روزی ۱۲ ساعت درس می‌خواندم/ به یاد ماندنی‌ترین خاطره دبیرستان

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، محمدرضا شاه رجبیان؛ پنج جایگاه از رتبه‌های تک رقمی کنکور سراسری سال ۹۴ را دانش‌آموزان اصفهانی کسب کردند و از این پنج رتبه، دو رتبه یک کنکور در تصاحب اصفهانی‌ها بود.

ابوالفضل مشیری، رتبه ۳ کنکور سراسری سال ۹۴ در گروه علوم انسانی، فرزند آخر یک خانواده پنج نفره است که با شروع سال تحصیلی، در رشته حقوق دانشگاه تهران مشغول به تحصیل خواهد شد.

وی نقش خانواده خود را در کسب این موفقیت بزرگ انکار ناپذیر و بسیار مهم توصیف می‌کند و از دورانی سخن می‌گوید که برای موفقیت در کنکور، تفریحاتش را به زمانی دیگر موکول کرده و به داوطلبان کنکور سراسری توصیه می‌کند برای رسیدن به اهداف خود باید از همین امروز دست به کار شوند.

در ادامه گفتگو با ابوالفضل مشیری را می‌خوانیم:

برنامه‌ریزی و درس خواندن برای موفقیت در کنکور را از چه زمانی آغاز کردید؟

از سال دوم با هدف درس می‌خواندم؛ اما نه اینکه زیاد درس بخوانم. سال دوم در حد موفقیت در همان سال، اما از سال سوم همه انرژی‌ام را برای موفقیت در امتحانات نهایی به کار گرفتم، تا هم در امتحانات سال سوم موفق باشم و هم درس‌ها در ذهنم بماند و وقتی می‌خواهم برای کنکور مرور کنم، در ذهنم باشد. اصلا اینطور نبود که صرفا از سال چهارم درس خواندن را شروع کنم.

ساعات درس خواندن متفاوت بود، سال آخر روزانه ۸ ساعت و میانگین آن ۱۰ تا ۱۲ ساعت بود. بعضی از روزهایی که مدرسه می‌رفتیم فرصت کمتری برای درس خواندن داشتیم و روزهایی که در خانه بودم بیشتر درس می‌خواندم. نزدیک به کنکور و در اردیبهشت ماه، حتی روزانه ۱۳ساعت هم درس خواندم.

در کلاس‌های کنکور و آزمون‌ها شرکت می‌کردید و مشاور خصوصی داشتید؟

در کلاس‌های کنکور شرکت نکردم؛ اما از مشاوره مدرسه کمک می‌گرفتم. برای ارزشیابی نیز در آزمون‌هایی شرکت می‌کردم.

برای موفقیت لازم است کتاب‌های کمک آموزشی درس‌هایی مثل عربی، ریاضیات، ادبیات فارسی را مطالعه کنیم، تا با نحوه تست زدن و حدود سئوالات آشنا شویم.

سهم کتاب‌های درسی در موفقیتتان بیشتر بود یا کتاب‌های کمک درسی؟

مسلما کتاب‌های درسی و کلاس‌های مدرسه مثل کلاس عربی و جغرافیا واقع کمک کننده بود و نکاتی که از هیچ کتاب کمک آموزشی نمی‌توانستم بدست بیاورم، از کلاس‌های مدرسه بدست آمد.

اما کتاب‌های کمک آموزشی در درس‌هایی مثل ریاضی کمک زیادی می‌کند؛ چون درسی مثل ریاضی قابلیت طرح سولات مختلف و بسیار زیادی دارد و صرفا برگزاری کلاس‌های درسی از سوی مدرسه در طول هفته، برای دریافت همه نکات و مسائل ریاضی کافی نیست.

نکاتی هست که معلم در وقت مدرسه نمی‌تواند بیان کند که عده‌ای برای آشنایی با این نکات به کلاس خصوصی می‌روند و عده ای هم مثل من، کتاب کمک درسی انتخاب می‌کنند.

