به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو، دیدار برخی از احزاب نزدیک به کردها با عبدالله اوجلان در زندان بار دیگر نام وی را بر سر زبان ها انداخته است. عبدالله اوجلان، رهبر حزب کارگران کردستان (PKK) و یکی از برجستهترین شخصیتهای مخالف دولت ترکیه، در ۱۵ فوریه ۱۹۹۹ طی عملیاتی پیچیده در نایروبی، کنیا بازداشت شد. این رویداد که با همکاری چندین سازمان اطلاعاتی بینالمللی صورت گرفت، نقطه عطفی در روابط ترکیه و کردها و همچنین در عرصه دیپلماسی و امنیت منطقهای به شمار میرود.
اوجلان که سالها به دلیل فعالیتهای سیاسی و نظامی تحت تعقیب دولت ترکیه بود، در سوریه سکونت داشت. دولت ترکیه او را به سازماندهی عملیات مسلحانه و تروریستی متهم میکرد و فشارهای مداوم آنکارا باعث شد که دولت سوریه در سال ۱۹۹۸ او را مجبور به ترک خاک این کشور کند.
پس از خروج از سوریه، اوجلان تلاش کرد در کشورهای مختلف از جمله روسیه، ایتالیا، و یونان پناهگاهی بیابد. اما به دلیل عدم حمایت کافی از سوی این کشورها، در نهایت به کنیا رفت.
بازداشت عبدالله اوجلان نتیجه همکاری بیسابقه میان سازمانهای اطلاعاتی ترکیه (MIT)، آمریکا (CIA)، و اسرائیل (موساد) بود. این عملیات که با پیگیریهای دقیق و فناوریهای پیشرفته انجام شد، نمونهای از هماهنگی اطلاعاتی بینالمللی محسوب میشود.
اوجلان در حالی که در سفارت یونان در نایروبی مخفی شده بود، تلاش داشت از آنجا به مکانی امن منتقل شود. اما در فرودگاه نایروبی و با هماهنگی مأموران ترک و همکاران بینالمللی دستگیر شد. او سپس به سرعت به ترکیه انتقال یافت.
پس از انتقال به ترکیه، اوجلان به زندان جزیره ایمرالی در دریای مرمره منتقل شد. او در دادگاهی ویژه محاکمه و در ژوئن ۱۹۹۹ به اعدام محکوم شد. اما با توجه به تغییرات قانونی و لغو مجازات اعدام در ترکیه در سال ۲۰۰۲، حکم او به حبس ابد تغییر یافت.
دولت ترکیه این عملیات را به عنوان موفقیتی بزرگ در مبارزه با تروریسم جشن گرفت. بازداشت اوجلان باعث افزایش محبوبیت دولت در میان مردم ترکیه شد و پیام قدرتنمایی آنکارا به مخالفان بود.
بازداشت اوجلان موجب اعتراضات گسترده در میان کردهای سراسر جهان شد. حامیان او این اقدام را نشانهای از بیعدالتی و سرکوب حقوق کردها دانستند.
سازمانهای حقوق بشری و برخی دولتها به نحوه بازداشت و محاکمه اوجلان انتقاد کردند و خواستار رعایت حقوق او شدند.
بازداشت عبدالله اوجلان تنها یک عملیات امنیتی نبود، بلکه پیامدهای گسترده سیاسی، اجتماعی و امنیتی در ترکیه و منطقه به دنبال داشت. این اقدام توانایی سازمانهای اطلاعاتی در اجرای عملیاتهای پیچیده را نشان داد، اما همچنان به عنوان یک نقطه اختلاف در تاریخ کردها و ترکیه باقی مانده است.