امیرحسین ندایی در دانشگاه تهران:
به گزارش خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، امیرحسین ندایی استاد دانشگاه تربیت مدرس در مراسم سینما به روایت شهید آوینی که امروز در پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران برگزار شد گفت: دکتر زیباکلام از من پرسید مگر شهید آوینی فیلم سینمایی ساخته که شما می گویید سینما به روایت شهید آوینی؟ در جواب گفتم نه ما منظورمان همان سینمای مستند آوینی است.
وی با بیان اینکه سینمای مستند در کنار سینمای داستانی یک شکل از بیان داستان به شمار می رود گفت: آوینی در حوزه سینمای داستانی یک نظریه پرداز بود و اگر امروز آوینی زنده بود شاید زمینه های بیانی و چارچوب ما برای رسیدن به سینمای ملی را طراحی می کرد.
استاد دانشگاه تربیت مدرس افزود: یک هفته قبل از شهادت آوینی با وی قرار ملاقات گذاشتم که طی آن می خواستم کار مشترکی را با وی انجام دهم که متاسفانه شهید آوینی شنبه هفته بعد از دیدارمان به منطقه رفت و دیگر هیچ گاه بازنگشت.
ندایی اظهار داشت: شهید آوینی مهمترین ویژگی کارگردان را مهارت در بیان سینما می دانست و معتقد بود سینما عرصه عرفان و فلسفه نیست چرا که این حوزه ها فردی هستند و نمی توانند به سینما وارد شوند؛ همچنین آوینی اعتقاد داشت بخشی از عدم رشد فیلم نامه نویسی در ایران تمایل فیلم نامه نویسان به فلسفه و عرفان است.
وی در همین زمینه ادامه داد: شهید آوینی به یک نوع از عرفان در سینما اعتقاد داشت و تفاوتی میان سینما و فیلم نامه قائل بود به عبارت دیگر آوینی معتقد بود فیلم نامه در درجه اول یک اثر ادبی به شمار می آید که مبتنی بر ذهن مخاطب است و عنوان می کرد وقتی مخاطب فیلم نامه را می خواند شخصیت ها فضاها و ... که در فیلم نامه وجود دارد می تواند با آنچه در فیلم به تصویر کشیده می شود متفاوت باشد.
ندایی افزود: آوینی اعتقاد داشت کار کارگردان تبدیل فیلم نامه به فیلم است البته این مهم با نظریه سینمای مولف کمی مخالفت دارد.
این استاد دانشگاه تربیت مدرس با بیان اینکه آوینی یکی از دانشمندانی بود که نقد مدرنیسم را مطرح کرد افزود: وی معتقد بود یک نقاشی و یا یک فیلم مدرن دارای ابهامات ذاتی است در حالی که فیلم به دلیل داشتن مخاطب عام نباید ابهام داشته باشد. آوینی معتقد بود فیلم باید چند لایه باشد ولی این چندلایگی به معنی داشتن ابهام نیست.
وی با اشاره به تحول فرهنگی گفت: شهید آوینی اعتقاد داشت اگر سینما می خواهد به منشا تحول فرهنگی تبدیل شود باید دو شرط را رعایت کند؛ زبان سینما باید برای ساده ترین تا پیچیده ترین مخاطبان قابل درک باشد و دوم اینکه اعتقاد داشت سینما باید زندگی بازآفریده شده باشد.
ندایی گفت: سینما از نگاه شهید آوینی دو شکل اساسی داشت یک سینمای مبتنی بر زندگی و دوم اینکه سینما باید مخاطب را به سفر معنوی ببرد. آوینی درباره سینمای مبتنی بر زندگی فیلم هایی را که به مستند نزدیک تر بودند مطرح می کرد و درباره بخش دوم نیز آثار اولیه حاتمی کیا و فیلم هور در آتش را مثال می زد.
این استاد دانشگاه تربیت مدرس با اشاره به دو وجهه شخصیت امام حسین (ع) تصریح کرد: امام حسین (ع) یک وجهه تاریخی و دوم وجهه اسطوره ای داشت به همین دلیل است که گاهی می بینیم در تعزیه ها بین امام حسین و یزید دیالوگ هایی رد و بدل می شود؛ در حالی که هیچ گاه در تاریخ این اتفاق رخ نداده است ولی می توان آن را در یک اثر هنری به نمایش گذاشت.
ندایی گفت: بسیار ساده انگارانه است که تصور کنیم داستان عظیم حضرت یوسف و زلیخا تنها یک داستان عاشقانه است چرا که داستان های دینی همانند یک اقیانوس هستند که با نگاه به آنها تنها سطح آنها را می بینیم.
وی خاطر نشان کرد: شهید آوینی معتقد بود داستان یا باید به زندگی نزدیک شود و یا مانند قصه های دینی به صورت لایه لایه مطالبی را به مخاطب منتقل کرده و آن را به فکر ببرد.
ارسال نظرات