نسل ما در حوزه ادبیات آرمانگرا بود

به گزارش گروه فرهنگی«خبرگزاری دانشجو»، محمود پور وهاب شاعر کودک و نوجوان در بخش دوم نوزدهمین شب شاعر ویژه بزرگداشت استاد "ابراهیم جعفری" ملقب به "شاهد" که با حضور شاعران و نویسندگان برگزار شد در سخنانی، گفت: آقای جعفر ابراهیمی کارهای زیادی چون نوشتن داستان، بازنویسی متون کهن و شعر کودک و نوجوان انجام داده است. من شخصا علاقه خاصی به کارهای بازنویسی متون کهن استاد ابراهیمی دارم.

 

 

وی افزود: استاد ابراهیمی از پیش کسوتان شعر کودک و نوجوان است و اشعار فراوانی را هم خلق کرده است. اما این فراوان شعر سرودن دلیل نمی شود تا آثار خوبی را در میان اشعار او مشاهده نکنیم. به نظر من استاد ابراهیمی حداقل 20 شعر بسیار خوب در میان آثار خود دارد. این در حالی است که اعتقاد دارم که اگر شاعری تنها دو کار خوب در میان آثار خود داشته باشد باید کلاه خود را به بالا بیاندازد!

 

 

این شاعر کودک و نوجوان ادامه داد: اشعار آقای جعفر اراهیمی سرشار از شاخصه هایی پیرامون طبیعت است. اگر اشعار او را مطالعه کنیم روان بودن و سادگی آنها را متوجه خواهیم شد. نکته دیگر که در اشعار استاد ابراهیمی نمود دارد بازگشت او در شعرهایش به دوران کودکی خود است. این در حالی است که در اشعار بسیاری از شاعر دیگر چنین بازگشتی به دوران کودکی مشاهده نمی شود.

 

 

مصطفی رحماندوست شاعر سرشناس شعر کودک و نوجوان در ادامه این مراسم در سخنانی، گفت: من استاد ابراهیمی را از زمانی که در اداره مالیات ممیز آن اداره بود می شناسم. البته او بعده ها من را هم دعا و هم نفرین کرد که او را از آن اداره بیرون آوردم و وارد دنیای شعر کردم. نفرین از آن جهت که اگر او را از شغلی که داشت بیرون نمی آوردم امروزه وضع اقتصادی خیلی خوبی داشت. البته خدارو شکر هم اکنون هم وضع خوب و مناسبی دارد.

 

 

وی افزود: ما شاعران در گرده همایی هایی که داشتیم آقای "جعفر ابراهیمی" را با دو خصلت می شناختیم. نخستین خصلت او این بود که همیشه در جلسات ما با تاخیر و دیر حاضر می شد. خصلت دوم او نیز این بود که او کودک جمع ما شاعران بود. البته او همچنان کودک مانده حتی اگر به گذر زمان محاسن او سفید شود. 

 

 

این شاعر مطرح کشور تصریح کرد: امیدوار هستم که همیشه تیزقلم بنویسد و افتخار می کنم که سال های سال با او دوست بوده و هستم.

 

 

جعفر ابراهیمی که مراسم نوزدهمین شب شاعر به منظور بزرگداشت او برگزار شده بود در انتهای این مراسم در سخنانی، گفت: چند وقت پیش در قطار کودکی با حضور کودکان و شاعران به سفر رفتیم. این سفر موجب شد تا من مجددا به محل زندگی خود در دوران کودکی سر بزنم. در سال های 1346 و 1347 در محله راه آهن زندگی می کردم. خانه ما در آنجا بالکنی داشت و من در آن بالکن کتاب می خواندم.

 

 

وی افزود: نسل ما آرمانگرا بود و از این روی کتاب های زیادی را مطالعه می کردیم. ما باید به کودکان خود لذت مطالعه کتاب را بچشانیم و فقط هدفمان این نباشد تا آنها از خواندن کتاب چیزی یادبگیرند. زیرا کودکان وقتی با لذت کتاب بخوانند به دنبال آن هم یادگیری صورت خواهد گرفت. 

 

 

ابراهیمی ادامه داد: ما در آن زمان خیلی به سختی کتاب برای مطالعه بدست می آوردیم ولی با همان شرایط و مشکلات عاشق مطالعه بودیم. در حقیقت در آن زمان به تنها چیزی که فکر نمی کردیم مادیات بود.

 

 

وی خاطرنشان کرد: در سال‌های ابتدایی پیروزی انقلاب به خاطر اعتماد به نفسی که از انقلاب گرفته بودیم تلاش فراوانی می‌کردیم تا هرکاری را که می خواستیم انجام بدهیم. نکته جالب اینکه امروز که نگاه می‌کنم می‌بینم در آن زمان چه نیرویی بود که ما را به جلو می‌برد. در حقیقت همانند رزمندگان جبهه معتقد بودیم و بر این اساس باید در جبهه فرهنگی کار و فعالیت کنیم.

 

 

ابراهیمی تصریح کرد: ما وظیفه داریم تا برای کودکان و نوجوانان کشور خود بگوییم، بنویسیم و بسراییم. در حقیقت آنهایی که برای کودکان و نوجوانان فعالیت می کنند همیشه کودک درون آنها زنده و پویا است.