«خبرگزاری دانشجو» گزارش می‌دهد؛
خبرنگار سینمایی «خبرگزاری دانشجو»- همیشه در ارزیابی سینمای ایران و روند فعالیت بخش خصوصی در سال‌های اخیر سوالاتی در ذهن پیش می آید که پاسخ به این سوالات تبیین کننده نوع عملکرد سازمان‌های ذیربط و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌باشد. اینکه بخش خصوصی کجای سینمای ایران قرار دارد؟ باید چه حرکتی برای توسعه و تقویت بخش خصوصی انجام داد؟ مدیران سینمایی ارشاد می‌توانند چه کمک های مادی، معنوی، ساختاری و محتوای به سرمایه گذاران یا دلسوزان فیلمسازان مستقل در سینمایی ایران نمایند؟ آیا مدیران سینمایی در هرم فکری این سازمان به فکر استفاده بهینه از سرمایه افراد علاقه مند به حضور در این عرصه هستند؟ الان دقیقا بخش خصوصی در ساخت، تولید و نمایش فیلم ها در سینما چه جایگاهی دارد؟ آیا بخش دولتی با بودجه سنگین و حجم حمایت های مدیریتی، فضایی را برای عرض اندام بخش خصوصی در زمینه تولید آثار سینما باقی می گذارد؟ و....
اینها سوالاتی است که ذهن مدیران، منتقدین، سینماداران، فیلمسازان، فیلمنامه نویسان و اهالی سینما را تقریبا در همه این سالها معطوف خودش کرده است. هنوز مشکلات بسیاری جلوی پای ورود افراد سرمایه گذار در سینما وجود دارد از معضل عضو نبودن این اشخاص در جامعه صنفی تهیه کنندگان تا نحوه پروانه نمایش آثار سینمایی، مسئله ای است که مانع از به کار آمدن کسانی که به سرمایه گذاری در سینما فکر می کنند، می شود. به نظر می‌رسد امروز نوبت آن رسیده است که مسئولین سینمایی کشور به این موضوع سرو سامان بخشیده و دغدغه های صاحبان پول را برطرف نمایند تا با استرس و دلهره کمتری سرمایه خود را در سینما هزینه کند.
در نحوه اعطای پروانه ساخت و نمایش آثار سینمایی باید تامل بیشتری از طریق اعضای شورای صنفی نمایش سازمان سینمایی صورت بگیرد و اطمینانی در این شورا بابت دریافت مجوزهای حکمفرما شود. تا بیشتر سرمایه گذاران راغب به فعال کردن سرمایه خود در مدیوم سینما باشند. این شورا باید دقت و اعمال نظر بیشتری را چاشنی کار خود قرار دهد تا همانند سال گذشته شاهد بحث ها و حواشی حبابی در اطراف سینما نباشد.
به نظر نگارنده، شورای صنفی نمایش باید بخش نظارتی خود را فعال کرده و با تشکیل دادن یک تیم چند نفره بر نحوه ساخت فیلمنامه های دارای مجوز در مرحله تولید نظارت کند و این نظاره گری افراد البته نباید به دخالت ختم شود. تنها اتفاق های مربوطه را این ماموران باید رصد کنند و گزارش های آن را به اعضای شورای صنفی نمایش بصورت مکتوب ارتجاع داد تا از تخلفات احتمالی که برخی فیلمسازان در رابطه با ساخت سناریو انجام می دهند به نوعی جلوگیری کرد. نکته اینجاست که در این نظارت مستمر هرگونه انحراف و تخطی از متن مورد تایید شورای صنفی در بدو انحراف شناسایی و تذکر داده می‌شود و با حجم فیلم‌های ساخته شده که پروانه نمایش نمی‌گیرند مواجه نخواهیم شد. اغز طرفی بخش خصوصی هم باید به قوانین و منشور اخلاقی که در سازمان سینمایی دولت است، احترام بگذارد و تنها به فکر بازگردان اسکناس های خود نباشد و به مفاهیم مادی، معنوی و فرهنگی جمهوری اسلامی وفادار بمانند.
افرادی همچون محمد حسین فرح بخش یکی از موفقان تجارتی ساز سینمایی یا امیر پورکیان از تهیه کنندگان جوان سینمای ایران در رابطه با همین موضوع از رانت های موجود در سازمان سینمایی و بنیاد فارابی در نحوه تقسیم حمایت های مالی این سازمان و نهاد ذیربط با «خبرگزاری دانشجو» مصاحبه کرده و به نوعی از حیف و میل شدن بودجه فارابی و ناعدالتی های موجود دراین نهاد وزارت خانه ارشاد سخن به میان آورده بودند که در صورت درست بودن بخشی از این سخنان باید پذیرفت که بنیاد فارابی به یک بنگاه مالی و پول دهنده تبدیل شده است و هرکسی که ارتباط و رابطه خوبی با روسای این ارگان داشته باشند، قطعا حمایت‌های مالی خوبی را کسب می‌کند که این اتفاق اگر بر پیکره سینمای ایران بروز پیدا کند، دیگر بخش خصوصی اصلا به هزینه در سینما فکر نخواهد کرد و اداره تمامی امور سینمایی بر بخش دولتی محول می شود که این اتفاق بسیار ناخوشایند است.
ارسال نظرات