دوستان و هم کلاسی‌ها در آزمون سراسری چه رتبه‌ای داشتند؟

هم کلاسی‌ام رتبه تک رقمی و دوم را کسب کرد و رتبه‌های دو رقمی نداشتیم. سایر هم کلاس‌‌ها رتبه سه رقمی یا چهار رقمی کسب کردند.  

در دبیرستان شهید اژه‌ای ۱، کلاس ما ۱۲ نفر بود و سال اولی که مدرسه برای اولین بار رشته ادبیات و علوم انسانی گذاشت، به این مدرسه آمدیم.

به جز درس خواندن، چه فعالیت‌های دیگری را دنبال می‌کردید؟

سال دوم دبیرستان قرار بود کلاس ما نشریه داشته باشد که مدرسه موافقت نکرد و بعد هم دیگر فرصت نداشتیم. خارج از مدرسه هم سال دوم خانه نشریات می‌رفتم که بحث‌هایی مرتبط با علوم انسانی مطرح می‌شد؛ اما چون مباحث درس بر موارد دیگر چربید، انرژی ام را به درس اختصاص دادم.

 در سال سوم نیز کلیه فعالیت‌های فوق برنامه‌ام را کنار گذاشت و یکسره درس خواندم.

چه علاقه‌مندی‌هایی دارید؟ فوتبال را تا چه اندازه‌ای پیگیری می‌کردید؟

به فوتبال علاقه داشتم؛ اما سال پیش دانشگاهی با اتفاقاتی که افتاد خیلی پیگیر نبودم و علاقه‌ام به تیم‌های مورد علاقه، کم کم ضعیف تر می‌شد؛ چراکه این تیم‌ها خیلی خوب بازی نمی کردند و می‌باختند، دیگر علاقه‌ای برای تماشا نداشتم و این مسئله در جای خودش کمک کننده بود.

روی تلفن همراهم شبکه‌های اجتماعی را داشتم، اما در حد کم و  به طوری که آخر هفته‌ها نیم ساعت به اینستاگرام سری میزدم، از آن استفاده می‌کردم.

در اینستاگرام نیز صفحات رسمی مثل صفحه دانشگاه تهران و فروشگاه شهر کتاب اصفهان را دنبال می‌کردم که این موارد به نحوی با درس نیز مرتبط بود و طوری نبود که وقتم را هدر بدهم.؛اما به صورت روزانه وقتم را برای استفاده از این شبکه‌ها اختصاص نمی‌دادم.

این نحوه استفاده مفید نیز واقع شد؟

بله، یکسری دانشجویان با تجربه بودند که در این شبکه‌ها با آنها ارتباط می‌گرفتم و بحث می‌کردم، حتی در سال دوم و سوم درباره بحث‌هایی مثل المپیاد از تجربیات آنها استفاده می‌کردم، که کمک کننده بود.

مسئله دیگر، جنبه تفریحی این شبکه‌ها بود. و به دلیل اینکه وقت برای تفریحات طولانی تر مثل ورزش‌های روزانه کمتر داشتیم، کمی از این شبکه‌ها استفاده می‌کردیم و این استفاده موثر بود.

تاثیر و همراهی خانواده در کسب این رتبه چه اندازه بود؟

خانواده‌ام کاملا همراهی کردند، جای خوبی برای درس خواندن داشتم و از سال دوم همه ابزار درس خواندنم را به طبقه پایین خانه منتقل کردم و به دور از سر و  صدا و با آرامش بیشتری درس می‌خواندم.

از این جهت که خانواده‌ام مشکلی با هزینه‌های درسی نداشتند، بسیار کمک کننده بود. کتاب‌های کمک درسی را به سرعت تهیه می‌کردم و در کنار اینها مسئولیت‌هایی مثل رفتن به خرید و ... نداشتم و کاملا از این جهات بر درس متمرکز بودم.

انتظار کسب چنین رتبه‌ای را داشتید؟

رتبه یک را دوست داشتم، اما انتظار کسب رتبه تک رقمی را نداشتم.

