آن‌قدر بحث زیاد بود که نفهمیدم شام چه خوردم / بار همه آمده بود جز چمدان من!

به گزارش گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو»، وزیر خارجه کشورمان پس از عزیمت از فرانسه به ژنو در گزارشی، فعالیت‌های پیشین و برنامه‌های آتی خود را ارائه کرد که به‌شرح زیر است:

ساعت 5 و نیم صبح پنج‌شنبه به‌وقت ژنو (8 صبح به‌وقت ایران عزیز) است. دیشب از پاریس به ژنو آمدم و حدود 2 ساعت دیگر اولین جلسه را به‌صورت صبحانه کاری با خانم اشتون داریم و بعد مذاکرات شروع خواهد شد.

دو روز گذشته را در پاریس بودم. سه‌شنبه حدود ساعت 1 بعدازظهر با هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران وارد پاریس شدیم و مستقیم به رزیدانس رفتیم. سه مصاحبه برای بنده تدارک دیده بودند. یک مصاحبه رادیویی با فرانس اینتر، یک مصاحبه تلویزیونی با فرانس24 و یک مصاحبه با روزنامه لوموند که تا حدود ساعت 5 و نیم طول کشید. بعد هم برای ملاقات با وزیر امور خارجه فرانسه به وزارت خارجه رفتیم. دوستان سفارت می‌گفتند که در 6-7 سال گذشته هیچ ملاقاتی در پاریس میان دو وزیر خارجه صورت نگرفته است. البته من آقای فابیوس را یک بار در نیویورک در ملاقات دو وزیر، یک بار در ملاقات دو رییس جمهور و یک بار در جلسه وزرای 1+5 دیده بودم و این چهارمین دیدار ظرف 2 ماه با ایشان بود.

تشریفات کامل به‌جا آورده بودند من‌جمله گارد احترام و... تعداد قابل توجهی از مشاوران و مدیران وزارت امور خارجه فرانسه هم حضور داشتند. سه موضوع هسته‌ای، سوریه و روابط دوجانبه را بحث کردیم. بحثها جدی، محترمانه، کارشناسی و بسیار مفید بود. با توجه به مواضع نسبتاً تند وزیر خارجه فرانسه، فکر می‌کنم زمینه برای تفاهم بیشتر فراهم شد. در برخی موضوعات دوجانبه هم به راهکارهای عملی رسیدیم. ملاقات بیش از 75 دقیقه طول کشید و لذا نزدیک به نیم ساعت به برنامه بعدی که قرار بود ساعت 8 برگزار شود دیر رسیدم.

این برنامه شام کاری در مؤسسه ایفری بود که در آن علاوه بر رییس و اعضای مؤسسه، مقاماتی از ریاست جمهوری و وزارت خارجه فرانسه و رؤسا یا معاونین ارشد تقریباً همه شرکت‌های بزرگ فرانسوی من‌جمله توتال، پژو و ایرباس حضور داشتند. بعد از صحبت مختصری توسط بنده، پرسش و پاسخ داشتیم که سؤالات بیشتر سیاسی (هسته‌ای، اوضاع داخلی کشور، سوریه، آمریکا، خاورمیانه، رابطه با کشورهای خلیج فارس و...) بود و البته چند سؤال اقتصادی و زمینه‌های همکاری بیشتر در این حوزه. برنامه تا نزدیک ساعت 11 شب طول کشید. آن‌قدر بحث زیاد بود که نفهمیدم شام چه خوردم!

صبح چهارشنبه ابتدا متن سخنرانی در یونسکو را نهایی کردم و بعد صبحانه کاری با همکاران سفارت ایران در پاریس داشتیم و سپس به‌سمت یونسکو حرکت کردیم. 6 سال قبل در همین ایام، به‌عنوان رییس کمیسیون فرهنگیِ سی و چهارمین کنفرانس عمومی یونسکو، به‌مدت سه هفته هرروز به همین ساختمان می‌رفتم تا جلسات و مذاکرات را اداره کنم. کنفرانس عمومی یونسکو هر دو سال یک بار تشکیل می‌شود و رییس هیئت ایرانی معمولاً وزیر علوم است که امسال هم همکار عزیزم جناب آقای دکتر فرجی دانا ریاست هیئت ایران را به‌عهده خواهند داشت. بنده در روز قبل از آغاز سی و هفتمین اجلاس کنفرانس عمومی، در جلسه‌ای همراه با چند رییس جمهور و نخست وزیر و برخی مقامات دیگر پیرامون نقش فرهنگ در توسعه پایدار سخنرانی داشتم.

