وقتی نام ابا الفضل(ع) می آید، عاشقان و مریدانش درس وفاداری و احترام و بندگی را از مکتب او درمی یابند و خاضعانه سر بر آستان مقدسش می گذارند و خاک دیارش را سرمه کش چشمانشان می کنند و سوسوی امیدشان، کرامت و سخاوت آن حضرت را می طلبد.
همانی را می گویم که نشان جانبازی را از جانب پروردگار دریافت و حاضر نشد که خود را دوشادوش برادرش حسین(ع) بدانند، بلکه فرمود: ایشان « امام حسین(ع)، فرزند زهرای اطهر است، هان که من فرزند دختر رسول الله(ص) نیستم و این جفاست که من خود را با فرزند زهرای اطهر(س) قیاس کنم».
او که ملقب است به قمر بنی هاشم، دانشگاه ایثار و گذشت و درایت است، من و تو که طالب درس آموزی از مکتب اباالفضلی هستیم باید به زمره حقیقت طلبان در این وادی بپیوندیم و لوح زرین سعادت را از دستان با کفایتش دریافت كنيم./انتهاي پيام/
ارسال نظرات