پوسیدگی مغز؛ چگونه محتوای بی ارزش ذهن ما را فرسوده می‌کند؟
گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو به نقل از فاکس نیوز: دکتر کایرا بابینت، متخصص تغییر رفتار در کالیفرنیا و نویسنده کتاب «مغز شکست‌ناپذیر»، در مصاحبه با فاکس نیوز دیجیتال اعلام کرد که آگاهی درباره اصطلاح «پوسیدگی مغز» و پیامدهای آن رو به افزایش است.
انتشارات دانشگاه آکسفورد اصطلاح «پوسیدگی مغز» را به‌عنوان واژه سال انتخاب کرده است. این واژه چنین تعریف می‌شود:
«تخریب فرضی وضعیت ذهنی یا فکری یک فرد که به‌ویژه ناشی از مصرف بیش‌ازحد محتوای کم‌ارزش یا بی‌چالش (امروزه عمدتاً محتوای آنلاین) در نظر گرفته می‌شود.»
برخی کارشناسان معتقدند اسکرول بی‌پایان در شبکه‌های اجتماعی و دیگر محتوای آنلاین دقیقاً همین تأثیر را دارد: پوساندن مغز.
کاهش تمرکز و افزایش انزواطلبی
دکتر کایرا بابینت توضیح می‌دهد که مردم به‌طور فزاینده‌ای از مشکلات تمرکز، احساس «مه مغزی» و کاهش توانایی انجام کارهای عمیق شکایت دارند. وی اظهار داشت:
«این موضوع در ذهنیت عمومی جامعه جا افتاده است که افراد با مشکلاتی مانند ناتوانی در تمرکز یا احساس خستگی ذهنی مواجه هستند. آنها نمی‌توانند روی کارهای عمیق تمرکز کنند.»
علاوه بر این، او به « انزوای همه گیر» اشاره می‌کند که در پی همین مشکلات ایجاد شده است. وی می‌گوید:
«ما حتی در ایجاد و تقویت روابط نیز مشکل داریم، زیرا نمی‌توانیم روی هیچ چیزی، حتی روابط اجتماعی، تمرکز کنیم.»
دکتر بابینت توضیح می‌دهد که بخشی از مغز به نام «هابنولا» مسئول گیر افتادن در چرخه اسکرول بی‌پایان است. این بخش مرکزی مغز در وظایف مهمی مانند انگیزه و تصمیم‌گیری نقش دارد، اما وقتی فعال می‌شود، می‌تواند انگیزه را از بین ببرد.
وی افزود:
«این بخش مغز همان چیزی است که وقتی می‌دانید باید کاری انجام دهید، اما به جای آن به اسکرول بی‌پایان مشغول می‌شوید، فعال می‌شود.»
هابنولا زمانی که فعال باشد، احساساتی مانند افسردگی، بی‌اختیاری، رفتارهای تکانشی و حتی اعتیاد را به وجود می‌آورد.
بابینت بیان می‌کند که شبکه‌های اجتماعی اغلب به‌عنوان راهی برای «قطع ارتباط» و استراحت پس از یک روز طولانی استفاده می‌شود. اما این کار در واقع نوعی «رفتار اجتنابی» است که توسط هابنولا کنترل می‌شود.
وی توضیح داد:
«هر زمانی که چیزی را نادیده می‌گیرید، این بخش از مغز فعال است.»
این رفتار، به گفته او، می‌تواند منجر به اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی شود، زیرا این بخش مغز ترک کردن را بسیار «دردناک» می‌کند.
این چرخه می‌تواند به از دست دادن انگیزه منجر شود که بابینت آن را «خطرناک» می‌نامد:
«ما برای زندگی کردن، احساس غرور از خود، اعتمادبه‌نفس و دستیابی به اهدافمان به انگیزه نیاز داریم.»
چگونه از پوسیدگی مغز جلوگیری کنیم؟
بابینت معتقد است که راه‌حل جهانی وجود ندارد و باید بر اساس نیازهای فردی عمل کرد. وی گفت:
«کلید حل این مشکل این است که بفهمید چه چیزی برای شما کارساز است. این فرآیند شامل آزمایش، تنظیم و اصلاح مداوم است.»
وی افزود:
«ما انسان‌ها بسیار قدرتمند هستیم. وقتی واقعیت‌های بدنمان را بدانیم، می‌توانیم برای بهبود وضعیت اقدامی انجام دهیم.»
دکتر دان گرنت، مشاور ملی مدیریت دستگاه‌های دیجیتال در نیوپورت هلت‌کر، تولیدکنندگان دستگاه‌ها و محتوای دیجیتال را مقصر وابستگی کاربران می‌داند.
وی گفت:
«این تولیدکنندگان به شکل هوشمندانه‌ای از سیستم عصبی انسان بهره‌برداری می‌کنند، دقیقاً همان‌طور که سازندگان دستگاه‌های قمار عمل می‌کنند.»
گرنت هشدار داد که این وضعیت به «مرگ تخیل» منجر می‌شود. وی اظهار داشت:
«ما دیگر نیازی به تخیل نداریم. هر چیزی که می‌خواهیم فوراً در دسترس است. من نگران حافظه، آموزش و توانایی یادگیری هستم.»
گرنت توصیه کرد که برای جلوگیری از گرفتار شدن در چرخه اسکرول بی‌پایان، باید استراتژی‌های زیر را اعمال کرد:
- مدیریت محتوا: زمان آنلاین بودن خود را به دو بخش تقسیم کنید: ۸۰٪ محتواهای مفید و معنادار، ۲۰٪ سرگرمی.
- ایجاد محدودیت: زمان‌ها و مکان‌های به دور از تکنولوژی را در خانه تعیین کنید.
- فعالیت‌های جایگزین: بازی‌های فکری، فعالیت‌های آموزشی یا چالش‌برانگیز را امتحان کنید.
- ارزیابی شخصی: پس از زمان آنلاین بودن، از خود بپرسید:
- چه مدت زمان آنلاین بودم؟
- آیا بیشتر از آنچه می‌خواستم زمان صرف کردم؟
- آیا احساس بهتری دارم؟
گرنت تأکید کرد که این پرسش‌ها می‌تواند به شما کمک کند تا متوجه شوید آیا استفاده از فضای مجازی به شما حس خوبی می‌دهد یا خیر.
با رعایت این توصیه‌ها، می‌توان از پیامدهای منفی استفاده بیش‌ازحد از فضای آنلاین جلوگیری کرد و تعادل بهتری در استفاده از تکنولوژی ایجاد کرد.