قبل از جلسه دیدار کوتاهی با مدیرکل داشتیم و سپس در جلسه ابتدا رؤسای جمهور کاستاریکا و تونس و سپس نخست وزیر لیتوانی که رییس دوره‌ای شورای اتحادیه اروپاست صحبت کردند و بعد پیامی از رییس امارات متحده عربی قرائت شد و سپس من صحبت کردم. بعد از من هم مدیرکل ایسیسکو (یونسکوی اسلامی)، رییس دادگاه قانون اساسی گابن و معاونین نخست وزیر مالزی و مصر سخنرانی داشتند. در میان صحبت‌ها، سخنرانی رییس جمهور کاستاریکا را که در مورد ضرورت احترام به محیط زیست بود ولی در صحبتش به غیرعادلانه بودن همه جنگها اشاره داشت، بسیار پسندیدم. صحبت بنده در مورد ضرورت شناسایی نقش فرهنگ برای ایجاد فضای انسانی در دستیابی به توسعه پایدار بود که در این بحث با اشاره به صحبت رییس جمهور کاستاریکا، درباره اینکه جنگ و استفاده از خشونت و زور نه‌تنها غیرعادلانه و غیرقانونی است بلکه بی‌فایده و ناکارآمد هم هست اشاره‌ای داشتم.

همچنین با اشاره به سوء استفاده افراطیون از فرهنگ به‌عنوان ابزاری برای توجیه نفرت و خشونت، به ضرورت گفت‌وگو، هم‌افزایی و تعاون فرهنگی تأکید کردم. خدا را شکر می‌کنم که با دعای شما توانستم این سخنرانی ده دقیقه‌ای را ایستاده قرائت کنم.

با توجه به اینکه باید به ژنو می‌آمدم جلسه را قبل از پایان آن ترک کردم و لذا به قسمت پرسش و پاسخ نرسیدم. در فرودگاه پاریس هم یک مصاحبه دیگر با روزنامه فیگارو ترتیب داده بودند که آن هم انجام شد و به ژنو آمدم و حدود ساعت 5 بعدازظهر به ژنو رسیدیم. جالب بود که بار همه آمده بود جز چمدان من که 5-6 ساعت بعد رسید.

در ژنو هم آخرین هماهنگی‌ها برای جلسه امروز و فردا با همکاران را داشتیم و هم اکنون هم که از حضور شما مرخص می‌شوم باید برای رفتن به صبحانه کاری با خانم اشتون آماده شوم.

بعد از صبحانه کاری، به محل اجلاس 1+5 در ساختمان دفتر اروپایی ملل متحد در ژنو خواهم رفت و قبل از جلسه، ملاقاتی با اخضر ابراهیمی، نماینده ویژه دبیرکل ملل متحد در مورد سوریه خواهم داشت تا او را در جریان مذاکراتم در ترکیه قرار دهم و در این زمینه صحبت کنیم.

بعد از جلسه افتتاحیه، مذاکرات بسیار دشوار که اکنون به مرحله ورود به جزئیات رسیده که همیشه سخت و دقیق است بین همکاران من و هیئت‌های 1+5 شروع می‌شود که ان‌شاءالله با دعای خیر شما به نتیجه مطلوب خواهد رسید که نیاز به صبر و اعتماد به خدمت‌گزارانتان دارد. بنده هم از فرصت استفاده خواهم کرد و چندساعتی به رم می‌روم تا با وزیر خارجه ایتالیا یک دیدار فشرده کاری داشته باشم و تا آخر شب به ژنو باز خواهم گشت.

این هم قصه دو روز گذشته و برنامه امروز. می‌بینید که تقریباً فرصت نفس کشیدن هم نبود! تا فرصتی دوباره که توفیق گفت‌وگوی مجازی حاصل شود شما را به خدا می‌سپارم و از همه شما تقاضای دعای خیر برای موفقیت این روند دشوار دارم.