقدم که زنان باید بتوانند از هنر و توانایی خود در مسیر خودکفایی استفاده کنند؛ بنابراین وقتی اشتیاق اطرافیان برای فراگیری این هنر را دیدم، به این فکر افتادم که کارگاه کوچکی برپا کنم و به زنان، آموزش دهم.
در حال حاضر ۳۰ بانوی کارآموز در کارگاه خودم مشغول به کار هستند و تعداد بسیار بیشتری نیز پس از فراگیری این هنر، خودشان کارگاه تاسیس کرده و درآمد کسب میکنند.
برای راهاندازی کسب و کار از طریق سوزندوزی، تمام آن چیزی که نیاز داریم، نخ و سوزن است؛ در برخی موارد لازم است که چرخ خیاطی ویژه یا گلدوزی نیز درکنارش باشد.
آنچه برای من اهمیت دارد، جنبه کارآفرینی است و به ویژه به فکر زنان و دخترانی هستم که برخلاف نیاز مالی و زندگی بدون سرپرست، در خانه نشستهاند و نمیتوانند روی پای خودشان بایستند، در حالی که هنرهای سنتی ظرفیت بالایی برای اشتغالزایی بانوان دارند.
من به همراه مادرم، در کنار سوزندوزی، یک فروشگاه خرازی هم داریم که تصمیم دارم آن را توسعه دهم تا افراد بیشتری مشغول به کار شوند.