چه توصیه‌ای به داوطلبان کنکور امسال دارید؟

توصیه اول اینکه باید زمان اختصاص بدهند، اما تفریحات هم باید باشد، امسال سالی است که باید از زمان تفریحات کم شود به نفع زمان درسی، نتیجه ۱۲ سال درس خواندن را در این سال می‌بینیم و بهتر است که دانش آموزان در رشته‌های غیر تجربی برای درس خواندن در کنکور متمرکز شوند و پشت کنکور نمانند. رشته‌های تجربی استثنا هستند، چون می‌خواهند حتما در رشته پزشکی و دندانپزشکی قبول شوند و تعداد هم زیاد است، کار سخت است، ولی داوطلبان رشته‌های ریاضی و انسانی باید تا آنجایی که می‌توانند درس بخوانند و بار خود را در این سال ببندند.

نباید به یک سال پشت کنکور ماندن فکر کرد، باید برنامه‌ریزی داشت و از مشاور در حدی که به آنها کمک کند، بهره گرفت و به کارهایشان نظم بدهند، نه اینکه مشاور همه کارها را بخواهد انجام دهد که چنین چیزی ممکن نیست و در آخر نیز داوطلب رضایتی نخواهد داشت.

مسئله اختصاص زمان نیز هست، که رشته انسانی مسائل حفظی زیاد دارد، موردی نیست که آن را بر پایه استعداد گذاشت و باید تلاش کرد، باید وقت گذاشت و درس‌ها را خوب خواند. تلاش کنند که هدفشان رتبه خوب باشد، نه اینکه اگر دقیقا همان رتبه‌ای که می‌خواستند نشد، منتظر بمانند و یک سال دیگر در کنکور شرکت کنند.

سعی کنند تست زدن را در برنامه خود قرار دهند و حتما آزمون آزمایشی شرکت کنند، چون در جلسه کنکور مواردی پیش می‌آید که جدید است، مگر برای کسانی که آزمون آزمایشی شرکت کرده اند و در این حالت دانش‌آموزان با زمان بندی، خستگی، استرس و مشکلات دیگر جلسه کنکور از پیش آماده شده اند و داوطلبان کنکور سعی کنند کار اول زندگیشان درس خواندن باشد و بعد موارد دیگر.

قرار است از محیط دبیرستان وارد دانشگاه ‌شوید، تصویری که از دانشگاه در ذهن دارید، چگونه است؟

دانشگاه با مدرسه تفاوت‌های زیادی دارد، اول اینکه در دانشگاه واقعا مسئولین و همه به بزرگ شدن دانشجویان اقرار می‌کنند. دانشگاه دیگر سخت گیری، سر وقت کلاس رفتن و نداشتن غیبت و مواردی از این قبیل که برای قانون‌مند کردن دانش آموز انجام می‌شد، را ندارد.

اما آزادی‌هایی که در دانشگاه ایجاد می‌کند حالتی به وجود می‌آید که اگر دانشجو از این موارد به خوبی استفاده نکند، ممکن است به ضررش تمام شود و پایبند نبودن و آزادی بیش از حد و عدم پایبندی مشکلاتی از قبل مشروطی را به همراه خواهد داشت.

از طرف دیگر امکانی به وجود می‌آید که نیاز نیست دانشجو حرص و جوش بزند که هر جلسه باید در کلاس درس حاضر شود. دانشجو فرصت پیدا می‌کند کارهای غیر درسی را انجام دهد. مورد بعدی اینکه محیط دانشگاه مهم است، واقعی و جدی است و دانشجویان باید این محیط را جدی بگیرند و از فرصت‌هایی که پیش می‌آید استفاده کنند. فرصت‌هایی که ایجاد می‌شود، هم جنبه مثبت دارد و هم جنبه منفی و ممکن است برای دانشجویان مفید باشد.

دانشجویان در دانشگاه برای اولین بار با جنس مخالف در دانشگاه و در کلاس‌های درسی حاضر می‌شوند و اطلاعات و باید متوجه همه این مسائل باشند.

