نتانیاهو شباهتی به چرچیل ندارد! / او یک جنایتکار جنگی است

گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو به نقل از رای الیوم: یک نویسنده صهیونیستی از بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، و طرفدارانش که او را با وینستون چرچیل، سیاستمدار و نظامی برجسته بریتانیایی مقایسه می‌کنند، انتقاد کرد.

نتانیاهو و چرچیل

ایتان نیتشین در مقاله‌ای در روزنامه هآرتص به این نکته اشاره کرد که نتانیاهو و طرفدارانش علاقه دارند او را به خاطر توانایی‌های رهبری در زمان جنگ و مهارت‌های سخنرانی‌اش با چرچیل مقایسه کنند. چرچیل دو بار نخست‌وزیر بریتانیا شد: نخستین بار بین سال‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۵ و دوباره بین سال‌های ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۵.

اما نویسنده بر این باور است که مسیر نتانیاهو شباهت زیادی به مسیر اسلوبودان میلوشویچ، رهبر فقید صربستان، دارد. میلوشویچ در اواخر دهه ۱۹۹۰ ریاست جمهوری یوگسلاوی را بر عهده داشت، زمانی که این کشور در آستانه فروپاشی قرار داشت.

نویسنده خطاب نتانیاهو در کنگره آمریکا در ژوئیه گذشته را تنها یک نمایش از قدرت ندانسته، بلکه آن را در یک چارچوب تاریخی قرار می‌دهد. او اشاره می‌کند که تحلیلگران از رکوردی که نتانیاهو در تعداد دفعات سخنرانی در کنگره به دست آورد، استقبال کردند. این دستاورد به نوعی شکستن رکورد چرچیل در این زمینه محسوب می‌شد.

در این سخنرانی، که چهارمین سخنرانی نتانیاهو در کنگره بود، او از جمله معروف چرچیل که در دوران جنگ جهانی دوم خطاب به آمریکا گفته بود: «به ما ابزار بدهید و ما کار را سریع تمام خواهیم کرد»، استفاده کرد. این سخن در واقع اشاره‌ای به جنگ نتانیاهو در غزه بود. نویسنده معتقد است که این مقایسه تصادفی نبوده است، زیرا نتانیاهو، که فرزند یک مورخ است، به شدت به میراث تاریخی و تصویر شخصی خود اهمیت می‌دهد و همواره خود را با چرچیل مقایسه کرده است.

حتی پس از پایان سخنرانی در کنگره، نتانیاهو به تندیسی از چرچیل نزدیک شد تا عکسی یادگاری بگیرد و به این ترتیب مطمئن شود که مقایسه با چرچیل در ذهن‌ها باقی خواهد ماند.

نویسنده همچنین اشاره می‌کند که طرفداران نتانیاهو در رسانه‌ها تلاش می‌کنند این مقایسه را در ذهن مردم تثبیت کنند. در هفته گذشته، نافی درومی، مجری یک برنامه رادیویی، به مدت چهار دقیقه درباره شباهت‌های بین نتانیاهو و چرچیل صحبت کرد و ادعا کرد که چرچیل نازی‌ها را با حمایت ایالات متحده شکست داد، در حالی که نتانیاهو محور ایرانی‌ها را با وجود مخالفت آمریکا شکست داده است.

واقعیت ماجرا؛ نتانیاهو همچون میلوشویچ افراطی است

اما نویسنده بر این باور است که پس از یک سال جنگ و کشتار و آوارگی در غزه، و پس از صدور حکم جلب از سوی دیوان کیفری بین‌المللی برای نتانیاهو به اتهام ارتکاب جنایات جنگی و جنایات علیه بشریت، رویکرد نتانیاهو بیشتر شباهت به اسلوبودان میلوشویچ دارد تا چرچیل. همانطور که در مورد نتانیاهو، میلوشویچ نیز در ابتدا فردی افراطی به شمار نمی‌رفت، اما به تدریج از حرکت‌های افراطی در صربستان برای پیشبرد اهداف شخصی خود بهره برد. زمانی که این گروه‌ها از کنترل او خارج شدند، دولت او به سقوط دچار شد.

وی افزود که میلوشویچ در ابتدا از افراطی‌ها فاصله می‌گرفت و حتی علناً اعمال آن‌ها را محکوم می‌کرد. مشابه آن، نتانیاهو نیز زمانی اعلام کرده بود که هرگز به سمت راست افراطی نخواهد رفت و از ایتمار بن‌گویر، رهبر جنبش‌های افراطی، انتقاد کرده بود و حتی گفته بود که او هیچ‌گاه بن‌گویر را در دولت خود نخواهد پذیرفت. اما زمانی که اوضاع سیاسی‌اش دگرگون شد، برای حفظ قدرت مجبور به تشکیل ائتلاف با این گروه‌های افراطی شد.

نتانیاهو از تصمیم خود برای انتخاب بن‌گویر به عنوان وزیر امنیت داخلی دفاع کرد و گفت که «بن‌گویر دیدگاه‌هایش را تغییر داده است»، در حالی که به اهمیت این تغییر موضع کمتر توجه کرد و گفت: «آن‌ها به من پیوستند، نه من به آن‌ها.»

نویسنده این نظر را رد می‌کند و می‌گوید که وقتی مشکلات حقوقی نتانیاهو آشکار شد، او به سمت راست افراطی روی آورد و آنها را در جریان اصلی سیاست قرار داد تا در ائتلاف حاکم باقی بماند. او همچنین دیده شد که در یک عکس انتخاباتی با بن‌گویر لبخند می‌زد.

نویسنده معتقد است که این تمایل نتانیاهو به ناسیونالیسم افراطی، همانند میلوشویچ، یا ناشی از یک اعتقاد صادقانه است یا به دلیل منفعت‌طلبی سیاسی. در هر صورت، دشمنی واقعی او با فلسطینی‌ها و عرب ها آشکار است. مانند میلوشویچ که خود را مدافع اروپا در برابر آنچه «ارتش‌های مسلمان» می‌نامید، می‌دانست، نتانیاهو نیز خود را رهبری در جنگ علیه اسلام می‌داند و از خود به عنوان مدافع غرب دفاع می‌کند.

برخلاف میلوشویچ که شکست در کوزوو را به پیروزی در برابر غرب تبدیل کرد، نویسنده بر این باور است که نتانیاهو نیز در هنر تحریف واقعیت برای طرفدارانش استاد است و شکست‌ها را به پیروزی‌های خیالی تبدیل می‌کند. به رغم جنگ‌هایی که شکست خورده، او توانسته است با بازسازی ناکامی‌ها به عنوان پیروزی‌ها، خود را به عنوان یک سیاستمدار باقی نگه دارد.

همچنین، همانطور که هر دو رهبر گرایش‌های ناسیونالیستی خشونت‌آمیز را ترویج کردند، حکومت‌های آن‌ها نیز از فساد و رانت‌خواری رنج می‌بردند. مایرا مارکوویچ (همسر میلوشویچ) به عنوان نیروی محرکه سیاست‌های سختگیرانه او و مقاومت در برابر دادن امتیاز به شمار می‌رفت، همانطور که سارا نتانیاهو امروز چنین نقشی را ایفا می‌کند.