رزمندگان از نصف روز 4 تیر 67 عاشورای قرن 20 را تولید کردند

به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از یاسوج، سید ناصر حسینی پور روز گذشته در نخستین یادواره حماسه پد خندق، به ایستادگی و مقاومت رزمندگان کهگیلویه و بویراحمد در منطقه خندق اشاره کرد و گفت: بچه ها و رزمندگان از همان نصف روز 4 تیر 67 توانستند عاشورای قرن 20 را در پد خندق تولید کنند و به این نسل تزریق کنند.

وی افزود: در این نصف روز کسانی حماسه آفرینی کردند که 20 روز قبل ازدواج کرده بودند و در این روز به شهادت رسیدند و کسانی که 20 روز قبل فرزندشان متولد شد و هنگامی که همسرشان نامه می نویسد که نمی خواهی فرزندت را ببینی پاسخ می دهد: اگر برگردم و فرزندم را ببینم بعدها شرمنده او و ملت خواهم شد.

نویسنده کتاب «پایی که جاماند» با اشاره به ضرورت جمع آوری خاطرات دفاع مقدس بیان داشت: هر کدام از این افردای که در حماسه خندق و 8 سال دفاع مقدس حضور داشتند، یک کتابند که با استراتژی تن در برابر تانک توانستند تمام برنامه های دشمن را به هم بریزند.

حسین پور  افزود: در سال گذشته 6000 مادر شهید را از دست داده ایم و سالانه خیلی از آزادگان و رزمندگان دفاع مقدس از بین می روند و خاطرات آنها به فراموشی سپرده می شود.

وی بیان داشت: می توانیم به جای روکش یک جاده و احداث یک تونل، تاریخ مقاومت این ملت را ثبت کنیم و برای ثبت خاطرات مقاومت این ملت خیلی زود دیر می شود.

نویسنده کتاب «پایی که جاماند» افزود: میراث این ملت فقط گنج ها و ثروت های مادی نیست، بلکه میراث این ملت، پدران و مادران شهدایی هستند که از بین ما می روند و حتی یک مستند از آنها هم نداریم.

حسینی با اشاره به ایستادگی رزمندگان اسلام بیان داشت: صدام وقتی رزمندگان کفن پوش ایرانی را در حال رژه می دید ترسی بر او غالب می شد و می گفت نمی دانم با اینها چه کار کنم.

وی افزود: وقتی داستان ایستادگی و مقاومت رزمندگان را می شنویم که چگونه ترس به دل دشمن انداختند، تحریم ها و گفتمان مقاومت برایمان شیرین تر می شود و می فهمیم که هیچ کس نمی تواند در برابر گفتمان مقاومت ایستادگی کند.

نویسنده کتاب «پایی که جاماند» لحظه به لحظه حضور آزادگان در زندانها عراق را سبک زندگی اسلامی دانست و گفت:  اگر این سبک زندگی به وسیله نهاد های فرهنگی و کسانی که دست اندرکارند روی کاغذ نیاید، یک خیانت و جنایت تاریخی رخ داده است.

حسینی خاطرنشان کرد: آیا یک مشت از خاک شلمچه بیشتر از همه نهادهای فرهنگی نتوانست قدرت تربیت انسان انقلابی داشته باشد؟