یادداشت/
گروه بین الملل «خبرگزاری دانشجو» - سجاد مصطفی پور؛ از آغاز بحران سوریه در مارس 2011 با توجه به ماهیت استراتژیک و ژئوپلتیکی این کشور، قدرت های منطقه و جهانی وارد چالش اساسی با یکدیگر شده اند، به نوعی که هر لحظه این احتمال وجود دارد که سوریه صحنه نزاع جهانی شود و ثبات در کانونی ترین منطقه جهان ـ خاورمیانه ـ را دستخوش تغییر کند.
با نگاهی کوتاه به شرایط جغرافیایی و هویتی سوریه به آسانی می توان اهمیت و جایگاه این کشور در خاورمیانه را درک کرد. سوریه کشوری در جنوب غرب آسیا و در کنار سواحل شرقی دریای مدیترانه است. این کشور از شمال با ترکیه، از شرق با عراق، از غرب با لبنان و دریای مدیترانه و از جنوب با اردن و فلسطین همسایه است و از سوی دیگر تنوع قومیتی و مذهبی در این کشور بسیار بالاست. اکثریت جمعیت سوریه سنی مذهب هستند و مسلمانان سنی 75 درصد جمعیت سوریه را تشکیل می دهند. از نظر تعداد، به ترتیب علویان، مسیحیان، دروزی ها و اسماعیلی ها اقلیت های مذهبی دیگر را تشکیل می دهند و بشار اسد، رئیس جمهوری فعلی این کشور از علویان است که جمعیتی حدود 10 تا 15 درصد را دارد.
با تأمل در موارد مذکور باید پذیرفت که احتمال بروز تنش، درگیری و بحران در چنین کشورهایی سهل تر از کشورهای دیگر است؛ چرا که همواره گروهی وجود دارد که از وضعیت موجود ناراضی باشد.
البته برای ایجاد ناآرامی در چنین کشورهایی باید اهرم های متفاوت و بسیاری وجود داشته باشد تا اهداف مورد نظر حاصل شود، همانند حمایت کشورهای دیگر و شکل دادن به یک ائتلاف ضد دولتی در داخل کشور.
آنچه در سوریه روی داد تشکیل جبهه غربی – عربی بر ضد دولت «بشار اسد» بود که هدف اساسی آن، براندازی دولت سوریه بود؛ چرا که برخلاف تحولات دیگر منطقه، معارضان وارد فاز سیاسی برای حل بحران نشدند، بلکه با حمایت مالی و نظامی از سوی آمریکا، انگلیس، عربستان، قطر و دیگر حامیان خارجی یک جنگ داخلی تمام عیار با استفاده از انواع تسلیحات برپا شد.
اکنون با فرا رسیدن زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در سوریه اگر چه تمامی نگاه ها معطوف به نتیجه انتخابات است، ولی در این بین ائتلاف خارجی و داخلی شکل گرفته ضد دولت سوریه معتقد است که برگزاری انتخابات می تواند راه حل سیاسی برای حل بحران در سوریه را به شکست بکشاند! این در حالی است که حتی نشست های ژنو درباره بحران سوریه به یک نتیجه مشخص و روشن نرسیده که این امر را می توان در کارشکنی های متعدد مخالفان دولت بشار اسد بیان کر. اینکه مدعیان دموکراسی در غرب پیاده سازی الگوی دمکراتیک ـ برگزاری انتخابات ـ را تقبیح می کنند، می توان ناشی از هراس مخالفان از انتخاب دوباره «بشار اسد» به عنوان رئیس جمهور آینده سوریه دانست که البته نظرسنجی و تحقیقات میدانی گواهی بر این مدعاست.
حال باید دید تا 13 خرداد – موعد برگزاری انتخابات ـ تحولات سوریه به چه سمت و سویی خواهد کشید و در این بین مخالفان «اسد» که بجد به دنبال به چالش کشاندن انتخابات هستند چه برنامه هایی برای یک ماه آینده در سوریه خواهند داشت.
به نظر می رسد پیروزی «بشار اسد» در انتخابات آینده اگر چه باعث تداوم بحران در سوریه باشد، ولی حداقل می تواند افکار عمومی را که با سانسور رسانه های غربی از واقعیات سوریه بی اطلاعند، آگاه کند.
ارسال نظرات