به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو به نقل از شورای صنفی دانشگاه اراک؛ این شورا با صدور بیانیه‌ای اعتراضات خود را نسبت به شرایط رفاهی خدماتی موجود در این دانشگاه اعلام کرد.
در این بیانیه آمده است:
همیشه تاکیداتی که رهبران جمهوری اسلامی بر اهمیت و نقش دانشگاه و دانشگاهیان داشته‌اند موجب شده که تحصیل در دانشگاه یکی از اهداف جوانان این مملکت شود. با توجه به اهمیت دانشگاه، شرایط و ویژگی‌های آن نیز بسیار مهم است و از آنجاکه عضوی از یک کشور اسلامی هستیم دانشگاه ما نیز باید اسلامی باشد، اسلامی تنها به معنای حجاب نه، همه مولفه‌های آن باید اسلامی باشد.
و دانشگاه اراک...
دانشگاه اراک هر ساله تعداد زیادی دانشجو(قریب به ۱۷۰۰ نفر) می‌پذیرد، اما آیا توانایی فراهم کردن شرایط مناسب تحصیل مطابق با قوانین جمهوری اسلامی را داراست؟ اصل ۳۰ قانون اساسی: دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسایل تحصیلات عالی را تا سرحد خودکفایی کشور به طور رایگان گسترش دهد. معنای تحصیلات فقط درس‌آموزی سرکلاس نیست، تحصیلات علم است با همه تعلقاتش؛ اگر درس خواندن رایگان باشد اما مقدمات واجب آن رایگان نباشد، کسی این تحصیلات را رایگان نمی‌داند.
در ترم جاری بر خلاف اصل ۳۰ قانون اساسی با زیر پاگذاشتن عدالت، شهریه دانشجویان شبانه دو برابر شد که مابقی آن در حساب دانشگاه باقی ماند، حال بماند که دانشگاه با این پول‌های اضافه چه کارهایی می‌تواند انجام دهد و دانشجویی که نیازمند پول خود است چه کارهایی؟ همچنین با افزایش هزینه غذا و کاهش کیفیت علاوه بر صدمات درازمدتی که بر جسم دانشجویان وارد می کند، چه آثار مخربی بر روحیه دانشجویان و روند ادامه تحصیل‌شان خواهد گذاشت؟ (بر اساس نظرسنجی با جامعه آماری حدود ۵۰۰ نفر ۸۶ درصد عدم رضایت از تغذیه، ۸۳ درصد عدم رضایت از حمل و نقل، ۵۸ درصد عدم رضایت از آموزش و ۶۵ درصد عدم رضایت از مقوله فرهنگ را اعلام کرده‌اند)
در ادامه این بیانیه آمده است:
مسئولان دانشگاه کم کم درصدد حذف سرویس‌های رفت و آمد رایگان و امکانات جانبی خوابگاه هستند. آیا با این احوالات، دانشگاه به سمت پولی شدن پیش نمی‌رود که فقط قشر خاصی قادر به تحصیل باشند تا تعداد بی‌شناسنامه‌ها کمتر شود؟
و زمانی که دانشجو با این شرایط رفاهی نامناسب در حال دست و پنجه نرم کردن است آیا توقع روحیه مطالبه‌گری در مباحث فرهنگی سیاسی علمی از این قشر می‌رود؟ آیا این شرایط از قبل برنامه‌ریزی شده نبوده است؟
ویژگی دیگر دانشگاه اسلامی این است که ریاست دانشگاه باید علمی باشد. رئیس محترم دانشگاه اراک علمی است، اما آیا چشم‌انداز علمی برای دانشگاه در نظر گرفته است؟ جز این بوده است که در این مدت اکثریت دروس فقط تمرکز در بحث نظری داشته‌اند و دروس عملی بسیار کمرنگ شده‌اند؟ جز این بوده که رشد علمی ناچیز دانشگاه بر عهده انجمن‌های علمی بوده است؟ آیا دانشگاه محیط علمی است یا فقط سکوی پرتاب بزرگان دانشگاه اراک؟
وجود مسئولان دلسوز و دردمند و مومن به کار که فقط به فکر شغل و موقعیت و منش سیاسی خود نباشند چه میزان می‌توانند در رشد علمی فرهنگی دانشگاه موثر باشند؟ فرهنگ به معنای هوایی است که ما تنفس می‌کنیم، اگر این هوا تمیز باشد آثاری دارد و اگر کثیف باشد آثار دیگری دارد، فرهنگ یک کشور مانند هواست.
تعداد فعالان فرهنگی در دانشگاه اراک نسبتا زیاد است، اما چه شده است که اکثریت دلسرد شده‌اند و کنار کشیده‌اند؟ کار فرهنگی باید کاری باشد که در انتها شکوفاتر از ابتدا باشد نه اینکه در ادامه کار همگی خسته و دلسرد کار کنند و هرکس بدنبال کار خود باشد. آیا جز نگاه غلط مسئولین فرهنگی است؟ نگاه به مسائل که غلط باشد همه اعمال پوچ می‌شوند.
ما از حصر اقتصادی نمی‌ترسیم، ما از دخالت نظامی نمی‌ترسیم، آن چیزی که ما را می‌ترساند وابستگی فرهنگی است، ما از دانشگاه استعماری می‌ترسیم، خواه استعمار غرب خواه استعمار دست‌نشاندگان غرب و روشنفکرنماها ... این همه تاکید بر مبحث فرهنگ، آیا با عملکرد مسئولان فرهنگی که اهم هدفشان پرکردن چک لیست‌هایشان است تناقضی ندارد؟
حال نیز شورای صنفی به عنوان گروه مطالبه‌گر نیازهای دانشجویان، قدم پیش گذاشته و نسبت به حل مشکلات اقداماتی کرده است، اما چه فایده زمانی که با مسئولین مربوطه در خصوص هر مشکل صحبت می‌شود پاسخی جز "همین که هست" نشنوند یا فقط قول‌های پوچ و توخالی تحویل‌شان می‌دهند. حتی برخلاف ماده ۲۹ قانون که موظف هستند جهت فعالیت شورا تجهیزات لازم را درحد متعارف فراهم کنند، هنوز دفتری در مکان مناسب که در ارتباط با دانشجویان باشد در نظر نگرفته‌اند و بعد از یکسال دوندگی شورا، دفتری در بخش کاملا اداری که عبور و مرور دانشجویان در آنجا بسیار کم است تحویل داده اند که بماند چه بددهنی‌ها و تهدیدهایی از طرف آن بخش اداری، شنیدند.
شورای صنفی به هر دری در دانشگاه اراک که زد بسته بود حال نیز براساس حق طبیعی خود شروع به جمع‌آوری امضاهایی کرده تا شاید در وزارتخانه گوش شنوایی باشد. دانشگاه را باید تغییر و تبدیل بدهیم، متحول بشود، به یک دانشگاهی که برای خودمان باشد.۲ که شاید به اینجا رسد که ما هم طبق اصل ۲۷ عمل کنیم. اصل۲۷: تشکیل اجتماعات و تظاهرات مسالمت‌آمیز، بدون حمل سلاح و به گونه‌ای که مخل مبانی اسلام و یا نظم عمومی نباشد، آزاد است.
پی نوشت:
۱- بیانات رهبری در اجتماعات مردمی و مسئولین در ۱/۱/۱۳۹۳
۲- صحیفه امام جلد ۱۲
ارسال نظرات