****

انجام فعالیت‌های فرهنگی در دانشگاه چگونه باید باشد؟ به این فعالیت‌ها علاقه دارید؟

در خصوص فعالیت فرهنگی در دانشگاه فعلا برنامه دارم که درس بخوانم و اگر قرار است در آینده چنین فرصتی داشته باشم، بیشتر بر پایه و اساس درس باشد. نه اینکه از ابتدا دنبال کارهای فرهنگی بروم، اولویت اولم درس و بعد تحقیقات مرتبط با درس است، به گونه‌ای که ارتباط با رشته تحصیلی‌ام حفظ شود.

بسیاری از اساتید نیز در فعالیت‌های فرهنگی حضور دارند و دانشجویان نیز خود به خود برای حضور در این فعالیت‌ها علاقه پیدا می‌کنند.

آیا دانشگاه صرفا یک محیط برای درس خواندن است؟

در دانشگاه می‌توان فعالیت‌های دیگری هم داشت اما نظرات متفاوت است، و کسانی که اصالت درس را در دانشگاه کنار می‌گذارند، حتما ضرر می‌کنند و اینکه ما در دانشگاه درس نخوانیم و در کلاس حاضر نشویم، اما فعالیت‌های تشکلی خیلی قوی داشته باشم، سودی نخواهد داشت.

دانشجویی که همیشه در کار فرهنگی باشد، دانشجو نیست و برای درس خواند نیامده و می‌خواهد خود را نشان بدهد. نباید دانشجویی خدای ناکرده پایه علمی قوی نداشته باشد، اما در سیاسیت دخالت کند و نظر بدهد. فعالیت‌ها باید مناسب و معقول باشد و درس خواندن بر همه موارد در دانشگاه اولویت دارد.

نظرتان راجع به خوابگاه های دانشجویی چیست؟

قطعا وضعیت خوابگاه‌ها در ایران به خوبی کشورهایی مثل ترکیه ژاپن و یا کره نیست، دلیل آن هم به دانشگاه و آموزش عالی برنمی‌گردد و دلیل اجتماعی دارد که از قدیم وقت نشده به کار سامان دهی جانبی دانشگاه مثل خوابگاه رسیدگی شود و نکته بعدی این است که داوطلب زیاد است، دانشجو زیاد است اما امکانات کم است.

حرف‌هایی که در رابطه با خوابگاه‌های کوی دانشگاه می‌زنند بیانگر این است که در دانشگاه دانشجویان باید مواظب باشند، و اگر دانشجو برای خودش خوابگاه انتخاب می‌کند، هوشیار باشد، خیلی از رفاقت‌ها صادقانه نیست و هدفدار است و کسی که هوشیار نباشد در خوابگاه یا خانه‌های داشنجویی مشکل خواهد داشت.

به یاد ماندنی‌ترین خاطره دبیرستان؟

دقیقا به یاد ندارم، اما اینکه همیشه برای درس جغرافی خوب درس می‌خواندم، نمره‌های خوبی داشتم و همیشه ۲۰ بود، به جز یک بار که ۱۹ شد؛ اما یک روز برای کلاس جغرافی هیچ درسی نخوانده بودم، چون مسابقه روان خوانی داشتم و وقتم را برای خواندن کلیله و دمنه شاهنامه گذاشتم و بعد روز مسابقه اشتباه بود و قرار بود یک روز دیگر برگزار شود؛ معلم جغرافی می‌خواستاز من درس بپرسد، دیر به کلاس رسیدم و معلم با مهربانی پذیرفت و از آن روز به بعد با من مهربان شد، به من اعتماد داشت و سخت درس می‌پرسید اما همیشه نمره خوبی می‌گرفتم.

نکته یا توصیه پایانیتان چیست؟

دانش‌آموزان ۱۲ سال درس می‌خوانند و در چهار ساعت جلسه کنکور قرار است نتیجه آن را بگیرند و اگر قرار باشد به سال بعد موکول کنند، ۱۳ سال می‌شود، پس بهتر است تا فرصت دارند متوجه کنکور باشند و البته از حدود سلامت خارج نشوند و تفریحاتشان نیز حفظ شود.