به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری دانشجو، تارنمای هیل نوشت: اکنون که دولت ترودو اعلام کرده که از پست نخست وزیر کناره گیری خواهد کرد، کانادایی‌ها به دنبال رهبری جدید بعد از یک دهه اعمال سیاست‌های ترودو هستند.
«جاناتان ترولی» نویسنده این مطلب در هیل افزود که در کتابش موسوم به «حق لاینفک: آزادی بیان در عصر خشم و غضب» درباره سقوط آزادی بیان در دولت ترودو مطالبی را نوشته است.
وی افزود: کاناد مدت‌ها کشوری بوده که تحت نفوذ آمریکا و انگلیس قرار داشته است. این کشور دارای دی ان‌ای مشترک با هر دوی این کشور‌ها است. کانادا در برخورد با موضوع آزادی بیان، از رویکرد انگلیس پیروی کرده و آزادی بیان را بیشتر از این که حق افراد باشد یک امتیاز قلمداد می‌کند.
چنین سنت مشکوکی در دهه گذشته با حملات خصمانه و توهین آمیزی که از سوی گروه‌های مختلف اعمال شده، تشدید شده است.
نویسنده افزود: از بسیاری جهات، کانادا برای بسیاری در آمریکا یک داستان هشدار آمیز است، زیرا صدا‌های مشابه سانسور و جرم انگاری در دانشگاه‌ها و کنگره در آمریکا نیز در حال افزایش است.
هیل در ادامه آورده است: ترودو در جریان سرکوب اعتراض کامیون داران مخالف دستورات کووید ۱۹ در سال ۲۰۲۲ چهره واقعی خود را نشان داد. این کمپین به طور گسترده‌ای تحت حمایت رسانه‌ها بود. ترودو قانون اضطراری سال ۱۹۸۸ را برای اولین بار برای مسدود کردن حساب بانکی کامیون داران و حامیان آنها فعال کرد؛ اقدامی که توسط گروه‌های حامی آزادی‌های مدنی در کانادا محکوم شد.
ترودو به طور گسترده‌ای به دلیل سیاست هایش در مخالفت با آزادی بیان مورد انتقاد قرار دارد؛ از جمله اقدامات او اصلاح قانون حقوق بشر کانادا و قانون کیفری است. بر این اساس هر «ارتباطاتی که بیانگر انزجار یا توهین به فرد یا گروهی از افراد بر پایه ادله ممنوعه تبعیض باشد» جرم محسوب شود.
به رغم سرکوب اعتراضات کامیون داران، پارلمان کانادا اختیارات اضطراری نخست وزیر را افزایش داد تا به او اجازه دهد به آزار و اذیت و تهدید جناح راست ادامه دهد. با وجود مخالفت‌های گسترده، حزب لیبرال کانادا (به رهبری ترودو، حزب دموکراتیک جدید موسوم به NDP و سایر متحدانش توانستند ۱۸۱ رای را برای زنده حفظ قدرت‌های استبدادی در کانادا به دست آورند. (دادگاه‌های کانادا بعداً با تأخیر، اختیارات ترودو را خلاف قانون اساسی اعلام کردند).
بسیاری از همین قانونگذاران سپس برای افزایش مجازات برخی جرایم گفتاری تا حد حبس ابد تلاش کردند.
یکی از غم انگیزترین لحظات طنز آمیز برای کانادا سال گذشته بروز کرد؛ زمانی که دولت ترودو تابعیت ماریا کارتاشوا، مخالف روسی را به دلیل محکومیت وی در روسیه مسدود کرد. دولت کانادا به کارتاشوا اطلاع داد که محکومیت وی در روسیه با یک جرم قانون جزایی مربوط به اطلاعات نادرست در کانادا مطابقت دارد.
هیل نوشت به همین دلیل هنگامی که دولت ترودو کوبا را به دلیل سرکوب معترضان محکوم کرد و مدعی شد که «کانادا قویا از ازادی بیان و حق برگزاری گردهمایی‌های مسالمت آمیز حمایت می‌کند»، خشم مردم را برانگیخت. ترودو همچنین از چین به دلیل سرکوب معترضان در جریان همه گیری کووید-۱۹ انتقاد کرد.
با کناره گیری ترودو از قدرت اکنون این سوال مطرح است که کانادایی‌ها برای بازگرداندن آزادی بیان به کشورشان چه راهی را انتخاب خواهند کرد؟