به گزارش خبرنگار حوزه بین الملل «خبرگزاری دانشجو» به نقل از المنار، ملک عبدالله دوم، پادشاه اردن که کشورش یکی از میزبانان آوارگان سوری است، طی دوره زمانی اخیر نگرانی خود از انتقال بحران سوریه به کشورش را به صورت جدیتری مطرح کرده است.
وی طی دیدارهای اخیر خود با مقامات منطقه ای و داخلی، از پذیرش تعداد بیشتر آوارگان سوری در کشورش که اکنون از مرز 250 هزار تن گذشته، اظهار ناتوانی کرده است، اما چالش اردن در قبال بحران سوریه تنها مسئله آوارگان و حتی اقتصاد متزلزل این کشور نیست، بلکه مسئله اصلی شکل گیری گروه های بنیادگرا و تندرو در سوریه و انتقال آنها به اردن است.
پیش از این و در جریان کشته شدن یک نظامی اردنی در مرز سوریه که طی درگیری با گروه های سلفی به وقوع پیوست، کارشناسان آغاز کشیده شدن بحران سوریه به اردن را اعلام کرده بودند، بویژه آن که اوضاع داخلی و منطقه ای اردن و زمینه های ارتباطی آن با سوریه باعث می شود که ثبات سیاسی و اجتماعی و بویژه اقتصاد اردن تا حد زیادی به آنچه در داخل سوریه می گذرد، وابسته باشد.
نخست وزیر اردن نیز در مصاحبه ای با شبکه «سی. ان. ان» عنوان کرده است که علاوه بر زیان هایی که به دلیل تحریم اقتصادی دولت سوریه از سوی غربی ها به اقتصاد اردن وارد می شود، از آنجا که سوریه تنها راه ارتباطی زمینی با کشورهای ترکیه، لبنان، اروپا و کشورهای شرقی است، خسارات اقتصادی اردن نیز چندین برابر می گردد.
ناظران منطقه ای می گویند، دولت اردن در شرایط کنونی که با تنش ها و اعتراضات داخلی مواجه است، باید التفات بیشتری به گروه های اسلام گرا از جمله جبهه عمل اسلامی (شاخه سیاسی اخوان المسلمین در اردن) و گروه های سلفی در این کشور داشته باشد.
توجه به گروه های سلفی اهمیت دوچندانی دارد؛ چرا که نزدیکی تفکرات ایدئولوژیک و موضع گیری های سیاسی گروه های سلفی ای که اکنون در سوریه علیه دولت این کشور فعالیت می کنند، برای گروه های سلفی موجود در اردن این نگرانی را ایجاد می کند که هدف بعدی آنان از براندازی دولت سوریه، فعالیت گسترده تر در اردن باشد.
سیاسیون اردنی می گویند، عربستان و قطر با حمایت از گروه های مسلح سلفی و تجهیز آنان، به سوءاستفاده از خاک اردن برای پیشبرد اهداف خویش در منطقه دست زده اند؛ چنان که پیش از این نیز از منطقه پیشاور در پاکستان برای انتقال نیروهای القاعده به افغانستان چنین استفاده ای کرده اند.
ارسال نظرات